The first sound in the mornings was the clumping of the mill-girls' clogs down the cobbled street. Earlier than that, I suppose, there were factory whistles which I was never awake to hear.
There were generally four of us in the bedroom, and a beastly place it was, with that defiled impermanent look of rooms that are not serving their rightful purpose. Years earlier the house had been an ordinary dwelling-house, and when the Brookers had taken it and fitted it out as a tripe-shop and lodging-house, they had inherited some of the more useless pieces of furniture and had never had the energy to remove them. We were therefore sleeping in what was still recognizably a drawing-room. Hanging from the ceiling there was a heavy glass chandelier on which the dust was so thick that it was like fur. And covering most of one wall there was a huge hideous piece of junk, something between a sideboard and a hall-stand, with lots of carving and little drawers and strips of looking-glass, and there was a once-gaudy carpet ringed by the slop-pails of years, and two gilt chairs with burst seats, and one of those old-fashioned horsehair armchairs which you slide off when you try to sit on them. The room had been turned into a bedroom by thrusting four squalid beds in among this other wreckage.
My bed was in the right-hand corner on the side nearest the door. There was another bed across the foot of it and jammed hard against it (it had to be in that position to allow the door to open) so that I had to sleep with my legs doubled up; if I straightened them out I kicked the occupant of the other bed in the small of the back. He was an elderly man named Mr Reilly, a mechanic of sorts and employed 'on top' at one of the coal pits. Luckily he had to go to work at five in the morning, so I could uncoil my legs and have a couple of hours' proper sleep after he was gone.

© Penguin Random House Company, 1953

George Orwell woonde een tijdje in het noorden van Engeland, in het graafschap Lancashire (nu Greater Manchester). Daar woonde hij te midden van de mijnwerkers en hun families. Mensen leefden er over het algemeen in grote armoede. Er was veel werkloosheid. Wie werk had, werkte in de mijnen: lang, hard en ongezond werken voor heel weinig geld.
Orwell beschrijft de schrijnende omstandigheden waaronder de mensen hun levens leidden en hij analyseert de politieke en filosofische ideeën achter de uitbuiting.

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

George Orwell

Jaar van uitgave:

1937

Aantal pagina's:

240

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1930-1940

Plaats van handeling:

GB (Yorkshire, Greater Manchester, Lancashire)

Bijzonderheden:

Een non-fictieboek in 2 delen en in 12 hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘De weg naar Wigan’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Voor degenen die meer willen weten over de dertiger jaren in (Noord-)Engeland is ‘The Road to Wigan Pier’ een interessant boek. Het is non-fictie: George Orwell beschrijft het leven van de mijnwerkers en hun families in Lancashire. Hij doet dat met mededogen, maar ook met woede over het lot van deze uitgebuite mensen.

WAT MOET JE WETEN?

In ‘The Road to Wigan Pier’ trekt Orwell een parallel tussen de arbeiders in Noord-Engeland en die in Burma. In beide streken worden mensen uitgebuit: groot-kapitalisten beheerden de grond en behandelden de arbeiders als slaven.
‘Wigan Pier’ was de pier vanwaar de kolen werden ingeladen in schepen en vandaar werden vervoerd naar binnen- en buitenlandse havens. Toen Orwell in 1936 in Wigan kwam was de pier echter al afgebroken.
Orwell had met beide streken iets: hij woonde en werkte een tijd in zowel Burma (nu Myanmar, vroeger Burma of Birma genoemd) als in Lancashire en Yorkshire.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Road to Wigan Pier’ zijn niet echt moeilijk, maar het tweede deel van het boek is nogal theoretisch, dat zal het lezen voor veel (jongere) lezers een taaie exercitie maken.
De alinea’s en hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte. Er zijn vrijwel geen dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘The Road to Wigan Pier’ soms vrij lastig (met name het tweede deel).
Het eerste deel van het boek is min of meer verhalend, het tweede deel is zeer beschouwend.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Road to Wigan Pier’ een boek met een literair niveau C 4d en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

‘The Road to Wigan Pier’ is boeiend geschreven. Maar dat geldt voornamelijk voor het eerste deel van het boek, waarin Orwell veel personen en situaties beschrijft. In het tweede deel wordt het boek veel theoretischer: hierin legt Orwell uit wat de achterliggende ideeën van de overheid en de daaruit voortvloeiende gevolgen zijn voor de inwoners van Lancashire.

Actie:

De roman ‘The Road to Wigan Pier’ is een verhaal met weinig actie. Het gaat in dit boek dan ook niet om het verhaal, maar om de levensomstandigheden van de inwoners van Lancashire.

Tijd:

‘The Road to Wigan Pier’ speelt zich af in de jaren 1930-1940. George Orwell woonde in 1936 een aantal maanden tussen de mijnwerkers in Noord-Engeland, waar hij zich verdiepte in het lot van deze mensen.

Plaats:

De setting van ‘The Road to Wigan Pier’ is voornamelijk het noorden van Engeland: het graafschap Lancashire en Yorkshire, het toenmalige centrum van de Engelse mijnbouw. Wigan is een stad in de regio die nu Greater Manchester wordt genoemd.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Road to Wigan Pier’: hoe is de levenssituatie van de mijnwerkers in Lancashire?

Verteller:

Het boek ‘The Road to Wigan Pier’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

Het hoofdkarakter in ‘The Road to Wigan Pier’ is:
• De ik-verteller: de auteur George Orwell die zich verdiept in het lot van de mijnwerkers.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Road to Wigan Pier’ zijn:
• Bewoners van een boarding-house waar Orwell tijdelijk woont;
• Mijnwerkers.

Website:

De complete tekst van het boek is te lezen op:

http://gutenberg.net.au/ebooks02/0200391.txt 

Film:

Het boek ‘The Road to Wigan Pier’ is niet verfilmd.

Overig:

Zoals hij ook deed in Down and Out in Paris and London verwerkte George Orwell zijn ervaringen in een boek: ‘The Road to Wigan Pier’ is een verslag van de levenssituatie van mijnwerkers in Yorkshire en Lancashire.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over George Orwell.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Nature of the Beast van Janni Howker
• ‘Sons and Lovers’ van D.H. Lawrence
• Angela’s Ashes van Frank McCourt

Citaat:

The road from Mandalay to Wigan is a long one and the reasons for taking it are not immediately clear. (p.123)

Vragen over het boek:

1. Verklaar de titel van het boek ‘The Road to Wigan Pier’.
2. Wat illustreert het verblijf van Orwell in het boarding-house?
3. In deel 2 van het boek legt Orwell uit waarom hij dit boek schreef. Vat kort samen wat hij zegt over het communisme en het fascisme.
4. Wat maakt Orwell duidelijk over de opbrengsten van het mijnen in Noord-Engeland?