Peter guessed that he must have been hurt in the accident although he could not remember very much from the time he had left the safety of Scotch Nanny's side and run out across the street to get to the garden in the square, where the tabby striped kitten was warming herself by the railing and washing in the early spring sunshine.
He had wanted to hold and stroke the kitten. Nanny had screamed and there had been a kind of an awful bump after which it seemed to have turned from day to night, as though the sun were gone and it had become quite dark. He ached and somewhere it hurt him, as it had when he had fallen running after a football near a gravel pile and scraped nearly all the skin from the side of one leg.
He seemed to be in bed now, and Nanny was there peering at him in an odd way, that is, first she would be quite close to him, so close that he could see how white her face was, instead of its usual wrinkled pink colour, and then it would seem to fade and become very small like seen through the wrong end of a telescope.
His father and mother were not there, but this did not surprise Peter. His father was a Colonel in the Army, and his mother was always busy and having to dress up to go out, leaving him with Nanny.
Peter might have resented Nanny if he had not been so fond of her, for he knew that at eight he was much too old to be having a nurse who babied him and wanted always to lead him around by the hand as though he were not capable of looking after himself. But he was used by now to his mother being busy and having no time to look after him, or stay in and sit with him at night until he went to sleep. She had come to rely more and more upon Nanny to take her place, and when his father, Colonel Brown, once suggested that it might perhaps be time for Nanny to be leaving, his mother could not bear to think of sending her away, and so of course she had stayed.

© Michael Joseph Ltd, 1950

De Britse jongen Peter Brown leidt een gewoon, maar een beetje een saai leventje. Zijn ouders zijn rijk en hij wordt vooral opgevoed door zijn Nanny.
Maar dat rustige leventje verandert in één klap (letterlijk!) wanneer hij wordt aangereden door een auto. Peter smakt op straat en hij beweegt niet meer. Iedereen denkt dat hij het er niet levend vanaf zal brengen.
Maar wanneer Peter zijn ogen open doet, merkt hij dat hij veranderd is. In een poes …
Peter rent weg en verstopt zich snel. Hij wordt aangevallen door een enorme kat en hij lijdt honger. Gelukkig wordt hij na een tijdje opgevangen door een andere poes: Jennie. Zij leert hem van alles en nog wat om in leven te blijven. Zo moet je als kat altijd opletten, altijd uitkijken. Ook moet je muizen vangen. En die daarna opeten …
Peter leert snel. En dat is ook wel nodig. Want hij gaat op een vrachtschip mee als verstekeling. Hij vecht op leven en dood met ratten. Hij verdrinkt bijna.
En uiteindelijk komt hij die enorme kat ook weer een keer tegen …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Paul Gallico

Jaar van uitgave:

1950

Aantal pagina's:

235

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1940-1950

Plaats van handeling:

UK (Londen, The Irish Sea, Glasgow)

Bijzonderheden:

De roman bestaat uit 20 getitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek eveneens ‘Jennie’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De jeugdroman ‘Jennie’ (in de USA werd het boek uitgebracht onder de titel ‘The Abandoned’) is een spannend verhaal over een jongen die plotseling in een poes verandert. Dat klinkt allemaal wat kinderachtig. Maar dat is het zeker niet: het verhaal gaat over overleven, over vechten op leven en dood. Kortom: een spannende roman voor jong en oud.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) is het handig wanneer je iets van het leven van katten weet – vooral van zwerfkatten. Hun leven is nooit gemakkelijk: ze roven, stelen en doden om in leven te blijven. En omdat er zo veel zijn in een stad als Londen, moeten ze ook nog eens tegen elkaar vechten om te overleven.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) zijn niet moeilijk, maar toch is de taal niet altijd even gemakkelijk. Dit komt omdat het verhaal al lang geleden geschreven werd. Sommige woorden – bijvoorbeeld die van de zeelieden – zijn lastig: bijvoorbeeld wanneer mensen of dieren hun eigen dialect, vaktaal of straattaal gebruiken.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte. Er zijn veel – en vaak grappige – dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) goed te lezen.
Het verhaal is zonder meer spannend. Het is een verhaal voor jongeren van alle leeftijden.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) een boek met een literair niveau B 3d en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) is heel spannend geschreven. In elk hoofdstuk beleeft Peter wel een nieuw avontuur – meestal samen met Jennie.

Actie:

De roman ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) is een verhaal met veel actie. Peter reist veel en hij moet veel moeite doen om in leven te blijven. Soms gaat hij gevechten aan: met ratten en met andere katten – vaak op leven en dood.

Tijd:

‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) speelt zich af in de jaren 1940-1950. Het verhaal wordt chronologisch verteld en het duurt in totaal enkele maanden.

Plaats:

De setting van ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) is voornamelijk de binnenstad van Londen. Peter en Jennie maken één reis: op een vrachtschip naar de Schotse stad Glasgow.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’): hoe zal het leven van Peter als kat verlopen?

Verteller:

De roman ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) heeft een alwetende verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) zijn:
• Peter Brown: een 8-jarige jongen die door een vrachtwagen wordt aangereden. Als hij bijkomt uit zijn coma, blijkt hij veranderd te zijn in een poes;
• Jennie Baldrin: een zwerfkat die het alleen redt sinds haar baasjes verhuisden. Zij leert Peter van alles en nog wat over het kattenleven.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) zijn:
Mensen en dieren uit de omgeving van Peter:
• Colonel Alastair Brown: de vader van Peter;
• Mrs Brown: de moeder van Peter;
• Scotch Nanny (Mrs McInnis): de Nanny van Peter, de aardige vrouw die hem eigenlijk alleen opvoedt;
• Dempsey: een kwaadaardige kat, de gevaarlijkste uit de omgeving;
• Bill Grims: een oude man die alleen in een klein, maar netjes hutje bij de vuilnisbelt woont.
Aan boord van het schip:
• Mealie the Cook: de aardige Caribische kok;
• Captain Sourlies: een chagrijnige kapitein die eigenlijk het liefst boer was geworden;
• Andere zeelieden: Mr Strachan (First Mate), Mr Carluke (Second Mate), Chief Engineer McDunkeld, Angus (Bo’sun), Mr Fairlie (Radio Operator), Mr Box (Carpenter).
Andere dieren en mensen:
• De katten van Cavendish Square en omgeving: Mr Black (‘Blackie’), the twins Chin and Chilla, Wuzzy, Hedwig, Mr Silver, Hector, Mickey Riley, Ebony, G Pounce Andrews, Limpy, Putzi and Mutzi, Tiggo, Smiley;
• Elizabeth (‘Buff’): het baasje van Jennie. Zij was tien jaar oud toen Jennie verdween. Dat is nu drie jaar geleden;
• Constable Mr Wiggo: de wijkagent die vaak op Canvendish Square komt;
• Lulu (‘Fishface’): een wonderbaarlijke kat. Vol avonturen, vol rare streken. Maar niet altijd even betrouwbaar …

Website:

http://www.paulgallico.info/jennie.html

Film:

De jeugdroman ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) is niet verfilmd.

Overig:

Ondanks het feit dat de roman ‘Jennie’ (a.k.a. ‘The Abandoned’) al lang geleden uitkwam (1950) is het nog altijd een boek dat veel gelezen en veel verkocht wordt. Dat komt waarschijnlijk omdat het niet alleen over katten, maar vooral over het opgroeien van een jongere gaat: Peter leert heel veel over het leven in dit verhaal.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Paul Gallico.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Stuart Little van E.B. White
• Martin’s Mice van Dick King-Smith
• The Unadulterated Cat van Terry Pratchett

Citaat:

He couldn't even reach the doorknob, much less the bell. He had the shape and form of a large white cat and had lost the power to speak to human beings, though he could understand them, and even had he been able to talk to his mother and father or Nanny, who was afraid of cats to begin with, the idea of trying to persuade them that actually he was Peter to whom something very odd had happened did not seem to him to be very sensible. He might have been able to explain it to someone of his own age without any difficulty, but a grown-up would be more likely to say: `Stuff and nonsense. Small boys don't turn into cats,' and there would be an end of it. (p.167)

Vragen over het boek:

1. Wat heeft het ongeluk van Peter met zijn verandering te maken?
2. Waarom is Dempsey een belangrijk karakter in het verhaal?
3. In welk opzicht leert Peter veel op het vrachtschip?
4. Waarom heeft het boek een happy end? En waarom is dat misschien niet zo?