When she was home from her boarding-school I used to see her almost every day sometimes, because their house was right opposite the Town Hall Annexe. She and her younger sister used to go in and out a lot, often with young men, which of course I didn't like. When I had a free moment from the files and ledgers I stood by the window and used to look down over the road over the frosting and sometimes I'd see her. In the evening I marked it in my observations diary, at first with X, and then when I knew her name with M. I saw her several times outside too. I stood right behind her once in a queue at the public library down Crossfield Street. She didn't look once at me, but I watched the back of her head and her hair in a long pigtail. It was very pale, silky, like Burnet cocoons. All in one pigtail coming down almost to her waist, sometimes in front, sometimes at the back. Sometimes she wore it up. Only once, before she came to be my guest here, did I have the privilege to see her with it loose, and it took my breath away it was so beautiful, like a mermaid.
Another time one Saturday off when I went up to the Natural History Museum I came back on the same train. She sat three seats down and sideways to me, and read a book, so I could watch her for thirty-five minutes. Seeing her always made me feel like I was catching a rarity, going up to it very careful, heart-in-mouth as they say. A Pale Clouded Yellow, for instance. I always thought of her like that, I mean words like elusive and sporadic, and very refined – not like the other ones, even the pretty ones. More for the real connoisseur.
The year she was still at school I didn't know who she was, only how her father was Doctor Grey and some talk I overheard once at a Bug Section meeting about how her mother drank. I heard her mother speak once in a shop, she had a la-di-da voice and you could see she was the type to drink, too much make-up, etcetera.

© Dell Publishing Co., Inc. / Laurel, 1963/1980.

Fred (die graag Ferdinand wil heten) heeft een baan als ambtenaar bij de gemeente. Vrienden heeft hij niet, ook niet onder zijn collega’s. Zijn ouders overleden beiden jong; sindsdien woont Fred bij zijn tante en haar gehandicapte dochter. De enige die Fred echt vertrouwde was zijn oom – maar die is ook al overleden. Het leven voor Fred lijkt één saaie, eenzame tijd te worden.
Maar dan ziet hij Miranda. De mooie, jonge, levenslustige studente kunstgeschiedenis, dochter van een keurige huisarts. Uiteraard ziet ze hem niet staan, maar Fred ziet haar wel – en zo veel mogelijk. Vanaf een afstand kijkt hij hoe ze van en naar haar kunstacademie loopt, hoe ze naar de film gaat, een kop koffie drinkt en met vrienden plezier maakt. Wat, zo denkt Fred, zou het leven perfect zijn wanneer je zo’n mooi meisje helemaal voor je alleen zou hebben …
En dan wint Fred een enorme prijs in de loterij. Hij heeft nu geld zat. Hij trakteert zijn tante en nicht op een lange reis naar hun familie in Australië en hij koopt zelf een afgelegen huis ergens op het platteland van het graafschap Sussex. Hij laat het huis inrichten door professionele mensen en laat de al aanwezige kelder inrichten als extra kamer, met alles erop en erin.
Want die kamer is voor haar bedoeld. Zo zal ze altijd van hem kunnen zijn …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

John Fowles

Jaar van uitgave:

1963

Aantal pagina's:

254

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1960-1970

Plaats van handeling:

GB, Sussex

Bijzonderheden:

Een roman in 4 genummerde delen.
In het Nederlands heet de roman ‘De verzamelaar’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘The Collector’ is een confronterend verhaal over een ontvoering. Een jongeman die psychische problemen heeft ontvoert een jonge vrouw. Zij heeft (en is) alles wat hij niet is: mooi, ambitieus, populair, kunstzinnig. En hij is waanzinnig verliefd op haar.
Het verhaal is afwijkend van de meeste romans: het is confronterend, beklemmend, hard soms, en vaak uitzichtloos. Maar daarmee ook fascinerend.

WAT MOET JE WETEN?

‘The Collector’ is een voorbeeld van een ontvoering waarover we sindsdien (sinds 1963, maar waarschijnlijk ook al daarvóór) helaas vaker hebben kunnen lezen: vrouw wordt ontvoerd en ze wordt ergens gevangen gehouden. De ontvoerder is een gestoorde man, maar niet een seksmaniak; in feite is het een zeer zielig figuur – maar daarom niet minder gevaarlijk voor de vrouw …

DE TAAL

De taal van ‘The Collector’ is heel goed te begrijpen. De zinnen, de alinea’s en de door witregels gescheiden hoofdstukjes zijn over het algemeen kort.
Hoewel passie en een verzengende liefde hoofdthema’s zijn is de taal nergens plat of vulgair: de ik-verteller Fred heeft zelfs een enorme hekel aan confronterende taal.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman nergens ergens moeilijk.
Dat geldt zeker niet voor het verhaal zelf. Het is een confronterend verhaal over een ontvoering – met een zeer onzekere afloop. Je weet als lezer dat zowel de ontvoerder als de ontvoerde tot elkaar veroordeeld zullen zijn: een goede afloop lijkt er nooit te zijn. Dat maakt het boek zo intrigerend, maar ook ontstellend beklemmend.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Collector’ een boek met een literair niveau C 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De roman is heel confronterend geschreven: beklemmend en vrij angstaanjagend. Daarnaast is de indeling heel speciaal: er zijn 4 delen die onderling weer scenes hebben die gescheiden zijn door wit-regels.
De delen worden verteld door ik-vertellers: deel 1 door Fred, deel 2 door Miranda, deel 3 en 4 weer door Fred. Deel 1 en 2 zijn de meest uitgebreide boeken – 3 en 4 zijn een soort afsluitingen van het verhaal.

Actie:

‘The Collector’ bevat een verhaal met vrij veel actie. Die actie speelt zich grotendeels in één huis af.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1960-1970. Het verhaal beslaat een periode van een paar maanden met flashbacks naar eerdere tijden.

Plaats:

De setting van ‘The Collector’ is voornamelijk een huis op het platteland van het Engelse graafschap Sussex, ergens in de buurt van de stad Lewes en niet al te ver van Brighton. Sommige scenes spelen in Londen.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Collector’: hoe zal de ontvoering aflopen?

Verteller:

De roman heeft twee ik-vertellers wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief. De ik-vertellers zijn de ontvoerder Fred Clegg en de ontvoerde Miranda Grey.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Collector’ zijn:
• Fred (‘Ferdinand’) Clegg: de 1e ik-verteller, een 25-jarige jongeman die als klerk bij de gemeente (‘Town Hall Annexe’) werkt. Hij woont bij zijn tante en zijn nicht in huis. Hij verzamelt vlinders. Wanneer hij veel geld wint bij een loterij koopt hij een huis op het platteland. Fred is bezeten van een voor hem ongrijpbaar meisje, Miranda. Fred is bang om relaties aan te gaan: hij heeft geen vrienden en hij heeft nooit een vriendin gehad;
• Miranda Grey: de 2e ik-verteller, een 20-jarige student aan de kunstacademie, The Slade School of Arts, in Londen. Miranda komt uit een keurig gezin, maar ze gedraagt zich de laatste tijd als een echte artieste. Miranda heeft veel vrienden en vriendinnen, maar een echte relatie heeft ze nog nooit gehad. Ze bewondert de (veel oudere) kunstschilder G.P.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Collector’ zijn:
Mensen uit de omgeving van Fred:
• Aunt Annie: de tante van Fred, degene die hem na de dood van zijn ouders in huis neemt en opvoedt. Aunt Annie is de weduwe van Uncle Dick, een man met wie Fred een heel goede band had;
• Mabel: de 30-jarige spastische dochter van Aunt Annie;
• Collega’s van Fred op het gemeentehuis: Old Tom, Crutchley, Mr Williams, Jane.
Mensen uit de omgeving van Miranda:
• Dr en Mrs Grey (‘D & M’): de ouders van Miranda; de vader is huisarts, een goedige man, en de moeder is een (volgens Miranda) kwaadaardige alcoholiste;
• Minny: de zus van Miranda, een meid met wie ze heel goed kan opschieten;
• G.P. (George Paston): een twee maal gescheiden, zeer intrigerende kunstschilder. Hoewel hij er nauwelijks moeite voor lijkt te doen, komen de vrouwen op hem af als bijen op de honing;
• Vrienden, bekenden en studiegenoten van Miranda: Caroline, Barber en Frances Cruikshank, Piers en Antoinette, the ‘Nielsen woman’, Sally Margison, Donald.

 

Website:

https://www.theguardian.com/books/booksblog/2014/aug/05/johnfowles

Film:

‘The Collector’ is meermalen verfilmd en ook bewerkt als toneelstuk.

Overig:

‘The Collector’ is de eerste roman van John Fowles, een heel bijzonder boek dat onmiddellijk een groot succes werd, ondanks het confronterende van het verhaal.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over John Fowles.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Tempest van William Shakespeare
• Emma van Jane Austen
• Room van Emma Donoghue

Citaat:

I could scream abuse at him all day long; he wouldn’t mind at all. It’s me he wants, my look, my outside; not my emotions or my mind or even my body.
Not anything human.
He’s a collector. That’s the great dead thing in him. (pp.150-151)

Vragen over het boek:

1. Wat is het verschil tussen de versie van het verhaal van Fred en dat van Miranda?
2. Waarom is G.P. zo belangrijk voor Miranda?
3. Welke fouten worden volgens jou door Miranda gemaakt? En waar resulteren deze fouten in?
4. Welke fouten worden volgens jou door Fred gemaakt? En waar resulteren deze fouten in?