'Take off that mute, do!' cried Louisa, snatching her fingers from the piano keys, and turning abruptly to the violinist.
Helena looked slowly from her music.
'My dear Louisa,' she replied, 'it would be simply unendurable.' She stood tapping her white skirt with her bow in a kind of a pathetic forbearance.
'But I can't understand it,' cried Louisa, bouncing on her chair with the exaggeration of one who is indignant with a beloved. 'It is only lately you would even submit to muting your violin. At one time you would have refused flatly, and no doubt about it.'
'I have only lately submitted to many things,' replied Helena, who seemed weary and stupefied, but still sententious. Louisa drooped from her bristling defiance.
'At any rate,' she said, scolding in tones too naked with love, 'I don't like it.'
'Go on from Allegro,' said Helena, pointing with her bow to the place on Louisa's score of the Mozart sonata. Louisa obediently took the chords, and the music continued.
A young man, reclining in one of the wicker armchairs by the fire, turned luxuriously from the girls to watch the flames poise and dance with the music. He was evidently at his ease, yet he seemed a stranger in the room.
It was the sitting-room of a mean house standing in line with hundreds of others of the same kind, along a wide road in South London. Now and again the trams hummed by, but the room was foreign to the trams and to the sound of the London traffic. It was Helena's room, for which she was responsible. The walls were of the dead-green colour of August foliage; the green carpet, with its border of polished floor, lay like a square of grass in a setting of black loam. Ceiling and frieze and fireplace were smooth white. There was no other colouring.
The furniture, excepting the piano, had a transitory look; two light wicker armchairs by the fire, the two frail stands of dark, polished wood, the couple of flimsy chairs, and the case of books in the recess – all seemed uneasy, as if they might be tossed out to leave the room clear, with its green floor and walls, and its white rim of skirting-board, serene.
On the mantlepiece were white lustres, and a small soapstone Buddha from China, grey, impassive, locked in his renunciation. Besides these, two tablets of translucent stone beautifully clouded with rose and blood, and carved with Chinese symbols; then a litter of mementoes, rock-crystals, and shells and scraps of seaweed.

© Penguin Books / Granada Publishing Limited, 1912/1982.

Helena, een amateur-violiste, treurt om de dood van haar geliefde, Siegmund. Siegmund was een talentvolle violist en muziekleraar; maar ook was hij een getrouwde man met vier kinderen ... Toen hij Helena les ging geven ontbrandde hun liefde. Helena bewonderde de geweldige en gevoelige leraar; Siegmund, die al op zijn zeventiende trouwde, zat in een huwelijk waarin al lang geen sprake meer was van liefde.
Dus wanneer die twee een vijftal dagen doorbrengen op The Isle of Wight wordt hun liefde alleen maar intenser. De twee gelefde spreken over muziek, literatuur en de natuur en ze verliezen zich in elkaars ogen en omhelzingen.
Toch weten zij beiden dat dit geluk maar vijf dagen zal duren. Helena moet terugkeren naar haar ouders en naar haar vriendinnen; Siegmund heeft een druk gezin dat – waarschijnlijk met tegenzin – op hem wacht: hij is tenslotte de kostwinner.
Dus wanneer zij beiden terugkeren naar Londen maken ze zich grote zorgen: zal hun liefde (kunnen) blijven bestaan?

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

D.H. Lawrence

Jaar van uitgave:

1912

Aantal pagina's:

246

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1900-1920

Plaats van handeling:

GB, Isle of Wight

Bijzonderheden:

Een roman in 31 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘De dood van Siegmund’; later kreeg het de – meer letterlijke – titel ‘De overtreder’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De liefdesroman ‘The Trespasser’ is de tweede roman van D.H. Lawrence. Het boek kwam uit in 1912, maar het werd geen succes. Misschien is het weifelende liefdeskoppel daar debet aan: heel lang weet je niet als lezer wat ze nu eigenlijk van elkaar willen – zal Siegmund voor Helena kiezen en accepteert Helena de oudere, getrouwde Siegmund wel …? En hoe zit dat met de vrouw en kinderen van Siegmund …?

WAT MOET JE WETEN?

‘The Trespasser’ speelt zich af in een tijd die veel preutser was dan de onze. Mensen waren gehuwd of niet en wanneer je gehuwd was dan bleef je dat ook vrijwel altijd. Dat is hier echter niet het geval: een getrouwde man krijgt een relatie met een jonge vrouw en ze brengen een week met elkaar door op het eiland Wight. Wat dat ‘doorbrengen’ precies inhoudt blijft nogal in het vage: D.H. Lawrence kon zich niet al te expliciet uiten. Dat zou hij later echter wel doen (zie: Lady Chatterley’s Lover).
Vooralsnog is dit een romantisch verhaal over een gedoemde liefdesrelatie waarin veel gezoend wordt en waarbij de geliefden elkaar veel in de ogen kijken.

DE TAAL

De taal van ‘The Trespasser’ is niet echt moeilijk, maar de taal is wel die van het begin van de twintigste eeuw. Het verhaal wordt verlevendigd door heel veel dialogen. De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman heel toegankelijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Hoewel je leest over een gedoemde liefde (de man leeft niet meer) wil je dit verhaal toch uitlezen. Het hoe en waarom wordt zo’n beetje duidelijk in een heel lange flashback.
Misschien zijn de gebeurtenissen rond de twee geliefden – die wel heel veel elkaar in de ogen kijken en veel rondwandelen in de natuur – iets te uitgebreid voor de moderne lezer, maar voor een lezer met veel gevoel voor romantiek is dit boek zeker een aanrader.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Trespasser’ een boek met een literair niveau C 4d en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

Het verhaal gaat, zoals heel vaak bij D.H. Lawrence, of een gedoemde liefde: de minnaar is getrouwd, de minnares kan haar geliefde nooit trouwen. De gedoemde liefde wordt dan ook niks: we lezen al in het eerste hoofdstuk dat Siegmund niet meer leeft. Toch is dat geen spoiler: de rest van de roman is boeiend genoeg om helemaal te lezen. Dat geeft de genialiteit van de schrijver weer.

Actie:

‘The Trespasser’ bevat een verhaal met vrij weinig actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1910-1920. Verhoudingen buiten een formeel huwelijk waren in die jaren (en nog lang daarna) onmogelijk, dus was de relatie tussen de gehuwde Siegmund en de jonge Helena min of meer gedoemd te mislukken.

Plaats:

De setting van ‘The Trespasser’ is The Isle of Wight, een groot eiland aan de zuidkust van Engeland. Een aantal scenes spelen in Londen, de woonplaats van zowel Helena als Siegmund.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Trespasser’: hoe zal de liefde tussen Helena en Siegmund zich ontwikkelen?

Verteller:

De roman heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Trespasser’ zijn:
• Helena Verden: een 26-jarige jonge vrouw. Zij leerde Siegmund kennen als vioolleraar en sindsdien heeft ze zijn concerten bezocht. Ze houdt enorm veel van Siegmund. Toch vreest ze ook de liefde met deze man: het lijkt een gedoemde liefde te zijn;
• Siegmund MacNair: een 38-jarige concertviolist en vioolleraar. Hij trouwde al op zijn zeventiende en werd snel vader van vier kinderen. De jeugdliefde voor zijn vrouw Beatrice bekoelde al snel toen ze merkten dat ze weinig met elkaar gemeen hadden. Sindsdien heeft Siegmund een min of meer open relatie met Helena.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Trespasser’ zijn:
In Londen:
• Louisa: een 35-jarige vrouw, de beste vriendin van Helena;
• Cecil Byrne: een goede vriend van zowel Louisa als Helena;
• Beatrice FitzHerbert MacNair: de echtgenote van Siegmund, een ietwat slordige huisvrouw die echter de zorg heeft over meerdere kinderen. Zij werd al heel jong moeder en ze kreeg weinig steun van haar ouders na haar huwelijk;
• Vera (19), Frank (18), Gwen (5), Irene en Marjory (3): de kinderen van Beatrice en Siegmund;
• Mr en Mrs Verden: de ouders van Helena;
• Olive: een vriendin van Louisa;
• Mr MacWhirter, Mr Allporten Mr Holiday: kamerhuurders in Harrow, Londen.
Op The Isle of Wight:
• Mrs Curtiss, landlady: de hospita die kamers verhuurt aan Helena en Siegmund;
• Hampson: een vroegere collega van Siegmund, een violist die op Wight is gaan wonen.

Website:

https://www.gutenberg.org/ebooks/9498

Film:

‘The Trespasser’ is niet verfilmd.

Overig:

‘The Trespasser’ is de tweede roman van D.H. Lawrence.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over D.H. Lawrence.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Sons and Lovers van D.H. Lawrence
• Tender Is the Night van F. Scott Fitzgerald
• Wish You Were Here van Graham Swift

 

Citaat:

The ground and the air rocked. Then Siegmund turned his head to watch the red and the green lights in the rear of the train swiftly dwindle on the darkness. Still watching the distance where the train had vanished, he said:
‘Dear – I want you to promise – that, whatever happens to me, you will go on. Remember dear, two wrongs don’t make a right.’ (p.198)

Vragen over het boek:

1. Wat heeft waarschijnlijk gezorgd voor een verwijdering tussen Siegmund en Beatrice?
2. In hoeverre is de liefde van Helena lichamelijk; in hoeverre is deze geestelijk?
3. Waarom denkt Siegmund dat zijn liefde gedoemd is?
4. Welke keuze maakt Helena uiteindelijk aan het eind van de roman?