Late in the winter of my seventeenth year, my mother decided I was depressed, presumably because I rarely left the house, spent quite a lot of time in bed, read the same book over and over, ate infrequently, and devoted quite a bit of my abundant free time to thinking about death.
Whenever you read a cancer booklet or website or whatever, they always list depression among the side effects of cancer. But, in fact, depression is not a side effect of cancer. Depression is a side effect of dying. (Cancer is also a side effect of dying. Almost everything is, really.) But my mom believed I required treatment, so she took me to see my Regular Doctor Jim, who agreed that I was veritably swimming in a paralyzing and totally clinical depression, and that therefore my meds should be adjusted and also I should attend a weekly Support Group.
This Support Group featured a rotating cast of characters in various states of tumor-driven unwellness. Why did the cast rotate? A side effect of dying.
The Support Group, of course, was depressing as hell. It met every Wednesday in the basement of a stone-walled Episcopal church shaped like a cross. We all sat in a circle right in the middle of the cross, where the two boards would have met, where the heart of Jesus would have been.
I noticed this because Patrick, the Support Group Leader and only person over eighteen in the room, talked about the heart of Jesus every freaking meeting, all about how we, as young cancer survivors, were sitting right in Christ's very sacred heart and whatever.
So here's how it went in God's heart: The six or seven or ten of us walked/wheeled in, grazed at a decrepit selection of cookies and lemonade, sat down in the Circle of Trust, and listened to Patrick recount for the thousandth time his depressingly miserable life story – how he had cancer in his balls and they thought he was going to die but he didn't die and now here he is, a full-grown adult in a church basement in the 137th nicest city in America, divorced, addicted to video games, mostly friendless, eking out a meager living by exploiting his cancertastic past, slowly working his way toward a master's degree that will not improve his career prospects, waiting, as we all do, for the sword of Damocles to give him the relief that he escaped lo those many years ago when cancer took both of his nuts but spared what only the most generous soul would call his life.
AND YOU TOO MIGHT BE SO LUCKY!
Then we introduced ourselves: Name. Age. Diagnosis. And how we're doing today. I'm Hazel, I'd say when they'd get to me. Sixteen. Thyroid originally but with an impressive and long-settled satellite colony in my lungs. And I'm doing okay.

© Penguin Random House Company, 2012

Als Hazel (Grace) Lancaster in de praatgroep van kankerpatiënten de stoere Augustus (‘Gus’) Waters ontmoet, komt haar leven op zijn kop te staan. Augustus is een ex-kankerpatiënt (botkanker), die vanwege zijn ziekte een beenprothese heeft, maar die momenteel vrij van kanker is. Hazel heeft ook kanker en in een heel ernstige vorm: haar longen zijn zodanig aangetast dat ze continu een beademingsapparaat met zich meedraagt en ’s nachts kunstmatig beademd moet worden. Maar Augustus verandert haar leven: zijn scherpe humor en zijn enorme optimisme (en zijn enorme verliefdheid) maken dat ze zich voor het eerst in jaren weer echt gelukkig begint te voelen. Bovendien is Augustus één van de weinigen die even slim is als Hazel en iemand die een zelfde scherpe soort humor heeft.
Augustus slaagt er zelfs in, voor haar en hem en voor haar moeder een reis naar Amsterdam te regelen, waar ze Peter van Houten mag ontmoeten, Hazels meest bewonderde schrijver. De ontmoeting met Peter van Houten loopt anders dan Hazel had gehoopt, maar de liefde tussen haar en Augustus bloeit op. Niets kan hun geluk meer in de weg staan.
Maar dan slaat het noodlot toe wanneer en waar niemand het verwacht had …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

John Green

Jaar van uitgave:

2012

Aantal pagina's:

313

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2000 – 2010

Plaats van handeling:

USA, Indiana (Indianapolis) & Nederland (Amsterdam)

Bijzonderheden:

Een roman in 24 hoofdstukken, soms afgewisseld door een aantal tekeningen.
In het Nederlands heet het boek ‘Een weeffout in onze sterren’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De young adult novel ‘The Fault in Our Stars’ is een hartverscheurend verhaal. Het zal iedereen bij de keel grijpen; je moet je voorbereiden op een heftig verhaal – weliswaar verteld met veel humor – waarvan het einde hoogstwaarschijnlijk geen happy end kan zijn.
Een interesse in mensen die met een ernstige ziekte te kampen hebben is een pre. Als je hier niets mee hebt, zal het lezen een moeizaam proces worden. Maar als je je wilt verdiepen in mensen die dit meemaken dan is het boek geschikt voor jongens en meisjes, omdat zowel een jongen als een meisje de hoofdrol heeft.

WAT MOET JE WETEN?

Enige kennis van vormen van kanker is gelukkig niet nodig; John Green legt alles helder uit. Behalve medische toestanden komen computergames veelvuldig aan de orde.
Hazel en Augustus staan midden in de moderne wereld ondanks hun beperkende ziekte. Ze zijn enthousiast over elk onderwerp onder de zon: het Internet, de TV, boeken, de film, uitgaan. Maar de lezer die meer wil, wordt op zijn wenken bediend: het boek leert de lezer veel over van alles en nog wat. (Zo komt de piramide van Maslow bijvoorbeeld aan de orde.)
Het verhaal doet regelmatig een beroep op de literaire kennis en belangstelling van de lezer. Dichters als T.S. Eliot, William Shakespeare en William Carlos Williams worden geciteerd en hun werk wordt gebruikt om iets toe te lichten.

DE TAAL

Het vocabulaire is regelmatig lastig. Dit komt niet alleen door de medische termen die worden gebruikt, maar ook door de manier waarop Hazel en Augustus praten: vaak humoristisch, maar dan wel met een grote eruditie.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De zinnen zijn soms lang, maar nergens echt gecompliceerd.
‘The Fault in Our Stars’ is een boek dat de serieuze en betere lezer zeker zal aanspreken. Het is een literaire roman, maar niet een ingewikkelde voor wat betreft tijdsprongen of wisselende perspectieven. Het boek zal de lezer aanzetten tot nadenken over het lot en het leven van zowel Hazel als Augustus, ook bekeken vanuit de karakters met wie ze in contact komen. Moet je zieken met een beenprothese of met een beademingsapparaat voorzichtig en met medelijden behandelen, of juist niet? En hoe ga je om met het cynisme van de hoofdpersonen? Deze eigenschappen maken het boek tot een niveau B 4c boek.
Het taalniveau is soms moeilijk, maar vaak ook niet. Het verhaal is heel leesbaar: spannend, ontroerend, ernstig, humoristisch. Maar zo nu en dan ook lastig, bijvoorbeeld wanneer Hazel over haar ziekte spreekt of over de zin van het leven, of wanneer Augustus zijn onderkoelde humor loslaat op zijn vrienden of op de lezer. Het taal-(ERK-)niveau is B2.

Schrijfstijl:

De schrijfstijl van Green is snel, modern en gericht op jongeren. Als jonge schrijver weet hij precies hoe hij jongeren moet toespreken.

Actie:

Het verhaal zit vol actie. Niet zozeer actie in de betekenis van avontuur, maar juist actie door de opeenvolgende gebeurtenissen die met de ziekten van de karakters, met hun reis naar Nederland en met hun liefde te maken heeft.

Tijd:

Het verhaal wordt chronologisch verteld. Hazel vertelt de geschiedenis van Augustus en van haarzelf achteraf, maar ze vertelt het verhaal precies in de volgorde waarin het zich afspeelt.
De tijd die wordt beschreven is de periode waarin de roman werd geschreven (2012). Het verhaal speelt zich af over een periode van een klein jaar.

Plaats:

De roman begint en eindigt in de stad Indianapolis in de Amerikaanse staat Indiana. Een belangrijk deel van het verhaal speelt zich af in Amsterdam.

Verhaallijn:

Er zijn twee belangrijke verhaallijnen: die van Hazel en die van Augustus. Uiteraard komen de verhalen bij elkaar. Tenslotte is er nog een derde, minder uitgewerkte verhaallijn: die van Isaac, zijn ziekte en zijn liefdesproblemen.

Verteller:

Het verhaal wordt verteld door Hazel vanuit de eerste persoon. Dit ik-perspectief zou onbetrouwbaar kunnen zijn, maar omdat Hazel zo’n nuchter en eerlijk persoon is, lijkt dat niet logisch: zij spaart in haar verhaal en haar taal niemand, ook niet haar grote liefde, haar ouders of zichzelf.
Het verhaal bevat een les voor de lezer, maar die les is nergens belerend: maak het beste van je leven, hoe kort en zwaar dat leven ook mag zijn.

Hoofdkarakters:

Er zijn twee hoofdkarakters in het verhaal, over wie we vrijwel alles te weten komen: Hazel (Grace) Lancaster en Augustus (‘Gus’) Waters, twee kankerpatiënten.

Bijfiguren:

Er zijn veel karakters in het boek maar ze blijven overzichtelijk en hun handelingen staan meestal in dienst van het verhaal.
Allereerst zijn er de ouders van Hazel: twee zeer bezorgde en liefhebbende mensen. Dan zijn er de ouders van Augustus; ze komen minder vaak in het verhaal voor, maar ze lijken qua bezorgdheid en betrokkenheid op de ouders van Hazel.
In de Support Group ontmoet Hazel behalve Augustus ook een aantal andere personen. Haar echte vriend daar is Isaac, die overigens ook de beste vriend van Augustus is.
Tenslotte zijn er de mensen die Hazel en Augustus in Amsterdam ontmoeten: de excentrieke en weinig sympathieke schrijver Peter van Houten, en zijn secretaresse, de aardige Lidewij Vliegenthart.
De verhoudingen zijn helder en er is weinig verschuiving in de verhoudingen onderling. Je zou kunnen zeggen dat Hazel en Augustus de grootste ontwikkeling doormaken en ook het meest veranderen.

Website:

http://www.johngreenbooks.com/the-fault-in-our-stars

Film:

De jeugdroman ‘The Fault in Our Stars’ is in 2014 verfilmd, met in de hoofdrollen Shailene Woodley en Ansel Elgort.

Overig:

‘The Fault in Our Stars’ is een zeer heftig boek. De verteller – Hazel – neemt nergens een blad voor de mond en zij zegt waar het op staat, of het nu over ziekte, dood, geloof of seks gaat. Voor sommige jongeren zal dit als schokkend worden ervaren. Met name de manier waarop zij en haar vrienden hun ziekte (niet) aanvaarden is aangrijpend: het wordt vaak beschreven met zo’n galgenhumor dat lezers zullen lachen met een brok in de keel.
John Green werd geïnspireerd om een deel van de roman in Amsterdam te laten spelen, toen hij een aantal maanden in die stad woonde en werkte. Hazel en Augustus bezoeken de schrijver Van Houten in zijn huis in het centrum van Amsterdam.
Binnen het genre van de young adult fiction is dit één van de hardste, maar ook één van de meest geloofwaardige boeken.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over John Green.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• This Is All (The Pillow Book of Cordelia Kenn) van Aidan Chambers
• The Curious Incident of the Dog in the Night-time van Mark Haddon
• All the Bright Places van Jennifer Niven

Citaat:

‘I am in receipt of your electronic mail dated the 14th of April and duly impressed by the Shakespearean complexity of your tragedy. Everyone in this tale has a rock-solid hamartia: hers, that she is so sick; yours, that you are so well. Were she better or you sicker, then the stars would not be so terribly crossed, but it is the nature of stars to cross, and never was Shakespeare more wrong than when he had Cassius note: ‘The fault, dear Brutus, is not in our stars / But in ourselves.’ (p.111)

Vragen over het boek:

1. Wanneer kreeg je door dat het verhaal een dramatische wending zou krijgen? Geef de passage aan. Vind je dit een goede turn of twist in het verhaal of juist niet? Waarom vind je dat?
2. Waarom voelt Augustus zich aangetrokken tot Hazel? En waarom voelt Hazel zich aangetrokken tot Augustus? Is het moment waarop ze elkaar hun liefde verklaren het goede moment volgens jou? Waarom vind je dat?
3. Waarom zou John Green de auteur Peter van Houten zo hebben geportretteerd als hij heeft gedaan?
4. Wat is de rol van literatuur in de roman? Vind je dat de auteur hiermee de roman beter heeft gemaakt of juist niet?