Lou Farbstein, middle-aged but still referred to as the bright boy of the World (and bright boy he had actually been twenty years back), neither liked nor disliked Police Commissioner Theo. J. Hardy, the new power in the city. He regarded him as a rather weird phenomenon, wrote about him often with curious impartiality, and greatly influenced the opinion of the press generally by his sharp but fair pronouncements. Much of what he wrote stuck. For instance, when he referred to the Commissioner as a ‘Harold Ickes type character’, the other reporters realized at once the aptness of the phrase and began to make an exception of the sharp-featured, countrified ex-judge when they wrote their frequent excoriations of the corrupt gentry managing the now shaky City Administration. Owing to Farbstein's clarifying phrase, they perceived that Hardy was honest, able, hard-working, and with plenty of guts; they also saw that he was extremely irritable, a little vindictive, and at times – ridiculous.
For some weeks after Hardy had taken over, the reporters had considered him a mere front – a lay figure, humdrum and respectable, behind which the thieves and connivers of the City Hall intended to continue to carry on their denounced malfeasance. Now they knew better. Hardy was the City Administration's one hope, and the politicians stood trembling in the background. If Hardy could not save them, they would all be voted out at the next city election, their enemies and ill-wishers would be in power, and they themselves would be in danger of indictment and conviction, or at least public disgrace.

© Penguin Random House Company / Alfred A. Knopf, 1949.

De politiecommissaris van een grote stad in het Midwesten van de USA besluit de misdaad weer eens flink aan te pakken: zowel in de onderwereld als bij de corrupte afdeling van sommige politiebureaus. De plaatselijke journalisten hebben er niet veel vertrouwen in.
Het bestrijden van de misdaad zal inderdaad moeilijk worden. Een beruchte boef, Riemenschneider, heeft zijn straf uitgezeten en hij heeft het plan opgevat om een juwelier in de stad te beroven. Alle plannen heeft hij uitgebroed samen met een andere crimineel in de gevangenis. Het enige dat hij nodig heeft is een chauffeur, een inbreker, een man op de uitkijk en – niet onbelangrijk – een geldschieter die de helpers kan voorfinancieren en die de juwelen voorlopig kan kopen en verbergen.
Die helpers zijn snel gevonden: Gus, een eigenaar van een simpele eettent zal de vluchtauto besturen, een handige technicus, Louis, breekt de juwelierszaak open en een oersterke beer, Dix, zal zorgen voor een veilige heen- en terugreis. De financiering verloopt iets minder gemakkelijk: de toezeggingen van de louche advocaat Emmerich zijn nogal vaag.
En dan wordt de inbraak gepleegd. Met grote gevolgen voor alle betrokkenen …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

W.R. Burnett

Jaar van uitgave:

1949

Aantal pagina's:

247

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1940-1950

Plaats van handeling:

USA, een niet nader genoemde stad

Bijzonderheden:

De roman bestaat uit 40 genummerde hoofdstukken.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Voor de liefhebbers van Amerikaanse hard-boiled novels is ‘The Asphalt Jungle’ interessant: het is eén van de oudere misdaadverhalen. Maar spanning is vaak ver te zoeken, de misdaad is al met al nogal knullig en de sfeerbeschrijvingen nemen veel meer plaats in dan de plot van het vrij doorzichtige verhaal. Kortom: een verhaal voor de volhoudende hard-boiled crime-lover.

 

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘The Asphalt Jungle’ heb je nauwelijks specifieke kennis nodig. De Amerikaanse stad wordt niet bij name genoemd: het zou overal kunnen zijn, de boeven zijn soms echte slechteriken – maar soms ook niet; de politie is corrupt – maar vaak ook niet.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Asphalt Jungle’ zijn niet moeilijk, maar de taal is wel veranderd in de loop der jaren. Dat blijkt heel duidelijk wanneer je het slang leest dat gebruikt wordt voor – met name – misdadige zaken: veel criminele personen en gebeurtenissen worden aangeduid met woorden die nauwelijks meer te herkennen zijn (zoals ‘fare’ voor ‘taxipassagier’, of ’beef’ voor ‘agent’).
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen kort en er zijn veel dialogen.

 

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘The Asphalt Jungle’ soms lastig te lezen.
En eigenlijk geldt dat ook voor het verhaal. Moderne misdaadverhalen gaan meestal direct van start: een moord, verdachten en aanwijzingen, soms nog een misdaad. Hier is dat niet het geval: er zijn veel sfeertekeningen en het duurt heel lang voordat je weet wie de good guys en wie de bad guys zijn – en wat die bad guys precies van plan zijn  …
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Asphalt Jungle’ een boek met een literair niveau C 4d en een taal-(ERK-)niveau B2.

 

Schrijfstijl:

‘The Asphalt Jungle’ wordt stoer verteld: het zijn boeven en agenten die toentertijd (1949) stoere woorden gebruikten voor verklikkers, boeven, agenten, geld, vrouwen – woorden die tegenwoordig nauwelijks nog te herkennen zijn. Deze slang maakt het lezen soms lastig.

Actie:

De roman ‘The Asphalt Jungle’ is een verhaal met redelijk veel actie. De actie valt vaak echter nogal tegen omdat het een ‘hard-boiled thriller’ betreft: het duurt tot ver over de helft van het verhaal voordat er een overval wordt gepleegd …

Tijd:

‘The Asphalt Jungle’ speelt zich af in de jaren 1940-1950. Het geheel duurt ongeveer een week en het verhaal wordt chronologisch verteld.

Plaats:

De setting van ‘The Asphalt Jungle’ is een niet nader genoemde grote stad in de USA. Het is waarschijnlijk dat de stad ergens in het Mid-Westen ligt. Ook is bekend dat hij ligt aan een zijrivier van de Mississippi – het zou dus een stad zoals Minnesota kunnen zijn.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Asphalt Jungle’: loont misdaad – of juist niet?

Verteller:

De roman ‘The Asphalt Jungle’ heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Asphalt Jungle’ zijn:
• Erwin Riemenschneider (a.k.a. The Professor of Herr Doktor): een grote misdadiger die lange tijd gevangen heeft gezeten. Als hij vrij komt, heeft hij een nieuwe misdaad voorbereid;
• Dix Handley (eigenlijk: William Tuttle Jamieson): een echte misdadiger, een man die gokt en die zijn geld verdient met vuile klusjes. Dix heeft echter een zwak voor het platteland waar hij vandaan komt (ooit zal hij daar weer heen terugkeren, denkt hij);
• Gus Minisi: een gebochelde eigenaar van een eettent. Gus heeft veel contacten in de onderwereld. De politie vermoedt dat al jaren, maar ze kan niks tegen hem bewijzen;
• Doll (eigenlijk: Dorothy Pelky): de vriendin van Dix. Zij is gek op hem, maar Dix moet vaak niet veel van haar hebben;
• Louis Bellini: een ogenschijnlijk fatsoenlijke technicus, getrouwd en met een vaste baan. Ondertussen werkt hij regelmatig als inbreker;
• Cobby (Charles Cobb): een beruchte bookmaker, een man die leeft van de kleine misdaad;
• The Honourable Alonzo (‘Lon’) D. Emmerich: een advocaat die zich bezighoudt met louche zaakjes. Wat niemand weet is dat hij al jaren op veel te grote voet leeft en nauwelijks meer geld heeft.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Asphalt Jungle’ zijn:
• Lou Farbstein: een journalist die een beetje op een afstand de politie en haar strijd tegen de misdaad volgt;
• Police Commisioner Theo. J. Hardy: de politiecommissaris van de stad die ervan overtuigd is dat hij de stad vrij van misdaad en corruptie zal maken;
• Agenten en ander politiepersoneel: Officers Randy, Tom, Secretary Harry Welch, Police Captain Rieger, Police Lieutenant ‘Tip’ Collins, Police Sergeant Monk Dietrich, Detective Sergeant Tom Macklyn;
• Maria Bellini: de echtgenote van Louis, de moeder van Louis Jr. Ze heeft geen enkel vermoeden van de criminele activiteiten van haar man;
• Bob Brannom: een privédetective en ex-agent. Tegenwoordig werkt hij vaak voor Emmerich;
• Angela: de maîtresse van Emmerich;
• Frank: de chauffeur van Emmerich;
• May Emmerich: de echtgenote van Emmerich, een ziekelijke, vriendelijke vrouw;
• Emma: de verzorgster (verpleegster) van Mrs. Emmerich;
• Eddie Donato: een kruidenier die Gus soms helpt met louche zaakjes;
• Ben Craven: een advocaat, vriend van Emmerich;
• Charles Wright: een taxichauffeur;
• Mrs. Maggio: de buurvrouw van de Bellini’s;
• Father Sortino: de priester van de Bellini’s;
• Franz Schurz: een taxichauffeur;
• Mrs. Jamieson en Woodford Jamieson: de moeder en broer van Dix.

Website:

https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/wr-burnett/the-asphalt-jungle/

Film:

De roman ‘The Asphalt Jungle’ is in 1950 verfilmd door John Huston, met in de hoofdrollen Marilyn Monroe en Sterling Hayden.

Overig:

‘The Asphalt Jungle’ is één van de vele romans die W.R. Burnett schreef. Hij werd beroemd met dit soort verhalen en met de filmscenario’s die vergelijkbare thema’s hadden. Deze roman werd vooral wereldberoemd vanwege de film met de legendarische Marilyn Monroe (als ‘Doll’).

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over W.R. Burnett.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Sanctuary van William Faulkner
• The Big Sleep van Raymond Chandler
• End of Watch van Stephen King

Citaat:

Suddenly Emmerich experienced an overpowering sensation of release, as if the weight of all his years had at once been lifted from his shoulders. No more evasion; no more lies and devious twists and turns. He had faced the truth at last, and he knew now it would set him free. (p.232)

Vragen over het boek:

1. Verklaar de titel van de roman.
2. Welke indruk krijg je van misdadigers in dit verhaal – zoals Dix, Louis en Cobby?
3. In welk opzicht is Dix eigenlijk een heel sentimentele man?
4. Loont de misdaad, of juist niet? Waaruit blijkt dat?