It was Bala's suggestion that I write this book. He said it would be like a laxative for me - in other words, it would help to get all the crap out. So here it all comes, and don’t expect it to smell sweet.
Some of the things I’m going to tell you about myself really shame me. It hurts to bring these things out into the open. I used to think that there are some things that a person does under their own blanket that should never be told in the light of day. But Bala didn’t agree. He would sniff out any piece of rot in a person and put it on the table to be examined. He firmly believes that only when the rot’s out then life can begin to flow.

Since I arrived in England so much has happened. Most of it was like a bad dream. I know it all started in Joburg when I killed Philemon Majodena, or maybe even earlier than that, when I was born into my white skin. But when I got to this country I thought all the blood I spilled was left behind. No way, man! That trouble followed me here like a pack of starving hyenas.
It was like Macbeth. Except that it was black blood on my fifteen-year-old white hands. And no amount of washing with Lux soap could get it out.
I tell you, when I got here, those hyenas started yowling. I could hear their snarls and even their breath, they came so close. They chased me right to death’s door, and I was standing there knocking like mad.

© Faber and Faber, 1990

Selly woont met zijn ouders en zusje in Johannesburg in Zuid-Afrika. Zijn vader heeft een groothandel in levensmiddelen en zijn moeder geeft les aan kunstenaars. De oudste zus van Selly is getrouwd; zij woont al een paar jaar in Australië.
Het leven in Zuid-Afrika is geweldig voor Selly en zijn familie: de vader verdient goed, zijn moeder werkt met talentvolle kunstenaars en Selly heeft veel vrienden en een erg leuke school. Het gezin heeft zwarte bedienden die alle vervelende klussen voor hen doen (voor weinig geld). Maar dan slaat het noodlot toe: Selly doodt een zwarte jongen.
Het gezin Lewis verhuist naar Engeland, naar de grote stad Bristol. Selly voelt zich doodongelukkig: zijn ouders maken constant ruzie, het gezin woont in een heel simpel huis, zijn vader werkt heel lange dagen maar verdient heel weinig, zijn moeder zoekt haar heil buitenshuis. Selly heeft geen vrienden meer; hij wordt een beetje gepest op zijn nieuwe school, klasgenoten en docenten lijken zijn Engels niet te verstaan. Maar Selly heeft vooral nachtmerries over de laatste dagen in Zuid-Afrika en wat hij daar heeft beleefd (gedaan).
Om aan alle ellende voorgoed een einde te maken, neemt Selly een drastisch besluit …

ERK Niveau:

B1

Schrijver:

Norman Silver

Jaar van uitgave:

1990

Aantal pagina's:

102

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1990-2000

Plaats van handeling:

GB, Bristol (maar met flashbacks naar Zuid-Afrika)

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in 11 hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Geen tijgers in Afrika’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De young adult novel ‘No Tigers in Africa’ is een boek over een jongen die in Engeland woont. Maar hij denkt meestal aan zijn leven tot nu toe (hij is vijftien jaar), een leven dat hij doorbracht in Zuid-Afrika. Daar heeft hij een prachtig leven gehad. Maar ook een leven met trauma’s. En om die trauma’s te verwerken moet hij zijn uiterste best doen om geestelijk niet kapot te gaan.
Dit is een jeugdroman over gevoelens, over vriendschap, familierelaties en psychische problemen.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van de jeugdroman ‘No Tigers in Africa’ is het handig wanneer je iets weet over het land Zuid-Afrika van vóór 1990 (ongeveer). Het land werd eeuwenlang geregeerd door blanken: eerst door Nederlanders en later door Engelsen. Beide naties lieten hun talen (Afrikaans en Engels) na in dit enorme land. De vele zwarte volkeren die er woonden hadden niets te zeggen en werden als slaven – en later als goedkope arbeidskrachten – behandeld. Selly en zijn familie maken nog een staartje van die apartheid mee: als zij uit Zuid-Afrika emigreren verandert het land van een apartheidsregime in een land bestuurd door zwarte mensen. Maar daarmee waren nog lang niet alle problemen opgelost. Er ontstond gelukkig wel veel meer vrijheid, met name door het werk van de grote vrijheidsstrijder – en latere de eerste zwarte president van Zuid-Afrika – Nelson Mandela.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘No Tigers in Africa’ zijn van een behoorlijk pittig niveau. Voor sommige lezers zullen ze als moeilijk worden ervaren omdat er veel wordt verteld over de gedachten van de hoofdpersoon; het verhaal wordt door de hoofdpersoon zelf verteld.
Maar de taal blijft goed te begrijpen omdat het verhaal veel hoofdstukken heeft en omdat het niet een dik boek is. Er zijn redelijk veel alinea’s en behoorlijk veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘No Tigers in Africa’ soms lastig te lezen. Dat komt vooral omdat de hoofdpersoon zijn gedachten beschrijft en dat bemoeilijkt soms de taal.
Maar deze vertelstijl maakt het boek niet alleen maar moeilijk, maar ook aangrijpender. Je kruipt als het ware in het hoofd van de hoofdpersoon. En die persoon heeft heel veel problemen – problemen die hij misschien (vaak met hulp van anderen) te boven zal komen.
Op basis van deze eigenschappen is ‘No Tigers in Africa’ een boek met een literair niveau B 4b en een taal-(ERK-)niveau B1.

Schrijfstijl:

Het verhaal is heel dicht op de huid van de hoofdpersoon geschreven. Norman Silver weet wat dit soort jongeren meemaakt: jongeren die opgroeien in een racistische en ras onvriendelijke omgeving waarbij ze zich langzamerhand realiseren hoe onredelijk het systeem is waarin ze leven. Daar gaat ‘No Tigers in Africa’ vooral over.

Actie:

De jeugdroman ‘No Tigers in Africa’ is een verhaal met redelijk veel actie. Die actie wordt soms gesuggereerd, vaak in flashbacks. Maar soms is de actie ook heel direct. Met name wanneer we beseffen wat Selwyn allemaal meemaakt, zowel geestelijk als lichamelijk.

Tijd:

‘No Tigers in Africa’ speelt zich af ergens in de periode 1990-2000. Er heerst nog veel apartheid in Zuid-Afrika, maar het klimaat lijkt langzamerhand te veranderen. Veel mensen – zoals de vader van Selwyn – kan zich hier maar moeilijk bij neerleggen; voor anderen – zoals de moeder van Selwyn en de vader en moeder van Rosalie – is de overgang gemakkelijker (hoewel zij ook de nodige problemen ondervinden).

Plaats:

De plaats die in ‘No Tigers in Africa’ vooral wordt beschreven, is de Britse stad Bristol. Bristol ligt in het zuidwesten van Engeland; het is een grote en belangrijke stad. Een stad met veel inwoners, van allerlei verschillende nationaliteiten en velen afkomstig uit oude Britse koloniën.
Selly en zijn vriendin Rosalie maken één keer een uitstapje naar de stad Dorking.
Overigens speelt het hele verhaal zich weliswaar af in Bristol en in Engeland, maar in gedachten is Selly heel vaak in Zuid-Afrika. Eigenlijk is de setting van Zuid-Afrika met zijn klimaat, zijn mensen en zijn problemen datgene wat het leven van Selly voor een groot deel bepaalt.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘No Tigers in Africa’: hoe kan Selly ooit een gewone, gelukkige jongen worden?

Verteller:

De roman ‘No Tigers in Africa’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief. Selly ziet niet alles en iedereen om hem heen zoals het echt gebeurt (of is gebeurd) of zoals mensen echt zijn; het zorgt voor een zwaar leven voor deze gekwelde jongen.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘No Tigers in Africa’ zijn:
• Selwyn (‘Selly’) Lewis: een 15–jarige Zuid-Afrikaanse jongen. Als het verhaal begint, woont hij al een tijdje in de stad Bristol in Zuidwest-Engeland. Maar de problemen die hij ervaart hebben allemaal te maken met zijn leven in het land van de apartheid (tenminste, in de jaren ’80 van de twintigste eeuw), Zuid-Afrika;
• Monty Lewis: de 44-jarige vader van Selwyn. Hij had een goed lopend bedrijf in Zuid-Afrika, maar nu in Bristol heeft hij moeite om genoeg voor zijn gezin ter verdienen;
• Helen Woolf Lewis: de moeder van Selwyn. Zij werkt niet nu ze in Engeland woont, maar in Zuid-Afrika gaf ze les aan zwarte kunstenaars (ze heeft kunstgeschiedenis gestudeerd);
• Estelle (‘Stelly’): het 7-jarige zusje van Selwyn. Zij is misschien de enige die zich gelukkig voelt in haar nieuwe vaderland.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘No Tigers in Africa’ zijn:
• Rosalie Morris: de dochter van Ginny. Zij is een jaar of vijftien. Ze is nogal kunstzinnig en ze luistert goed naar Selwyn (hoewel die in eerste instantie niet veel tegen haar zegt);
• Oupa Solomon Lewis: de opa van Selly en Stelly. Hij komt uit Polen en hij heette eigenlijk Lubowski, maar toen hij naar Zuid-Afrika emigreerde veranderde hij zijn naam. Oupa Lewis is – net als zijn kinderen en kleinkinderen Joods (maar niet orthodox gelovig);
• Uncle Colin en Aunt Noreen: de oom en tante van Selly;
• Ginny: een vriendin van Helen Lewis. Zij is Zuid-Afrikaanse, maar ze woont al een paar jaar in Bristol. Ze is gescheiden;
• Mr Morris: de vader van Rosalie en de ex-man van Ginny. Hij woont in Dorking (niet echt in de buurt van Bristol). In Zuid-Afrika was hij een militante (blanke) criticus van het apartheidssysteem;
• Lloyd, Jeff, John Patel: klasgenoten van Selly op de school in Bristol;
• Kevin, Susan, Bradley, Bala: bewoners en personeel van de kliniek ‘The Villa’.

Website:

www.kirkusreviews.com/book-reviews/norman-silver/no-tigers-in-africa/

Film:

De roman ‘No Tigers in Africa’ is niet verfilmd.

Overig:

De jeugdroman ‘No Tigers in Africa’ is het eerste boek in een serie van drie boeken over Zuid-Afrika en jongeren in dit mooie, maar ingewikkelde land. Norman Silver specialiseerde zich verder vooral als schrijver van verhalen en gedichten voor kinderen.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Norman Silver.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Toll Bridge van Aidan Chambers
• Slam van Nick Hornby
• Will Grayson, Will Grayson van John Green en David Levithan

Citaat:

It started when Aunt Celia died of cancer. (She was my best friend’s ma and she was only twenty-nine at the time.) The night she died I dreamed of tigers, huge tigers, man-eaters, stalking through the garden near the pond that was overgrown with reeds. My parents let me sleep in their bed that night and my old man got out the same encyclopedia I used to read to Oupa out of, and he read to me that there are no tigers in Africa. (pp.19-20)

Vragen over het boek:

1. Hoe gaan de vader, de moeder en het zusje van Selly om met hun nieuwe leven in Engeland?
2. In welk opzicht helpt Rosalie Selly met zijn problemen?
3. Wat is de rol van Bala in het leven van Selly?
4. Leg uit wat de titel van het boek – ‘No Tigers in Africa’ – volgens jou betekent.