Wexford was walking in Framhurst Great Wood for the last time. That was how he put it to himself. He had walked there for years, all his life, and walked as well as ever, was as strong, and would continue to be so for a long time yet. Not he but the wood would change, the wood would scarcely be there. Savesbury Hill would scarcely be there or Stringfield Marsh, and the River Brede, into which the Kingsbrook flowed at Watersmeet, that too would be unrecognisable.
Nothing would happen yet. Months must pass first. For six months the trees would remain and the uninterrupted view over the hill, the otters in the Brede and the rare Map butterfly in Framhurst Deeps.
But he didn't think he could bear to see it any more.

And that will be England gone,
The shadows, the meadows, the lanes,
The guildhalls, the carved choirs.
There'll be books, it will linger on,
In galleries; but all that remains
For us will be concrete and tyres.

He walked among the trees, chestnuts, great grey beeches with sealskin trunks, oaks whose branches had a green coating of lichen. The trees thinned and spread themselves across the grass that rabbits had cropped. He saw that the coltsfoot was in bloom, earliest of wildflowers. When he was young he had seen blue fritillaries here, plants so localised that they were seen only within a ten-mile radius of Kingsmarkham, but that was a long time ago. When I retire, he had told his wife, I want to live in London so that I can’t see the countryside destroyed.

© Penguin Random House Company / Arrow Books, 1998

Chief Inspector Reginald Wexford loopt door een natuurgebied bij zijn woonplaats en hij realiseert zich dat dit – net zoals zo veel mooie natuur in zijn land – binnenkort zal verdwijnen. Op deze plaats zal er een rondweg om het stadje Kingsmarkham worden aangelegd. Zijn vrouw Dora is daar fel tegen; ze besluit zelfs lid te worden van een actiegroep die zich fel verzet tegen de aanleg van de rondweg.
Maar wanneer later de rondweg toch wordt aangelegd wordt het lijk van een Duitse toeriste ontdekt. Zij werd maanden geleden voor het laatst bij het plaatselijke café gezien waar ze wachtte op een taxi.
Dan wordt Amulet, de kleindochter van Reg en Dora Wexford geboren. Dora zal een paar dagen bij haar dochter en kleindochter doorbrengen en ze neemt de taxi naar het station. Maar daar komt ze nooit aan.
Als Wexford doodongerust de zaak onderzoekt, blijkt dat niet alleen Dora is verdwenen, terwijl ze in een taxi naar het station onderweg was: tevens zijn er een meisje, een jongen en een rijk echtpaar gekidnapt. Als snel wordt duidelijk waarom: de ontvoerders eisen dat de rondweg om Kingsmarkham niet verder wordt aangelegd. Als de aanleg toch doorgaat, zal er een gegijzelde worden vermoord.
Als Wexford de zaak onderzoekt en zich verdiept in de verschillende milieubewegingen die ondertussen bezit hebben genomen van het bos rondom het stadje, valt het eerste slachtoffer ...

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Ruth Rendell

Jaar van uitgave:

1997

Aantal pagina's:

389

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1990 – 2000

Plaats van handeling:

Kingsmarkham (een denkbeeldige plaats in Zuid-Engeland)

Bijzonderheden:

Een misdaadverhaal in 28 hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Losprijs’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Je moet als lezer houden van whodunits: er is een moord gepleegd (en dat zal later nog eens gebeuren) en die moet(en) worden opgelost. Het gaat niet om wilde achtervolgingen en veel geweld, maar om het vinden van een motief dat leidt naar de dader(s).
Een interesse in detectives, maar met name ook voor de Britse detective en voor het Britse landschap, is een pre. Rendell vertelt uitgebreid over mensen en motieven, maar ook over natuur en cultuur (en dan met name over de Britse).

WAT MOET JE WETEN?

Veel algemene kennis is niet nodig voor het appreciëren van dit verhaal. Veel lezers zullen de wereld van Wexford kennen van de Tv-serie.
Rendell behandelt (soms ingewikkelde) milieu- en politiezaken, maar ze legt alles duidelijk uit. Behalve het citeren van een enkel gedicht is deze roman nauwelijks literair te noemen: het verhaal en de plot staan voorop.

DE TAAL

Het vocabulaire is nergens lastig en moeilijke woorden worden vaak wel uitgelegd en toegelicht.
De zinnen en de alinea’s zijn gemiddeld van lengte en het verhaal kent de nodige dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De thriller ‘Road Rage’ is een rechttoe rechtaan verhaal, een echte politieroman. Het verhaal wordt nergens literair ingewikkeld gemaakt; het gaat om de plot en om de oplossing van het mysterie. Wat dat betreft past de roman perfect in het oeuvre van Rendell. Woorden die betrekking hebben op milieuzaken zullen de geïnteresseerde lezers niet afschrikken.
Op grond van het bovengenoemde is ‘Road Rage’ een boek op literair niveau C 4b en op taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De schrijfstijl van Ruth Rendell is helder; ze vertelt concreet wat er gebeurt en verzandt nergens in poëtische verhandelingen.

Actie:

Ondanks het feit dat het hier over moord en doodslag (en over ontvoeringen) gaat, is het een verhaal met weinig actie. Omdat we de handelingen en gedachten van de politie-inspecteur volgen, weten we niet wat er met de gegijzelden gebeurt. Pas achteraf – in persoonlijke verhalen – komen we het een en ander te weten.

Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Er zijn enkele fragmenten, waarin Dora over haar gijzeling vertelt; dat gebeurt in de vorm van een politierapportage.

Plaats:

De roman speelt zich volledig af in Kingsmarkham, een denkbeeldige plaats in Zuid-Engeland.

Verhaallijn:

Er is één verhaallijn: die van de oplossing van de ontvoeringen.

Verteller:

Er is een auctoriale verteller, die zo nu en dan in het hoofd van de hoofdpersoon kruipt om te vertellen wat deze echt van iets denkt.
Hoewel het een verhaal is over de bedreiging van het milieu – de aanleg van een rondweg om een landelijk stadje – is het geen verhaal met een diepere betekenis. Er is een misdaad gepleegd (zelfs meer dan één) en deze moet (moeten) worden opgelost.

Hoofdkarakters:

De hoofdpersoon van het verhaal is hoofdinspecteur van politie, Reginald (Reg) Wexford. Tevens is er een belangrijk rol voor zijn vrouw, Dora.

Bijfiguren:

De dochters van Wexford, Sheila en Sylvia, hebben een behoorlijk grote rol in het verhaal.
Verder zijn er de collega’s van Wexford (zoals Burden en zijn vrouw Jenny), de milieuactivisten, een aantal bewoners uit de buurt. En de gijzelaars en gegijzelden, uiteraard.
Wie goed en kwaad zijn is niet overal duidelijk. Dat maakt het tot een redelijk gelaagd boek; zelfs Wexford blijkt niet iedereen te kennen en te kunnen vertrouwen.

Website:

https://www.enotes.com/topics/road-rage

Film:

De thriller ‘Road Rage’ is verfilmd.

Overig:

‘Road Rage’ is een Inspector Wexford-roman, waarbij de misdaad wel heel dicht bij de hoofdpersoon komt: zijn echtgenote wordt ontvoerd. Dit maakt de rol van Wexford iets menselijker dan in de ander Wexford-mysteries.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Ruth Rendell.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Babes in the Wood van Ruth Rendell
• A Mind to Murder van P.D. James
• Killing Me Softly van Nicci French

 

Citaat:

Wexford hesitated. He got up and walked over to the window where he stood for a moment, looking across another garden, another view. On some mental retina he saw it happening again and heard the shot, he saw the shocked, whitening face and the blood on the shirt where the heart beat beneath. And then beat no longer. (p.382)

Vragen over het boek:

1. Geef, met behulp van fragmenten uit de tekst, aan op welke manier Rendell het Engelse landschap beschrijft. Maakt dit het verhaal beter of minder, of maakt het niet uit volgens jou?
2. Wat vind je van de manier waarop Dora de ontvoering ondergaat? Is zij wat dat betreft echt de echtgenote van een politieman?
3. Toen je de dader(s) leerde kennen, was je toen verbaasd? Waarom (niet)? Vond je het logisch dat juist hij/zij de ontvoeringen plande(n) en uitvoerde(n)?
4. Op welke momenten in het verhaal worden er fouten gemaakt, volgens jou? Kies een drietal fragmenten uit waar dit gebeurt en geef aan of dit fouten van de politie of van de ontvoerder(s) zijn.