Mæg ic be me sylfum soðgied wrecan,
siþas secgan, hu ic geswincdagum
earfoðhwile oft þrowade,
bitre breostceare gebiden hæbbe,
gecunnad in ceole cearselda fela,
atol yþa gewealc, þær mec oft bigeat
nearo nihtwaco æt nacan stefnan,
þonne he be clifum cnossað. Calde geþrungen
wæron mine fet, forste gebunden,
caldum clommum, þær þa ceare seofedun
hat ymb heortan; hungor innan slat
merewerges mod. þæt se mon ne wat
þe him on foldan fægrost limpeð,
hu ic earmcearig iscealdne sæ
winter wunade wræccan lastum,
winemægum bidroren,
bihongen hrimgicelum; hægl scurum fleag.

I can recite a lay of truth about myself,
relate experiences, how I often in days of toil
suffered a time of hardship.
I have experienced bitter breast-care,
explored in a ship many abodes of care,
the terrible tossing of seawaves, where often
the anxious night-watch held me at the stern of the boat,
when it tosses by the cliffs. Constricted by cold
were my feet, bound by frost
with cold fetters, while cares sighed
hot about my heart; hunger tore from within
the spirit of the sea-weary one. That man does not know,
to whom things happen most pleasantly on land,
how I, wretched and sorrowful, on the ice-cold sea
wandered in winter on the paths of an exile,
bereft of beloved kinsmen,
hung about with icicles; hail flies in showers.

© Macmillan and Co & Co Ltd, 1979

Een zeeman denkt na over het lange leven dat hij heeft geleid. Als het gedicht begint bevindt hij zich in een boot, op weg naar … Ja, naar wat of wie eigenlijk? Hij heeft geen idee; wat hij wel weet is dat hij alleen is, alleen op een schip, in de kou, de storm en de regen.
Maar terwijl hij nadenkt over zijn lange en zware reis, wordt duidelijk dat het niet alleen maar de woeste zee en het veilige land is waar zijn verhaal over gaat. Misschien is dit wel een reis van een mens op weg naar de hemel. Of misschien ook niet ...

ERK Niveau:

C2

Schrijver:

Anonymous

Jaar van uitgave:

940

Aantal pagina's:

10

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

900-1000

Plaats van handeling:

De Noordzee of de Atlantische Oceaan

Bijzonderheden:

Een Oud Engels gedicht in 124 regels

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je een heel oud – echt heel oud – gedicht wilt lezen, één van de eerste gedichten uit de Engelse taal, en wel uit de Oud Engelse taal, dan moet je ‘The Seafarer’ lezen. Dat moet je hoogstwaarschijnlijk in een moderne vertaling doen: de tekst stamt ongeveer uit 950 en is voor moderne Europeanen volkomen onleesbaar. Maar daarom niet minder belangrijk qua zeggingskracht.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het begrijpen en waarderen van ‘The Seafarer’ is het belangrijk dat je iets begrijpt (en waardeert) van het Oud Engels en de mensen die deze taal spraken: de Angelen en Saksen. Het gedicht kan worden gelezen als een reis over zee, maar ook als een allegorie die sterfelijke mensen beschrijft of zelfs als een reis van het leven naar de eeuwigheid. Er zijn veel interpretaties van dit gedicht, maar één daarvan – en niet de minste – is dat het simpelweg een beschrijving van een zeereis is.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Seafarer’ zijn bijzonder moeilijk en niet te lezen voor iemand die geen studie van het Oud Engels heeft gemaakt. Een moderne vertaling daarentegen – en daar zijn veel van – is erg handig. Je komt veel te weten over het rijmschema (zoals alliteratie) en de versvorm (een elegie) en de mogelijke betekenis (een allegorie).

DE TAAL EN HET VERHAAL

Het Oud Engelse gedicht ‘The Seafarer’ is qua taal zeer ontoegankelijk zonder een gedegen studie van het Oud Engels.
Het verhaal is ook niet echt rechttoe rechtaan. Het gedicht begint als een zeereis; maar later wordt het bespiegeling. Maar wat er bespiegeld wordt blijft onduidelijk: gaat het om het verlies van huis en haard, van kind en vrind of is het misschien en pelgrimsreis naar de eeuwigheid? Het blijft gissen; niet zo verwonderlijk, meer dan duizend jaar na het uitkomen van dit gedicht.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Seafarer’ een boek met een literair niveau C 6e en een taal-(ERK-)niveau C2.

Schrijfstijl:

Het gedicht ‘The Seafarer’ is een allegorisch gedicht; mogelijk een elegie. Maar het kan ook een simpele beschrijving van een zeereis zijn, of misschien wel een tocht van ‘de’ mens op weg naar het eeuwige leven.

Actie:

Het gedicht ‘The Seafarer’ is een verhaal met zeer weinig actie. Eigenlijk is het een overdenking in 124 regels van een persoon die nadenkt over een zeereis en over de noodzaak van die reis.

Tijd:

‘The Seafarer’ speelt zich af in de jaren 900-1000. Het gedicht werd waarschijnlijk geschreven in 940: het ‘verhaal’ heeft betrekking op een mogelijke zeereis die daarvóór zou hebben plaatsgevonden. Maar uiteraard is het verhaal fictie: het gedicht gaat met name over de eenzaamheid van een zeevarende die over de oceaan op weg is van een plaats (een veilig dorp? een gemeenschap van krijgers?) naar een andere plaats (de hemel? het onbekende?).

Plaats:

De setting van ‘The Seafarer’ is de zee. Die zee is waarschijnlijk de Noordzee, maar het zou ook de Atlantische Oceaan kunnen zijn.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Seafarer’: waarom onderneemt de zeevarende de verre reis en waarheen is hij op weg?

Verteller:

Het gedicht ‘The Seafarer’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief. Daarnaast maken literaire en lyrische conventies het gedicht tot een multi-interpretabel geheel.

Hoofdkarakters:

Het hoofdkarakter in ‘The Seafarer’ is:
• The Seafarer: een anonieme reiziger die om onduidelijke redenen op weg is naar een onbekende bestemming.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Seafarer’ zijn:
• Anonieme familieleden, vrienden en medekrijgers van de reiziger: de zeevarende betreurt dat hij op reis heeft moeten gaan.

Website:

http://www.anglo-saxons.net/hwaet/?do=get&type=text&id=Sfr

Film:

‘The Seafarer’ is niet verfilmd.

Overig:

‘The Seafarer’ is één van de oudste, maar ook één van de beroemdste gedichten uit het Oud Engels. Het origineel is al lang verdwenen; de tekst die nu gebruikt wordt is afkomstig uit The Exeter Book, een verzameling Oud Engelse teksten die door monniken werden overgeschreven en bewaard in diverse kloosters. Door kopieerfouten en onvolledigheden zijn er waarschijnlijk allerlei fouten in de tekst geslopen.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Anonymous.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Wanderer
• Heart of Darkness van Joseph Conrad
• Moby Dick van Herman Melville

Citaat:

That he in sea-faring
Has never a care
As to what Fate
May will for him.
Not for him harp-hearing,
Ring-giving,
Wife-winning,
Nor worldly glory,
Nor ever aught else
Lest it be wash of the wave;
But he ever has longing,
Who strives on the sea.

Vragen over het boek:

1. In welke drie delen zou je het gedicht kunnen indelen?
2. Waarom is het belangrijk dat de verteller een ik-verteller is?
3. Heeft dit gedicht een happy end of juist helemaal niet? Waarom vind je dat?
4. Geef een drietal voorbeelden uit het gedicht waarom dit eigenlijk alleen maar een Oud Engels gedicht (en niet een modern Engels gedicht) kan zijn?