In accordance with the law the death sentence was announced to Cincinnatus C. in a whisper. All rose, exchanging smiles. The hoary judge put his mouth close to his ear, panted for a moment, made the announcement and slowly moved away, as though ungluing himself. Thereupon Cincinnatus was taken back to the fortress. The road wound around its rocky base and disappeared under the gate like a snake in a crevice. He was calm; however, he had to be supported during the journey through the long corridors, since he planted his feet unsteadily, like a child who has just learned to walk, or as if he were about to fall through like a man who has dreamt that he is walking on water only to have a sudden doubt: but is this possible? Rodion, the jailer, took a long time to unlock the door of Cincinnatus's cell – it was the wrong key – and there was the usual fuss. At last the door yielded. Inside, the lawyer was already waiting. He sat on the cot, shoulder-deep in thought, without his dress coat (which had been forgotten on a chair in the courtroom – it was a hot day, a day that was blue all through) ; he jumped up impatiently when the prisoner was brought in. But Cincinnatus was in no mood for talking. Even if the alternative was solitude in this cell, with its peephole like a leak in a boat – he did not care, and asked to be left alone; they all bowed to him and left.

© Weidenfeld & Nicolson / Penguin Books, 1960/1969.

Een dertigjarige man, Cincinnatus C., zit in de gevangenis. Hij is schuldig bevonden en hij zal ter dood veroordeeld worden: onthoofd …
Maar aan wat heeft hij zich schuldig gemaakt? Als hij er naar vraagt krijgt hij geen antwoord. Zijn vrouw en haar familie die hem bezoeken verwijten hem alleen zijn veroordeling, de gevangenisdirecteur en de cipier gaan uit van zijn schuld en zijn beul behandelt hem vriendelijk maar is heel resoluut over het einde van zijn leven.
Ondertussen blijft Cincinnatus nadenken: hij leest boeken, hij bestudeert een spin in zijn cel en hij luistert naar de geluiden die van buiten komen. En de dag van de executie nadert …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Vladimir Nabokov

Jaar van uitgave:

1935

Aantal pagina's:

191

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1930-1940

Plaats van handeling:

Rusland, in een niet nader genoemde gevangenis

Bijzonderheden:

Een roman in 20 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Uitnodiging voor een onthoofding’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De psychologische roman ‘Invitation to a Beheading’ vertelt een beklemmend verhaal over een man die ter dood veroordeeld is. Hij weet niet waarom – en wij als lezers ook niet. Hij weet ook niet wanneer hij terechtgesteld (onthoofd) zal worden en hij wacht in spanning af.

WAT MOET JE WETEN?

‘Invitation to a Beheading’ werd oorspronkelijk in het Russisch geschreven (later werd het boek door Vladimir Nabokov zelf in het Engels vertaald). Het blijft desalniettemin een Oost-Europese roman: een verhaal waarbij een individu vermorzeld lijkt te worden door een anoniem, maar niets ontziend systeem – compleet met willekeur, corruptie en galgenhumor.

DE TAAL

De taal van ‘Invitation to a Beheading’ is heel lastig. Het komt door het enorme vocabulaire dat Mr. Nabokov gebruikt, maar ook door de complexe zinnen zo nu en dan. Verder laat hij soms delen van dialogen weg: je moet als lezer zelf invullen wat er gezegd zou kunnen zijn.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman niet gemakkelijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een beangstigend verhaal over een man die voor een niet nader genoemde misdaad ter dood zal worden gebracht. Maar telkens lijkt het alsof hij weer even in vrijheid is; hij lijkt uit zijn eigen lichaam te zijn getreden (en dus ook uit de gevangenis). De roman leest als een dystopie: dit is een wereld waarin niemand wil wonen.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Invitation to a Beheading’ een boek met een literair niveau C 5c en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

De roman is mooi, maar heel ingewikkeld geschreven. Mr. Nabokov laat vaak meer weg dan hij vertelt.

Actie:

‘Invitation to a Beheading’ bevat een verhaal met een beperkte hoeveelheid actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1930-1940.

Plaats:

De setting van ‘Invitation to a Beheading’ is een gevangenis ergens in Rusland.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Invitation to a Beheading’: waarom is Cincinnatus veroordeeld en wanneer wordt zijn straf uitgevoerd?

Verteller:

De roman heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Invitation to a Beheading’ zijn:
• Cincinnatus C.: een 30-jarige ter dood veroordeelde. Het is onduidelijk waarvoor Cincinnatus veroordeeld werd. Hij groeide op als weeskind, hij werkte als onderwijzer met andere weeskinderen en hij trouwde met Marthe. Nu zit hij al een tijd gevangen in een soort fort, ergens in Rusland;
• Rodion, jailer: de cipier die Cincinnatus van voedsel en van mededelingen voorziet;
• Emmie: de 12-jarige dochter van de gevangenisdirecteur. Zij is een vrolijk meisje dat erin slaagt om zo nu en dan bij Cincinnatus langs te gaan (en hem daarmee hoop op een ontsnapping te geven);
• Rodrig (‘Rod’) Ivanovich, prison director: de directeur van de gevangenis, een man die opgewekt met Cincinnatus spreekt zonder dat hij de ernst van diens veroordeling lijkt te begrijpen. Soms lijkt de persoon van deze gevangenisdirecteur (Rodrig) samen te vallen met die van de cipier, Rodion;
• Roman (‘Rom’) Vissarionovich, lawyer: de advocaat die Cincinnatus verdedigd heeft (zonder veel succes overigens);
• Monsieur Pierre (Pyotr Petrovich): een 30-jarige man die bij Cincinnatus als medegevangene wordt geïntroduceerd. M. Pierre is optimistisch, zit vol grappen en houdt erg van spelletjes – en is vrij irritant.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Invitation to a Beheading’ zijn:
• Marthe: de vrouw van Cincinnatus. Zij trouwde met hem maar was hem al snel ontrouw: ze gaf haar liefde graag aan wie het maar hebben wilde. Ook haar kinderen zijn niet van Cincinnatus;
• Familie van Marthe: haar vader, haar kinderen (Diomedon en Pauline), haar tweelingbroers, haar beide grootouders, haar vriend Victor;
• Anderen: (in de gevangenis) the librarian, een drietal andere bewakers, de vrouw van de gevangenisdirecteur; een circusdirecteur, Cecilia C. (de moeder van Cincinnatus), stedelingen (the park superintendent Nikita Lukich, the deputy city director en vele anderen).

Website:

https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/vladimir-nabokov/invitation-to-beheading/

Film:

‘Invitation to a Beheading’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Invitation to a Beheading’ is oorspronkelijk in het Russisch geschreven (getiteld: ‘Priglashenie na kazn’). De roman kwam uit in Parijs in 1935; pas in 1959 kwam er een Engelse vertaling. Nadat Nabokov enkele jaren in de USA woonde, begon hij in het Engels te schrijven.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Vladimir Nabokov.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Waiting for the Barbarians van J.M. Coetzee
• The Green Mile van Stephen King
• Travels in the Scriptorium van Paul Auster

Citaat:

Everything was coming apart. Everything was falling. A spinning wind was picking up and whirling: dust, rags, chips of painted wood, bits of gilded plaster, pasteboard bricks, posters; an arid gloom fleeted; and amidst the dust, and the falling things, and the scenery, Cincinnatus made his way in that direction where, to judge by the voices, stood beings akin to him. (p.191)

Vragen over het boek:

1. Waarom lijkt Cincinnatus soms uit twee persoonlijkheden te bestaan?
2. Waarom vallen de karakter van de directeur en de cipier zo nu en dan samen?
3. Wie is die Monsieur Pierre precies en wat is zijn rol in de gevangenis?
4. Waarom zou Cincinnatus eigenlijk onthoofd moeten worden en wat is volgens jou de betekenis van dit verhaal?