3/5 - (3 stemmen)

A Series of Unfortunate Events (Book XII) – The Penultimate Peril

Niveau:
Genre: fantasy
Thema: hotel

Getagd op:
Verkrijgbaar bij bol.com
var bol_sitebar_v2={"id":"bol_1691837920578", "baseUrl":"partner.bol.com","productId":"1001004002941701","familyId":"","siteId":"30874","target":true,"rating":true,"price":true,"deliveryDescription":true,"button":true,"linkName":"Series%20Of%20Unfortunate%20Events%20Box%3A%20The%20Co%2C%20Lemo...","linkSubId":""};

SNEL NAAR...





Het begin!

Certain people have said that the world is like a calm pond, and that anytime a person does even the smallest thing, it is as if a stone has dropped into the pond, spreading circles of ripples further and further out, until the entire world has been changed by one tiny action. If this is true, then the book you are reading now is the perfect thing to drop into a pond. The ripples will spread across the surface of the pond and the world will change for the better, with one less dreadful story for people to read and one more secret hidden at the bottom of a pond, where most people never think of looking. The miserable tale of the Baudelaire orphans will be safe in the pond's murky depths, and you will be happier not to read the grim story I have written, but instead to gaze at the rippling scum that rises to the top of the world.
The Baudelaires themselves, as they rode in the back of a taxi driven by a woman they scarcely knew, might have been happy to jump into a pond themselves, had they known what sort of story lay ahead of them as the automobile made its way among the twisting streets of the city where the orphans had once lived. Violet, Klaus, and Sunny Baudelaire gazed out of the windows of the car, marveling at how little the city had changed since a fire destroyed their home, took the lives of their parents, and created ripples in the Baudelaires' lives that would probably never become calm.

© HarperCollins, 2005

^ Terug naar boven

Algemeen

‘The Penultimate Peril’, deel XII van ‘A Series of Unfortunate Events’ begint rustig, maar wel erg raadselachtig: de weeskinderen krijgen een lift van Kit Snicket die hen naar Hotel Denouement in de grote stad brengt. Van Kit horen ze opnieuw allerlei feiten over Jacques Snicket (de broer van Kit), de Quagmires, Count Olaf en V.F.D. Wel waarschuwt Kit hen voor iemand in het hotel: Ernest, de identieke tweelingbroer van Frank.
De Baudelaires gaan aan het werk als conciërges in het hotel. Frank (of Ernest) geeft hen opdrachten. Als Ernest (of Frank) hen naar boven stuurt om klussen te doen, ontmoet Violet Baudelaire daar oude vijanden van vroeger. Op een andere verdieping treft Klaus twee oude bekenden van de houtzagerij, Sir en Charles. Sunny, tenslotte, treft op haar verdieping Vice Principal Nero en Mrs. Bass, twee docenten van de Prufrock Preparatory School.
Uiteindelijk ontmoeten de Baudelaires het derde lid van de tweeling Frank en Ernest, Dewey Denouement, de manager van het hotel. Na een gesprek met deze hotelbeheerder komen ze er ook achter naar wie de letters J.S. verwijzen: ook naar oude bekenden.
Helaas zijn al die oude bekenden niet voldoende om het werk in het hotel voor de Baudelaires tot een mooie tijdsbesteding te maken: slechte oude bekenden staan hen naar het leven en goede oude bekenden hebben weer te weinig macht. De ontmoeting met de slechtste oude bekende is het dieptepunt van het verhaal.
Helaas moet in dit deel ook één karakter het vreselijke avontuur met de dood bekopen …


^ Terug naar boven

Boekinformatie

ERK Niveau:
B1

Schrijver:
Lemony Snicket

Jaar van uitgave:
2005

Aantal pagina's:
353

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:
een fantasietijd

Plaats van handeling:
een fantasieplaats

Bijzonderheden:
‘The Penultimate Peril’ is het twaalfde deel uit een dertiendelige serie van in totaal 3387 pagina’s.
De serie ‘A Series of Unfortunate Events’ bestaat uit:
1 ‘The Bad Beginning’ (1999)
2 ‘The Reptile Room’ (1999)
3 ‘The Wide Window’ (2000)
4 ‘The Miserable Mill’ (2000)
5 ‘The Austere Academy’ (2000)
6 ‘The Ersatz Elevator’ (2001)
7 ‘The Vile Village’ (2001)
8 ‘The Hostile Hospital’ (2001)
9 ‘The Carnivorous Carnival’ (2002)
10 ‘The Slippery Slope’ (2003)
11 ‘The Grim Grotto’ (2004)
12 ‘The Penultimate Peril’ (2005)
13 ‘The End’ (2006)

In het Nederlands heet het boek ‘Ellendige avonturen XII: De laatste last’.


^ Terug naar boven

Het boek - onderwerp

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je houdt van fantasy die regelmatig flink uit de bocht giert, dan is dit net een boek voor jou. Ook moet je houden van ietwat melige verhalen.
Wat leuk is voor veel lezers is de hilarische manier waarop Snicket zijn verhaal vertelt. Als je van dit soort humor houdt, dan heb je meer dan 3000 (!) pagina’s plezier. Lemony Snicket speelt met taal en met literaire stijlen.


WAT MOET JE WETEN?

Het zou mooi zijn als je al veel sprookjes kent. Dan weet je wat je verwachten kunt. En omdat je verwachting juist niet uitkomt (geen happy endings), is dit zo’n origineel verhaal.
In dit deel is er een verwijzing naar het gedicht ‘Six Blind Men’ van John Godfrey Saxe, een beroemd gedicht over zes blinde mannen die een olifant beschrijven. Ook wordt verwezen naar de roman ‘Native Son’ van de Amerikaanse schrijver Richard Wright.




^ Terug naar boven

Het boek - Moeilijkheid

DE TAAL

Het vocabulaire is uitgebreid, maar goed te volgen. Moeilijke woorden worden keurig door Mr. Snicket uitgelegd (‘penultimate’, ‘bell boy’, ‘sequentially’, ‘arsonist’, ‘guardian’).


DE TAAL EN HET VERHAAL

De zinsconstructies zijn soms lang, maar nooit erg ingewikkeld.
The Penultimate Peril’ is een sprookje, maar dan wel een sprookje zonder ‘They lived happily ever after’… Toch maakte het sprookjesachtige dat dit een boek op niveau A 2c is: er is een duidelijk verschil tussen goed en kwaad en tussen slim en dom. Je ziet de problemen al van ver aankomen, maar toch loopt iedereen telkens weer in elke val. Het interessante is dat Lemony Snicket heel veel verklapt en heel veel leed aankondigt. Op zo’n manier dat het verhaal – al hoe triest ook – bijzonder humoristisch is. Maar de taal is wel heel veelzijdig en soms moeilijk. Door het rijke vocabulaire dat uitgebreid wordt uitgelegd is dit een boek op taalniveau B1.


Schrijfstijl:

Je moet ironie begrijpen om het verhaal op waarde te schatten. Lemony Snicket lardeert zijn boek ermee. Zie bijvoorbeeld de eerste twee alinea’s van het boek (hierboven).



^ Terug naar boven

Het boek - het verhaal

Actie:

The Penultimate Peril’ is een boek met veel spanning. Vrijwel elk hoofdstuk eindigt met een cliffhanger, en dat geldt ook voor elk deel van de serie (ophouden voordat je alle dertien delen hebt gelezen is dus ook geen optie …).


Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Soms vertellen karakters iets over wat er vroeger gebeurd is. Dat geldt trouwens ook voor de schrijver, die het verhaal soms onderbreekt om te vertellen dat er al eerder iets vreselijks gebeurd is.


Plaats:

De roman speelt in een denkbeeldige wereld (die overigens veel op de Verenigde Staten lijkt). Dit twaalfde deel speelt zich volledig af in Hotel Denouement.


Verhaallijn:

De verhaallijnen zijn simpel: het gaat er uiteindelijk om of de Baudelaire siblings hun geluk (en misschien zelfs hun ouders) zullen vinden. Misschien is er rust te vinden als conciërges in een groot hotel in de stad. De Baudelaires houden hoop. Zij wel …


Verteller:

Er is een alwetende verteller. Mr. Snicket vertelt het verhaal, maar soms onderbreekt hij een avontuur om delen van zijn eigen – al even ellendige – levensverhaal te vertellen.
Elke lezer van niveau A 2c zal dit verhaal wel kunnen begrijpen. Waarderen is iets anders: dat hangt af van het gevoel voor humor (en/of het begrijpen van ironie) van de lezer.




^ Terug naar boven

Het boek - de karakters

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Penultimate Peril’ zijn:
De drie Baudelaire-kinderen:
• Violet Baudelaire (14): zij bedenkt altijd alle slimme plannen;
• Klaus Baudelaire (12): hij kan alles lezen en begrijpen;
• Sunny Baudelaire (1, ongeveer): zij kan alles bijten met haar vier tanden.
En een ander hoofdkarakter. De echte ‘bad guy’:
• Count Olaf: de slechterik van de verhalen. De rest van de wereld vertrouwt Count Olaf meestal meer dan de kinderen. Count Olaf weet zich altijd behoorlijk goed te vermommen (met name Mr. Poe herkent hem maar heel zelden).


Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Penultimate Peril’ zijn:
• Mr. Poe: een vriend van de familie Baudelaire. Hij heeft – na de dood van de ouders van de Baudelaires – de voogdij over de drie kinderen;
• Kit Snicket: een zuster van Jacques;
• Frank en Ernest: een identieke tweeling;
• Mr Dewey Denouement: de manager van Hotel Denouement;
• De trawanten van Count Olaf, zoals: Kevin, Colette, Hugo, de white-faced women, de hook-handed man, Esmé Squalor, Carmelita Spats, Geraldine Julienne;
• Andere oude bekenden, zoals: Sir en Charles, Vice Principal Nero en Mrs. Bass en Hal.
De verhoudingen liggen duidelijk. Wij weten als lezer wie te vertrouwen is en wie niet. Voor de bewoners van deze vreemde wereld is dat niet altijd even duidelijk.





^ Terug naar boven

Het boek - verder


Film:

De serie verhalen over de Baudelaires is verfilmd als ‘Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events’. Daarin zijn verhalen uit meerdere boeken gecombineerd. De hoofdrol wordt gespeeld door Jim Carrey (als Count Olaf). Verder zijn er bijvoorbeeld rollen voor Meryl Streep, Jude Law en Billy Connolly.
Denk erom: de film gaat anders (echt: heel anders …) dan het boek (of de boeken).

 


Overig:

The Penultimate Peril’ (evenals elk ander deel uit ‘A Series of Unfortunate Events’) is afwijkend van alle andere boeken die je waarschijnlijk ooit gelezen hebt. Sommige lezers zullen het niks vinden (maar dat merk je al na 1 of 2 bladzijden), andere lezers zullen ervan smullen. Lemony Snicket heeft de gek met literatuur, met sprookjes, met volwassenen, met tijd en plaats.
O ja, en wat betreft happy endings …Je bent gewaarschuwd.



^ Terug naar boven

Auteur en Werken

Link naar pagina over auteur
-->Informatie over Lemony Snicket.

Auteur:

Werken:


^ Terug naar boven

Meer

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The End van Lemony Snicket
His Dark Materials (Book II) – The Subtle Knife van Philip Pullman
 The Hunger Games (Book II) – Catching Fire van Suzanne Collins


Citaat:
‘Ha!’ Count Olaf crowed. ‘This takes the cake!’ he was using an expression which here means ‘I find this especially amusing and outrageous!’ although Dewey Denouement’s underwater catalog contains a list of twenty-seven cakes that Count Olaf has stolen. With a look of treacherous glee he reached down and patted Sunny Baudelaire on the head, using the hand that wasn’t clutching the harpoon gun. (pp.319-320)

Vragen over het boek:

1. Wat vertelt Kit Snicket de Baudelaires over de Quagmires?
2. Wat is precies de relatie tussen Frank en Ernest en Dewey Denouement?
3. Welke van de slechte oude bekenden blijken in dit deel de echte ‘bad guys’ te zijn?
4. In welk opzicht lijkt het hotel op veel andere gebouwen uit de serie ‘A Series of Unfortunate Events’?




^ Terug naar boven

Comments are closed.