I stopped talking so my father would listen to me. He spent his evenings sitting alone in his study with the lights out, like a blind person who no longer believed in the light. Even when he was with someone else he held his head a little to one side, as if he were listening to distant sounds instead of the voices of the people around him.
It was because my mother died. I don’t let myself think about that. I won’t ever go into a hospital again. When I visited her there, the world outside her window was like the picture on a postcard of a country you had never seen. But when I stood outside in the hospital parking lot looking up at her window, it was the room I had just left that seemed unreal.
At least my father talked to me then. And what he said made me feel better. That’s his business. He’s a minister. But after Mother died, he grew silent and preoccupied, seldom saying anything. He sat at the dinner table, his book open, reading to himself. That made me mad. Books ought to be for when other people aren’t there. It was at dinner when it happened.

© Lion Publishing plc, 1994

Als Clair merkt dat haar vader bijna niet met haar praat na de dood van Clairs moeder, zwijgt ze plotseling. Van de ene dag op de andere. Ze wil wel praten, maar het lukt haar gewoon niet meer. Ze had steun van haar vader verwacht na de dood van haar moeder, maar die krijgt ze niet. Haar vader verwerkt zijn eigen verdriet door heel hard te werken voor zijn (kerkelijke) gemeente (hij is namelijk dominee).
En dan krijgt Clair een nieuwe klap te verwerken: haar vader besluit zijn mooie baan als succesvolle dominee in een grote kerk eraan te geven en opnieuw te beginnen: honderden kilometers verder naar het noorden, in een dunbevolkt gebied waar weinig mensen (en kerken) zijn. En Clair moet mee.
Met tegenzin gaat ze mee. Met de belofte dat ze over een half jaar terug kunnen gaan als Clair dan nog altijd heimwee heeft.
Het nieuwe (nou ja: nieuwe?) huis is een verschrikking: elektriciteit is er niet, het toilet is buiten, en spinnen, muizen en wasberen wonen in het vochtige huis. Er is geen kerkgebouw: Reverend Lothrop besluit zijn kerkdiensten in de huiskamer te houden: veel mensen zullen er toch niet komen.
En dat is ook zo: er zijn een paar buren met hun kinderen. En er is een meisje van Clairs leeftijd: een groezelig kind met kapotte kleren. Maar omdat Clair verder niemand kent van haar eigen leeftijd, besluit ze contact met deze Dorrie te zoeken.
De twee meiden – het zwijgende kind van de dominee en het armoedige kind van een dronkenlap – sluiten vriendschap. Ze brengen spulletjes naar het hutje waar Dorrie woont; de vader van Clair vindt het fijn dat zijn dochter een vriendin gevonden heeft. Helaas heeft Dorrie ook nog een lastige oma. En ook nog een heel agressieve vader …

ERK Niveau:

A2

Schrijver:

Gloria Whelan

Jaar van uitgave:

1979

Aantal pagina's:

126

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1970-1980

Plaats van handeling:

USA, het noorden, het platteland van de staat Michigan

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in 19 korte hoofdstukken

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De jeugdroman ‘A Time to Keep Silent’ is een mooi boek over een jong meisje. Een gevoelig verhaal over eenzaamheid, anders-zijn, geloof (maar niet een erg streng geloof), vriendschap en familiebanden.

WAT MOET JE WETEN?

‘A Time to Keep Silent’ speelt zich af in een dunbevolkt gebied. Het zijn de bossen en meren van Michigan in het noorden van de USA waar Mrs Whelan over schrijft. Een ongerept gebied dat nog steeds bestaat en dat weinig aangetast is door industrie of vervuiling. Vader en dochter Whelan leven als primitieve pioniers in een pas ontdekt land lijkt het wel.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘A Time to Keep Silent’ zijn niet moeilijk. De alinea’s en hoofdstukken zijn van een normale lengte. Er zijn weinig dialogen (vooral omdat Clair niet spreekt).

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal in ‘A Time to Keep Silent’ is nergens echt moeilijk te noemen. Het verhaal is qua taal nog steeds modern. De hoofdstukken en de alinea’s zijn normaal van lengte. Er zijn niet veel dialogen (Clair spreekt immers niet), maar we volgen het verhaal via de gedachten van Clair.
Het verhaal is boeiend: hoe kan dit meisje gelukkig worden met zo veel verdriet en zoveel onverschilligheid om haar heen? Bovendien moet ze ook nog gelukkig zien te worden in een nieuwe streek, ver weg van haar familie, haar vrienden en haar oude huis.
Op basis van deze eigenschappen is ‘A Time to Keep Silent’ een boek met een literair niveau B 2c en een taal-(ERK-)niveau A2.

Schrijfstijl:

De jeugdroman ‘A Time to Keep Silent’ is boeiend geschreven, ondanks het gebrek aan echte spanning. Pas aan het eind – in de laatste hoofdstukken – wordt het verhaal echt spannend (met een echte ‘bad guy’); voor die tijd is het een mooi verteld verhaal over een meisje dat het moeilijk heeft om op te groeien zonder moeder en met een vader die niet veel om haar lijkt te geven.

Actie:

‘A Time to Keep Silent’ kent niet echt veel actie (behalve aan het eind van het verhaal). Toch kabbelt het verhaal niet zo maar wat door. Eerst volgen we Clair terwijl ze niet kan spreken, dan maken we ons samen met haar zorgen over de verhuizing naar die eenzame plek en tenslotte leven we mee met Clair en haar nieuwe vriendin, Dorrie. De afwisselende gebeurtenissen maken de roman tot een boeiend geheel.

Tijd:

De jeugdroman ‘A Time to Keep Silent’ speelt zich af in de periode 1970-1980. Het is een tijd zonder computer of mobiele telefoon. (Maar zelfs al waren die er geweest dan had de vader van Clair die spullen waarschijnlijk niet aangeschaft.)

Plaats:

Het gebied waar ‘A Time to Keep Silent’ speelt is de Amerikaanse staat Michigan. Eerst wonen Clair en haar vader in een iets dichter bevolkt gebied in Michigan, later verhuizen ze naar een dunbevolkte streek in het noorden van de staat. De naam Michigan wordt nergens genoemd, maar het is logisch dat het verhaal zich hier afspeelt: Ms Whelan kent dit gebied heel goed, veel van haar verhalen spelen hier en ze woont er zelf bovendien.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘A Time to Keep Silent’: zal Clair ooit zo gelukkig worden dat ze haar stem weer terugkrijgt?

Verteller:

De jeugdroman ‘A Time to Keep Silent’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief. We horen alles via Clair en we kijken naar de wereld door haar ogen. Het kan dus zijn dat het echte verhaal in werkelijkheid iets anders is.
Maar Clair is wel een heel objectieve verteller: ze is heel eerlijk over haar vader en over haar vriendin. Het is duidelijk dat Clair en haar vader zeer veel van elkaar houden en dat ze alles – een verhuizing, leven in soberheid, leven zonder vrienden en familie – voor elkaar over hebben.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘A Time to Keep Silent’ zijn:
• Clair Lothrop: een 13-jarig meisje dat haar moeder verloren heeft aan kanker. Ze woont samen met haar vader;
• Reverend David Lothrop: de vader van Clair. Hij is dominee. Leven in soberheid is voor hem belangrijker dan luxe. Toch wil hij zijn dochter wel zo goed mogelijk (en met veel liefde) opvoeden;
• Dorrie (Doreen) Norcher: een 13-jarig meisje dat in een hut in de bossen woont. Haar moeder is ook overleden en haar vader zit vaak (en lang) in de gevangenis. Ze zou dan bij haar oma moeten wonen, maar die heeft dat liever niet.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘A Time to Keep Silent’ zijn:
• Aunt Marcia: de tante van Clair. Zij wil graag dat Clair bij haar en haar man woont. Ze is erg gesteld op luxe;
• Uncle Keith: de man van Marcia. Ook hij houdt van zijn luxe leventje;
• Mrs. Whittley: de huishoudster van de Lothrops;
• De Ratchetts: een familie die in de buurt van het nieuwe huis van de Lothrops woont;
• De Simpsons: een familie die in de buurt van het nieuwe huis van de Lothrops woont;
• Thorn Norcher: de vader van Dorrie. Hij is een zware alcoholist en hij zit vaak (en voor langere tijd) gevangen;
• Mrs. Norcher: de oma van Dorrie. Zij is een kwaaie dame die alleen maar de kinderbijslag wil innen die ze voor Dorrie kan krijgen; Dorrie zelf voedt ze liever niet op.

Website:

http://gloriawhelan.com/childrens_current.htm

Film:

De jeugdroman ‘A Time to Keep Silent’ is niet verfilmd.

Overig:

‘A Time to Keep Silent’ is een korte, maar spannende roman over growing-up, maar het gaat ook over anders-zijn, over godsdienst (en bijgeloof) en over misstanden op het platteland.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Gloria Whelan.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Dark Silence van Maureen Wartski
• Walk Two Moons van Sharon Creech
• Tiger Eyes van Judy Blume

Citaat:

After reading from the Gospel, Father said, ‘I hope you don’t mind if I depart a bit from my prepared sermon.’ He looked around at everyone. ‘We have put together two structures, my friends. The one built of wood and nails has been destroyed. The other still stands, stronger than ever. That second structure is the friendship and sense of community that has been built among us during the long hours we worked together. It is the first structure that we beheld. But it was the second structure that God watched grow. That second structure can never be destroyed.’ (p.103)

Vragen over het boek:

1. Waarom voelt Clair zich zo aangetrokken tot Dorrie?
2. Waarom zijn Aunt Marcia en Uncle Keith belangrijk voor het verhaal?
3. Het verhaal gaat over een dominee en zijn dochter. Welke rol speelt het christelijke geloof in deze roman?
4. Wat vind je van de manier waarop Reverend Lothrop zijn dochter opvoedt? Verandert er iets in de loop van het verhaal in zijn manier van opvoeden?