The sky broken by the bare oaks and elms of New Prospect was full of moist promise, a pair of frontal systems grayly colluding to deliver a white Christmas, when Russ Hildebrandt made his morning rounds among the homes of bedridden and senile parishioners in his Plymouth Fury wagon. A certain person, Mrs. Frances Cottrell, a member of the church, had volunteered to help him bring toys and canned goods to the Community of God that afternoon, and though he knew that only as her pastor did he have a right to rejoice in her act of free will, he couldn’t have asked for a better Christmas present than four hours alone with her.
After Russ’s humiliation, three years earlier, the church’s senior minister, Dwight Haefle, had upped the associate minister’s share of pastoral visitations. What exactly Dwight was doing with the time Russ saved him, besides taking more frequent vacations and working on his long-awaited volume of lyric poetry, wasn’t clear to Russ. But he appreciated his coquettish reception by Mrs. O’Dwyer, an amputee confined by severe edema to a hospital bed in what had been her dining room. He appreciated the routine of being of service, especially to those who, unlike him, couldn’t remember one thing from three years ago. At the nursing home in Hinsdale, where the mingling smells of holiday pine wreaths and geriatric feces reminded him of Arizona high-country latrines, he handed old Jim Devereaux the new church membership face-book they’d been using as a prompt for conversation and asked if Jim remembered the Pattison family. To a pastor feeling reckless with Advent spirit, Jim was an ideal confidant, a wishing well in which a penny dropped would never hit bottom and resound.
‘Pattison,’ Jim said.

© HarperCollins Publishing, 2021.

Russ Hildebrandt is hulppredikant in een grote kerk in een buitenwijk van Chicago. Hij groeide op in een strenggelovige gemeenschap in Indiana, hij werd dienstweigeraar en leerde in die tijd de Navajo-Indianen in de staat Arizona kennen. Nu werkt hij al jaren in Chicago, maar de laatste tijd met enige tegenzin.
Zijn vrouw Marion had een andere jeugd. Ze groeide op in San Francisco, verloor al jong haar vader, werd verwaarloosd door haar moeder en beleefde een eenzame maar ook zeer turbulente tijd in Los Angeles. Haar problemen zorgden voor een mentale inzinking.
Russ en Marion Hildebrandt hebben vier kinderen. De student Clem die niets meer van zijn ouders moet hebben; de gezeglijke dochter Becky; de briljante maar zeer instabiele Perry; en de nietsvermoedende spelletjes-spelende Judson.
Voeg bij dit gezin een mooie weduwe, een knappe kerkelijk medewerker, veel roddelende gemeenteleden en heel veel puberende jongeren – en daar komen de problemen …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Jonathan Franzen

Jaar van uitgave:

2021

Aantal pagina's:

592

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1950-1975

Plaats van handeling:

USA, Chicago (Ill)

Bijzonderheden:

Een roman in 2 delen (‘Advent’ en ‘Easter’) en in weinig hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Kruispunt’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘Crossroads’ is een epos over een domineesfamilie. Een gezin waar het zeker niet allemaal op rolletjes loopt. De ogenschijnlijke vroomheid van een aantal gezinsleden is maar schijn, maar je komt er pas later achter bij wie dat zo is.
Dit is een caleidoscopische roman over een Amerikaanse familie die langzamerhand hun American dream uit elkaar ziet spatten. Het verhaal heeft veel aandacht voor godsdienst en geloof, maar nooit op een belerende manier. Daarnaast is er een aantal scenes dat zich afspeelt in een vrij onbekend deel van de USA, een afgelegen gebied in Arizona waar de Navajo-Indianen wonen.

WAT MOET JE WETEN?

De titel ‘Crossroads’ heeft betrekking op de jeugdclub van de kerk waartoe de Hildebrandts behoren. Maar het is tevens letterlijk een kruispunt van wegen en opvattingen. En je zou kunnen denken aan het lied van Robert Johnson uit de jaren dertig van de twintigste, de blueszanger die volgens de overlevering op een kruispunt in een stadje in het zuiden van de USA zijn ziel aan de duivel verkocht, in ruil voor muzikale roem en bekendheid.

DE TAAL

De taal van ‘Crossroads’ is goed te begrijpen. De zinnen, de alinea’s en de hoofdstukken zijn soms erg lang, maar het verhaal zorgt ervoor dat je wilt doorlezen.
Let wel: de taal is niet altijd even netjes. Sommige Amerikanen in het verhaal – ook terwijl ze soms oprecht gelovig zijn – gebruiken veel scheld- en schuttingwoorden.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman nergens erg moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Dat is heel boeiend, ondanks het grote aantal karakters waarmee je vanaf het begin geconfronteerd wordt. Al snel merk je dat het om de leden van de familie Hildebrandt en om een paar van hun kennissen en vrienden gaat; andere karakters zijn slechts incidenteel betrokken bij het epos.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Crossroads’ een boek met een literair niveau C 5c en een taal-(ERK-)niveau C1.

 

Schrijfstijl:

Elk hoofdstuk heeft een andere hoofdpersoon, waardoor het lijkt alsof het verhaal telkens uit een ander perspectief wordt verteld.

Actie:

‘Crossroads’ bevat een verhaal met veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1971-1975. De nadruk ligt op het eerste jaar waarin de kerstijd (‘Advent’) tot Pasen (‘Easter’) wordt beschreven. De jaren daarna worden slechts kort behandeld.

Plaats:

De setting van ‘Crossroads’ is voornamelijk de stad Chicago, waar de familie Hildebrandt in één van de betere wijken woont, New Prospect (hoewel zij als domineesgezin niet tot de grootverdieners behoren). Een aantal belangrijke gebeurtenissen vindt plaats bij de Navajo-Indianen in  de staat Arizona. Andere scenes spelen in Los Angeles, de staat Indiana, Italië en Peru.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Crossroads’: zal het de familie Hildebrandt lukken om het geluk en een zekere vorm van harmonie binnen hun gezin te vinden?

Verteller:

De roman heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Crossroads’ zijn:
• Russ Hildebrandt (47 jaar oud in 1971): een hulppredikant van de First Reformed Church in New Prospect, een wijk van Chicago. Hij groeide op in een strenge baptistenfamilie in een dorpje in Indiana. Later ging hij werken als gewetensbezwaarde in Arizona, waar hij niet alleen Indianen maar ook zijn latere vrouw Marion ontmoette. Hij woonde eerst met zijn echtgenote in New York en nu al weer jaren in Illinois. Russ is een oprechte gelovige die echter weet dat hij ook zondig is;
• Marion Hildebrandt (50): de dochter van een Joodse man, Ruben, en een katholieke vrouw, Isabel. Ze had een traumatische jeugd in San Francisco en later een turbulente adolescentie in Los Angeles. Later ging ze afwisselend bij haar twee ooms wonen – totdat ze met Russ trouwde;
• Clem Hildebrandt (20): de oudste zoon. Hij studeert en woont niet meer thuis. Maar de druk van de studie, de liefde en de verstikkende sfeer in het ouderlijk huis maken dat hij drastische besluiten neemt;
• Becky Hildebrandt (18): de dochter van het gezin. Een mooie, gezagsgetrouwe meid, de lieveling van haar vader. Totdat ze met de liefde kennismaakt;
• Perry Hildebrand (16): een geniale, maar vaak nogal achterbakse jongen. Hij drinkt, hij gebruikt drugs en hij verhandelt ze aan leeftijdgenoten;
• Judson (‘Jay’) Hildebrandt (9): een lieve, naïeve zoon van Russ en Marion, de meest stabiele figuur in deze turbulente familie;
• Frances Cottrell (Frannie Pattison) (36): een mooie jonge weduwe die sinds kort weer in New Prospect woont. Ze had na de dood van haar man een minnaar (of misschien daarvoor al), maar tegenwoordig brengt ze andere mannen het hoofd op hol – waaronder Russ;
• Rick Ambrose: de kerkelijke medewerker (directeur jeugdzaken) die veel jongeren inspireert. Uiteindelijk leidt hij een kerkelijke jeugdclub met ongeveer 120 jongeren. Rick is zeer charismatisch, maar Russ en Marion vertrouwen hem niet echt;
• Tanner Evans: een knappe, gelovige jongeman die een talentvol gitarist en zanger is. Hij heeft een vriendin, maar hij raakt onder de indruk van Becky.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Crossroads’ zijn:
• Dwight Haefle: de hoofdpredikant van de gemeente waarvoor Russ werkt. Dwight heeft veel aanzien in de kerkelijke gemeente, hij heeft een goed betalende baan en hij laat veel praktisch werk over aan Russ en Rick Ambrose;
• Theo Crenshaw: de voorganger in een zwarte zusterkerk van de kerk van Russ. Enkele van zijn gemeenteleden zijn de verslaafde vrouw Clarice en haar zoon Ronnie (een geestelijk gehandicapte jongen);
• Larry Cottrell: de zoon van Frances. Zijn vader is een paar jaar geleden verongelukt. Larry is soms wat labiel en hij bewondert zijn nieuwe, stoere vriend Perry heel erg;
• Ansel Roder: een goede vriend van Perry, iemand met wie hij samen drugs gebruikt;
• Laura Dobrinsky: de vriendin van Tanner, een moeilijk meisje (met een heel goede stem);
• Gemeenteleden: Mrs. O’Dwyer, Jim Deveraux, Kitty Reynolds, Juanita Fuller, Wilma St. John, June Goya, Jane Walsh, Carolyn Polley, Ted Jernigan, Judy Pinella, Craig Dilkes;
• Vrienden en kennissen van de Hildebrandts naar toe gaan (meestal leden van dezelfde kerk): Bobby Jett, Keith Stratton, David Goya, Kent Carducci, Jeannie Cross, Brenda Maser, Glen Kiel, Kim Perkins, Danny Dickman, Toby Isner, Ike Isner, Topper Morgan, Sally Perkins, Marcie Ackerman, Quincy Travers, Darryl Bruce, Biff Allard, Darra Jernigan, Carol Pinella, Amy Jenner, Annette Roder, Randy Toft, Kevin Anderson, Darcie Marcell;
• Doris Haefle: de bazige echtgenote van de predikant Dwight Haefle;
• Pastor Adam Walsh en Rabbi Meyer: geestelijke leiders van respectievelijk een Rooms-Katholieke parochie en een Joodse synagoge;
• Sharon: een studente, de vriendin en minnares van Clem Hildebrandt;
• Sofie Serafidmides: een psychiater bij wie Marion Hildebrandt haar hart uitstort;
• Gig Benedetti: een manager die op zoek is naar muzikaal talent;
• ‘Bear’ en Eddie: drugshandelaren;
• Keith Durochie: een lid van de Navajo-gemeenschap in de staat Arizona waar Russ jaarlijks komt helpen;
• Aunt Shirley: de (overleden) tante van Becky, de zus van haar moeder. Shirley deed zich voor als een succesvolle actrice in New York maar in werkelijkheid leefde ze heel sober en eenzaam in de stad;
• Ollie: de buschauffeur die de kerkleden naar Arizona brengt;
• Navajo-Indianen: Wanda, Daisy Benally, Ruth Benally, Clyde.
Familie en kennissen van Marion:
• Ruben en Isabel Collins: de ouders van Shirley en Marion. Ruben pleegt zelfmoord wanneer zijn bedrijf failliet gaat en Isabel bemoeit zich daarna nauwelijks met haar dochters;
• James (‘Jimmy’) (een homoseksuele schilder in Arizona) en Roy Collins (verkoper in landbouwmachines): de ooms van Marion en Shirley, degenen bij wie Marion een tijdje in huis mag wonen;
• Isabel Washburn: de beste vriendin van Marion in LA;
• Bradley Grant: verkoper bij de garage in LA waar Marion werkt. Marion raakt bevriend met deze charmeur;
• Collega’s van Marion in LA: Mr. Peters, Anne;
• Antonio: de vriend en levensgezel van Uncle Jimmy.
Familie en kennissen van Russ:
• In Indiana: Mr. en Mrs. Hildebrandt, Grandpa Clement (opa van Russ), Carl Sandborn (buurman), Estelle (vriendin van Grandpa);
• In Arizona: George Ginchy (directeur van het kamp voor gewetensbezwaarden), Charlie Durochie, Keith Durochie en Stella Durochie (Navajo-Indianen).
Anderen:
• Renate en Volker: Duitse vrienden van Becky en Tanner in Italië;
• Felipe Cuéllar: een vriend van Clem in Peru.

 

Website:

https://www.theguardian.com/books/2021/sep/29/crossroads-by-jonathan-franzen-review-a-fine-start-to-a-family-trilogy

Film:

‘Crossroads’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Crossroads’ is het eerste deel uit een trilogie waarvan de volgende delen later zullen uitkomen. ‘Crossroads’ is de naam van een kerkelijke club. De naam is gebaseerd op een nummer van de Britse band Cream, dat dit nummer jaren later (1968) coverde van een compositie van de Amerikaanse blueszanger Robert Johnson (1911-1938). Volgens een legende zou Johnson zijn ziel aan de duivel hebben verkocht op een kruising (in ruil voor zijn grote muzikale talent).

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Jonathan Franzen.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• In the Beginning van Chaim Potok
• A Prayer for Owen Meany van John Irving
• Education van Tara Westover

Citaat:

‘Went down to the crossroad, babe, I looked both East and West
Lord, I didn’t have no sweet woman, babe, in my distress’ (p.377)

Vragen over het boek:

1. Wat heeft gezorgd voor de traumatische jonge jaren van Marion?
2. Waarom is Perry niet de ideale zoon die hij lijkt te zijn?
3. Wat is weinig christelijk aan Russ Hildebrandt te noemen? Beschrijft een drietal situaties waaruit dit blijkt.
4. Wat maken de laatste hoofdstukken (over de periode 1972-1975) duidelijk?