Above the barren, sandy cape where the river joins the sea, there is a promontory or cliff rising straight up hundreds of feet to form the last outpost of land. One must try to visualize a river estuary below this cliff, wide and muddy and shallow, and a confusion of choppy waves where the river merges with the sea and the current meets the ocean tide. It is afternoon. The day is clear, sparkling, and the sun seems to cast no shadow anywhere. It may be the commencement of spring or perhaps the end of summer; it matters less what the season is than that the air is almost seasonless – benign and neutral, windless, devoid of heat or cold. As always, I seem to be approaching this place alone in some sort of boat (it is a small boat, a skiff or maybe a canoe, and I am reclining in it comfortably; at least I have no sense of discomfort nor even of exertion, for I do not row – the boat is moving obediently to the river’s sluggish seaward wallow), floating calmly toward the cape past which, beyond and far, deep blue, stretches the boundless sea. The shores of the river are unpeopled, silent; no deer run through the forests, nor do any gulls rise up from the deserted, sandy beaches. There is an effect of great silence and of an even greater solitude, as if life here had not so much perished as simply disappeared, leaving all – river shore and estuary and rolling sea – to exist forever unchanged like this beneath the light of a motionless afternoon sun.
Now as I drift near the cape I raise my eyes to the promontory facing out upon the sea. There again I see what I know I will see, as always. In the sunlight the building stands white – stark white and serene against a blue and cloudless sky. It is square and formed of marble, like a temple, and is simply designed, possessing no columns or windows but rather, in place of them, recesses whose purpose I cannot imagine, flowing in a series of arches around its two visible sides. The building has no door, at least there is no door that I can see. Likewise, just as this building possesses neither doors nor windows, it seems to have no purpose, resembling, as I say, a temple – yet a temple in which no one worships, or a sarcophagus in which no one lies buried, or a monument to something mysterious, ineffable, and without name. But as is my custom whenever I have this dream or vision, I don’t dwell upon the meaning of the strange building standing so lonely and remote upon its ocean promontory, for it seems by its very purposelessness to be endowed with a profound mystery which to explore would yield only a profusion of darker and perhaps more troubling mysteries, as in a maze.

© Jonathan Cape / Corgi / Black Swan, 1967/1987.

De getalenteerde zwarte slaaf Nat Turner heeft een bewogen en zeer verdrietig leven. Hij wordt als kind van een slavin beschermd opgevoed en de familie die zijn moeder als slaaf in dienst heeft ontdekt het grote talent van Nat: hij leert lezen … Na een aantal jaren lijkt het erop dat zijn baas hem zal uitlenen aan een dominee die hem verder zal scholen en hem uiteindelijk zal vrijkopen.
Maar dat gaat helaas niet door. Nat wordt van ene wrede eigenaar naar de volgende nog wredere blanke verkocht. Hij werkt als meubelmaker en ontwerper van technische snufjes, maar niemand waardeert zijn werk. Hij leest in zijn Bijbel dagelijks over een wrekende god en over de profeten die hel en verdoemenis prediken.
En wanneer hij na jaren een beetje in rustig vaarwater is gekomen bij een familie die hem redelijk veel vrijheid geeft, besluit hij de zwarte mensen om hem heen te mobiliseren. Om daarna ieder blanke te kunnen vermoorden …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

William Styron

Jaar van uitgave:

1967

Aantal pagina's:

412

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1800-1850

Plaats van handeling:

USA, Virginia

Bijzonderheden:

Een roman in 4 getitelde delen.
In het Nederlands heet de roman ‘De bekentenissen van Nat Turner’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘The Confessions of Nat Turner’ is een vrij geïnterpreteerd verhaal over een waargebeurde geschiedenis: een Amerikaanse slaaf (een timmerman en zelfbenoemde dominee) organiseert een opstand van slaven waarbij veel blanken worden vermoord.
De roman is een ernstige aanklacht tegen discriminatie en de wrede slavernij en het eindigt in een zeer gewelddadig bloedbad.

WAT MOET JE WETEN?

‘The Confessions of Nat Turner’ is gebaseerd op geschriften die gevonden werden, geschreven door een blanke advocaat (Mr. Gray). Mr. Styron maakte daar een zeer confronterend verhaal van waarbij hij het oudtestamentische geloof van de zwarte Nat Turner benadrukte. Het gevoel van rechtvaardigheid en wraak maakte dat Nat iedere blanke wilde vermoorden, ook de (enkele) mensen die goed voor hem waren.
Het boek zorgde voor een golf van ontzetting in de USA, maar Mr. Styron won er wel terecht de Pulitzer Prize mee.

DE TAAL

De taal van ‘The Confessions of Nat Turner’ is goed te lezen.
De alinea’s zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman nergens erg moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een wrange roman over slavernij en onderdrukking met veel geweld en wreedheden. Die wreedheden zijn zo ernstig dat zelfs de gewelddadige wraak van Nat en zijn volgers te verdedigen valt.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Confessions of Nat Turner’ een boek met een literair niveau C 5c en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

Het verhaal is heel mooi geschreven met veel aandacht voor de onmogelijke positie van de zwarte Amerikanen. Niemand kan zich onttrekken aan de wreedheid van de blanken – ook al eindigt dit in een bloedbad voor velen.

Actie:

‘The Confessions of Nat Turner’ bevat een verhaal met heel veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1795-1831.

Plaats:

De setting van ‘The Confessions of Nat Turner’ is Jerusalem (Southampton County, Virginia, USA), een plaats niet al te ver van Richmond gelegen.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Confessions of Nat Turner’: wat heeft Nat gedreven tot zijn daden?

Verteller:

De roman heeft een ik-verteller, wat resulteert in een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Confessions of Nat Turner’ zijn:
• Nat Turner (Reverend): een zeer intelligente Afro-Amerikaan. Zijn moeder Lou-Ann voedt hem alleen op, maar hij leert veel (lezen, schrijven, hout bewerken) van de families bij wie hij woont. Nat wordt heel gelovig – hij ziet zichzelf als een Reverend, een geestelijke en steun voor andere zwarten – en hij leest continu in zijn Bijbel. Vooral de Oudtestamentische profeten leest hij dagelijks: voorspellingen en verhalen over wraak en genoegdoening. Dat lezen over hel en verdoemenis wordt fanatieker naarmate hij slechter wordt behandeld;
• Hark (Hercules): de beste vriend van Nat, een zwarte man die door zijn bazen verschrikkelijk is mishandeld en uitgebuit. Hoewel Hark een simpele ziel is, is hij de soulmate van Nat: oersterk en altijd opgewekt

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Confessions of Nat Turner’ zijn:
Leden van de rechterlijke macht (in 1831):
• Jeremiah Cobb: de rechter die het proces tegen Nat leidt. Hij wanhoopt bij de slavernij in zijn staat: ‘Oh, Virginia, woe betide thee! Woe, thrice woe, and ever damned in memory be the day when poor black men in chains first trod upon thy sacred strand!’ (p.78);
• T.R. Gray: een advocaat en officier van Justitie, degene die een verslag maakt van de onthullingen en de bekentenis van Nat Turner;
• Trezevant: de openbaar aanklager (die zich soms voordoet als advocaat bij Nat);
• W.C. Parker: de advocaat die aan Nat is toegewezen;
• Kitchen: een jonge cipier die Nat moet bewaken.
De jeugd van Nat (van ca. 1800-1820):
• ‘Marse’ Benjamin Turner: de plantage-eigenaar uit Virginia die de grootmoeder van Nat heeft gekocht;
• Miss Elizabeth: de latere weduwe van Benjamin;
• ‘Marse’ Samuel Turner: de eigenaar van Turner’s Mill (en van Nat), een goede, rechtvaardige plantage-eigenaar die echter uiteindelijk tot verkoop van zijn slaven wordt gedwongen;
• Miss Louisa en Miss Nell Emmeline): de dochters van Samuel;
• Willoughby en Lewis: de zoons van Samuel;
• Blanke werknemers op de plantage: McBride (‘overseer’), Goat (carpenter);
• Zwart personeel op de plantage Turner’s Mill: Little Morning, Prissy, Wash, Abraham, Lucas, Todd, Pete, Tim, Lucy;
• Dr. Ballard: een geestelijke.
Later:
• Willis: een jonge vriend van Nat;
• Reverend Alexander Eppes: een arme en racistische dominee, de nieuwe eigenaar van Nat;
• Thomas Moore: de plantage-eigenaar die Nat van Reverend Eppes koopt;
• Wallace Turner: de vrijgezelle broer van Thomas;
• Putnam Moore: de 15-jarige zoon van Thomas, een naar kereltje;
• Mrs. Sarah Moore Travis: de weduwe van Thomas die met Travis trouwt;
• Mr. Joseph Travis: een rijke plantage-eigenaar die Nat waardeert als manusje-van-alles;
• Joel Westbrook: een vriend van Putnam die bij de familie Moore logeert;
• Richard Whitehead: de zoon van Mrs. Catherine, een weinig getalenteerde en onvriendelijke dominee;
• Mrs. Catherine (Caty) Whitehead: de zuster van Richard, een oudere dame die erg gesteld is op de kwaliteiten van Nat;
• Miss Margaret Whitehead: een jong en intelligent meisje, waarschijnlijk de enige die echt om Nat geeft. Zij vertrouwt Nat en vraagt hem vaak om informatie en om advies;
• Afro-Amerikaanse slaven en vaak latere helpers van Nat: Jack, Stephen, Shadrach, Jim, Daniel, Ferry, Archer, Arnold, Artist, Matt, Jim, Nelson, Sam, Hubbard, Will, Sam, Dred, Charlotte, Easter, Lavinia, Josephine, Daniel, Joe, Jack, Henry, Cromwell, Marcus Aurelus, Nelson, Andrew, Joe, Austin;
• Anderen: Major Thomas Ridley, de zwarte bewoners Isham en zijn familie, Nathaniel Francis, Ethelred T. Brantley (een arme blanke).

Website:

https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/william-styron/confessions-of-nat-turner/

Film:

‘The Confessions of Nat Turner’ is niet verfilmd.

Overig:

‘The Confessions of Nat Turner’ is de vierde roman van William Styron.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over William Styron.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Sophie’s Choice van William Styron
• Light in August van William Faulkner
• The Underground Railroad van Colson Whitehead

Citaat:

‘How did it happen?’ he repeated in a slow, measured voice. ‘From what dark wellspring did it flow? Will it ever happen again?’
And he paused once more, then with a flourish toward the papers on the table, said: ‘The answer lies here, the answer lies in the confessions of Nat Turner!’ (p.92)

Vragen over het boek:

1. Wat heeft waarschijnlijk de woede van Nat veroorzaakt?
2. Waarom is Hark zo’n goede vriend van Nat?
3. Welke kwaliteiten bezat Nat die hem bijna onmisbaar maakten?
4. Waarom heeft Nat wroeging over de moord die hij pleegde?