The Assistant Commissioner was careful of his appearance before meeting men younger than himself. It gave him the same kind of confidence as dressing for dinner had done in eastern forests. He opened the cupboard door and brushed his dark suit before the mirror, his narrow yellow face bent close to the glass. Young men had certain savage qualities; they moved quickly; they sometimes carried poisoned weapons. He brushed slowly in rhythm with the plodding jungle step of his mind. He said to his secretary: ‘I’ve put my telephone number on the desk. If there’s anything urgent …’ As usual before a sentence was finished he became lost in the difficulties of expression. Slowly, with a fateful accumulation of hesitant sounds, he hacked his way forward. ‘Er urgent, you will please – er - ring up the number, and – er - ask for me.’ Bowler-hatted, umbrella over the left arm, he passed down long passages lined with little glass cells. Telephone bells rang, electric buyers whirred like cicadas along his route, but his thoughts stepped carefully on, undeflected, undelayed, certainly unhurried.
By the time he reached the courtyard, he had decided that he did not care for politics. In Northumberland Avenue he said to himself that justice was not his business.
All round Trafalgar Square the lights sprang out, pricking the clear grey autumn evening. The buses roared up Parliament Street and swung in a great circle. A policeman at the corner of the avenue recognized the Assistant Commissioner and saluted him. The Assistant Commissioner nodded and crossed carefully where the signs pointed. I’ve got nothing to do with justice, he thought, my job is simply to get the right man, and the cold washed air did not prevent his thoughts going back to damp paths steaming in the heat under leaves like hairy hands. One pursued by this path and that, and only as a last resort, when there was no other means of ensuring a murderer’s punishment, did one burn his village. Justice had nothing to do with the matter. One left justice to magistrates, to judges and juries, to members of Parliament, to the Home Secretary.

© Penguin Books, 1934/1991.

Een buschauffeur, Jim Drover, doodt tijdens een schermutseling een agent. De straf daarvoor zou de doodstraf moeten zijn. Daar komt nog bij dat de dader een communist is: een reden te meer om hem terecht te stellen in het Engeland van de dertiger jaren van de twintigste eeuw …
Het hoofd van Scotland Yard vraagt zich af wat rechtvaardig is. Op hetzelfde moment zijn er meerdere mensen die zich druk maken over de mogelijke veroordeling van Drover: zijn vrouw en haar zus, zijn broer en de ‘comrades’ van de communistische partij waartoe hij behoort. Daar komt nog bij dat Drovers vrouw een heel goed contact lijkt te krijgen met zijn broer, dat zijn schoonzus zich verder verdiept in de communistische vrienden van Drover en dat er meerdere verbanden over en weer worden gelegd tussen tegen- en voorstanders van de veroordeling.

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Graham Greene

Jaar van uitgave:

1934

Aantal pagina's:

208

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1930-1940

Plaats van handeling:

UK (Londen)

Bijzonderheden:

Een roman in 5 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Het is een slagveld’ (aka ‘Als een slagveld’).

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De misdaadroman ‘It’s a Battlefield’ is een vroege, maar typerende Graham-Greene-misdaadroman: de misdaad is nauwelijks belangrijk – het waarom daarom des te meer. In dit geval is het vooral belangrijk waarom de dader wel of niet terechtgesteld moet worden. De ‘moord’ was min of meer toevallig, het vervolg is heel ingrijpend voor alle betrokkenen.

WAT MOET JE WETEN?

‘It’s a Battlefield’ speelt zich af tussen de beide Wereldoorlogen. Dat is belangrijk omdat in dit interbellum de westerse wereld zich zorgen maakte over de opkomst van het communisten, al of niet terecht.

DE TAAL

De taal van ‘It’s a Battlefield’ is heel goed te lezen.
De alinea’s zijn van een gemiddelde lengte; de vijf hoofdstukken zijn vrij lang.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman niet moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een verhaal dat gaat over goed en kwaad, over schuld en boete.
Op basis van deze eigenschappen is ‘It’s a Battlefield’ een boek met een literair niveau C 4d en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

Het verhaal is spannend geschreven met heel veel dialogen.

Actie:

‘It’s a Battlefield’ bevat een verhaal met vrij veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1930-1940.

Plaats:

De setting van ‘It’s a Battlefield’ is de Britse hoofdstad Londen.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘It’s a Battlefield’: wie zal de veroordeelde moordenaar kunnen redden van de galg?

Verteller:

De roman heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘It’s a Battlefield’ zijn:
• The Assistant Commissioner of the Metropolitan Police: een (naamloze) hoge functionaris bij de Londense politie (Scotland Yard). Hij vraagt zich af of het recht eigenlijk wel zegeviert en of er niet sprake is van vooringenomenheid of partijdigheid;
• Conder, journalist: een succesvolle (communistische) verslaggever, getrouwd (met zes kinderen). Hij onderzoekt veel, maar hij moet zijn aandacht ook geven aan zijn drukke gezin;
• Kay Rimmer, typiste: de zus van Milly, de echtgenote van Drover. Kay is een knappe jonge vrouw die meerdere minnaars heeft (gehad);
• Jim Drover: een gearresteerde buschauffeur. Na het in een gevecht doodsteken van een agent is hij gevangen genomen. Hij loopt een grote kans om als moordenaar (en als communist – en ‘dus’ als landverrader) terechtgesteld te worden;
• Conrad Drover: de broer van Jim, een kantoormedewerker. Conrad gaat vaak naar zijn schoonzus toe die eenzaam is – bovendien is hij erg op haar gesteld;
• Milly Rimmer Drover: de echtgenote van Jim Drover. Zij woont samen met haar zus Kay. Zij hoopt dat haar man niet terechtgesteld zal worden, maar ze heeft er weinig hoop op.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘It’s a Battlefield’ zijn:
• Mr Philip Surrogate: een rijke econoom. Hij is weduwnaar. Onbekend bij de meesten is dat hij ook de leider is van de Britse communisten die in het geheim georganiseerd zijn;
• Lady Caroline Bury: een populaire publieke figuur, tevens een goede vriendin van Surrogate;
• Politiemensen van Scotland Yard en justitiële medewerkers: the Secretary (een hoge ambtenaar), Patmore (detective), Superintendent Crosse, Jenks, Collins (agenten);
• Anderen: the Chief warder (gevangenbewaarder), Chief Reporter (hoofdredacteur), Greta, Norma, Marlene (collega’s van Kay), Jules Briton (barkeeper), Miss Chick (barkeeper), Bennett, Davis (assistent van Surrogate), Mrs Simpson (hospita), Mrs Coney (weduwe van de gedode agent), Mr Bernay (een pandjesbaas).

Website:

https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/graham-greene/its-a-battlefield/

Film:

‘It’s a Battlefield’ is niet verfilmd.

Overig:

‘It’s a Battlefield’ is de derde roman van Graham Greene. In eerste instantie was het geen succes; pas later werd het als een erg goede roman gezien.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Graham Greene.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Man Within van Graham Greene
• The Man Who Was Thursday van G.K. Chesterton
• Saving Faith van David Baldacci

Citaat:

The Assistant Commissioner did not listen; he had learned to husband his hearing; he cast his mind back over the work of the afternoon. The morning’s work had already been docketed in his mind while he ate his lunch from a tray in the room. First the report of the fingerprint experts on Ruttledge marks and the knowledge that all the work on the Paddington Trunk Case must be done over again; whoever had murdered Mrs Janet Crowle it was Ruttledge; then the report on the new wireless invention; and the exhibits in the Streatham Common murder and rape which he had wished to examine personally, the handkerchief rusty with blood and the piece of matted hair and the cheap wool berét.
‘It’s a battlefield,’ said the secretary. (p.4)

Vragen over het boek:

1. Waarvoor is Drover veroordeeld?
2. Waarom doen de ‘comrades’ van Drover niets om hem te bevrijden?
3. Waarom voelt Conrad Drover zich schuldig?
4. Heeft het recht uiteindelijk zijn beloop gekregen? Waaruit concludeer je dat?