During a portion of the first half of the present century, and more particularly during the latter part of it, there flourished and practiced in the city of New York a physician who enjoyed perhaps an exceptional share of the consideration which, in the United States, has always been bestowed upon distinguished members of the medical profession. This profession in America has constantly been held in honor, and more successfully than elsewhere has put forward a claim to the epithet of ‘liberal’. In a country in which, to play a social part, you must either earn your income or make believe that you earn it, the healing art has appeared in a high degree to combine two recognized sources of credit. It belongs to the realm of the practical, which in the United States is a great recommendation; and it is touched by the light of science – a merit appreciated in a community in which the love of knowledge has not always been accompanied by leisure and opportunity. It was an element in Dr. Sloper’s reputation that his learning and his skill were very evenly balanced; he was what you might call a scholarly doctor, and yet there was nothing abstract in his remedies – he always ordered you to take something. Though he was felt to be extremely thorough, he was not uncomfortably theoretic, and if he sometimes explained matters rather more minutely than might seem of use to the patient, he never went so far (like some practitioners one has heard of) as to trust to the explanation alone, but always left behind him an inscrutable prescription. There were some doctors that left the prescription without offering any explanation at all; and he did not belong to that class either, which was, after all, the most vulgar. It will be seen that I am describing a clever man; and this is really the reason why Dr. Sloper had become a local celebrity. At the time at which we are chiefly concerned with him, he was some fifty years of age, and his popularity was at its height. He was very witty, and he passed in the best society of New York for a man of the world – which, indeed, he was, in a very sufficient degree. I hasten to add, to anticipate possible misconception, that he was not the least of a charlatan. He was a thoroughly honest man – honest in a degree of which he had perhaps lacked the opportunity to give the complete measure; and, putting aside the great good-nature of the circle in which he practiced, which was rather fond of boasting that it possessed the ‘brightest’ doctor in the country, he daily justified his claim to the talents attributed to him by the popular voice. He was an observer, even a philosopher, and to be bright was so natural to him, and (as the popular voice said) came so easily, that he never aimed at mere effect, and had none of the little tricks and pretensions of second-rate reputations. It must be confessed that fortune had favored him, and that he had found the path to prosperity very soft to his tread. He had married at the age of twenty-seven, for love, a very charming girl, Miss Catherine Harrington, of New York, who, in addition to her charms, had brought him a solid dowry. Mrs. Sloper was amiable, graceful, accomplished, elegant, and in 1820 she had been one of the pretty girls of the small but promising capital which clustered about the Battery and overlooked the Bay, and of which the uppermost boundary was indicated by the grassy waysides of Canal Street.

© Penguin Books, 1880/1978.

Doctor Sloper, een succesvolle arts, woont samen met zijn dochter Catherine en zijn zus Lavinia in een deftig huis in Washington Square, New York City. De weduwnaar heeft een goede baan, maar hij erfde ook veel geld van zijn overleden vrouw waardoor hij behalve een gerenommeerde arts ook een vermogend man is geworden. Zijn dochter Catherine is dus straks ook uitzonderlijk rijk en dat maakt haar populair. Maar knap is ze niet echt – en ondernemend of initiatiefrijk ook niet. Aardig is ze wel – misschien wel te aardig …
En dat ontdekt ook de New Yorkse vrijgezelle Morris Townsend. Hij heeft veel gereisd, heeft zijn familiekapitaal erdoor gejaagd, heeft geen baan en hij is nu op zoek naar een rijke, huwbare jongedame.
En dat is Catherine. Ze voelt zich enorm gevleid door de aandacht die ze krijgt van deze knappe kerel. Ook haar tante is geïmponeerd door de goede manieren en het vriendelijke voorkomen van Mr. Townsend. Alleen Dr. Sloper vindt hem niks: en dat laat hij merken ook …
Het is de vraag wie de toekomst van Catherine en Mr. Townsend zal bepalen: Catherine zelf, haar tante of de arts …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Henry James

Jaar van uitgave:

1880

Aantal pagina's:

174

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1800-1850

Plaats van handeling:

USA, New York City (Manhattan).

Bijzonderheden:

Een roman in 35 genummerde hoofdstukken.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De novel-of-manners ‘Washington Square’ gaat over een vader, zijn dochter en de minnaar van de dochter. Het beschrijft een verhaal waarin weinig gebeurt, maar waarin des te meer wordt gesuggereerd. Het verhaal speelt in een tijd waar we weinig over weten op een plaats die we tegenwoordig heel anders kennen: het is de eerste helft van de negentiende eeuw in Greenwich Village op Manhattan in New York City.

WAT MOET JE WETEN?

‘Washington Square’ speelt zich af waar de roman naar genoemd is: Washington Square in New York City. Dit was in de eerste helft van de negentiende eeuw (ook al) een deftige plek om te wonen, maar daar waar nu de rijke New Yorkers wonen woonden toen de notabelen van de stad, zoals de arts Doctor Sloper (die vaak ook rijk waren, trouwens). Uit de roman blijkt dat veel delen van Manhattan nauwelijks bewoond waren (en hoogbouw was er al helemaal niet).

DE TAAL

De taal van ‘Washington Square’ is vaak lastig, maar de roman is goed te lezen. De zinnen, de alinea’s zijn vaak lang, maar de hoofdstukken daarentegen zijn erg kort: dat maakt het verhaal goed leesbaar. De hoofdkarakters worden op een ironische wijze beschreven.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman moeilijk, maar toch wel toegankelijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een verhaal waarin weinig gebeurt, maar waarin de spanningen hoog oplopen. Dat is bijzonder: veel scenes spelen zich af in enkele vertrekken van hetzelfde huis en de setting wordt verder nauwelijks uitgewerkt.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Washington Square’ een boek met een literair niveau C 4e en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

De roman is heel boeiend geschreven: kort, compact, met veel aandacht voor de (weinige) karakters.

Actie:

‘Washington Square’ bevat een verhaal met vrij weinig actie. Toch mis je dat als lezer niet echt: er is een grote onderhuidse spanning, een suspense die het verhaal boeiend houdt.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1800-1850. Het verhaal wordt chronologisch verteld en het speelt zich af over een periode van meer dan twintig jaar.

Plaats:

De setting van ‘Washington Square’ is New York City, en dan met name Greenwich Village op Manhattan, de wijk rond Washington Square.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Washington Square’: hoe zal de relatie zich ontwikkelen tussen de dochter, de vader en de minnaar van de dochter?

Verteller:

De roman heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Washington Square’ zijn:
• Doctor Austin Sloper: een succesvolle huisarts die in een deftige buurt in New York City woont: Washington Square. Hij woont daar samen met zijn dochter en met zijn zus. Dr. Sloper is rijk (ook door het vermogen van zijn jong overleden vrouw), zeer intelligent – en nogal kritisch over alles en iedereen (en zeker over zijn dochter);
• Catherine Sloper: de 20-jarige dochter van Dr. Sloper. Haar moeder overleed bij de geboorte van Catherine. Catherine is een onopvallend meisje: bescheiden, stil, niet echt een schoonheid (en zeker niet slim volgens haar vader);
• Mrs. Lavinia Penniman: de zus van Dr. Sloper, een weduwe. Na de dood van haar man, een vrij arme predikant, kwam ze bij vader en dochter Sloper wonen om zich over Catherine te ontfermen;
• Morris Townsend: een jongeman die Catherine het hof maakt. Morris heeft (nog) geen werk, hij heeft jaren lang over de hele wereld gereisd en daarmee het familiekapitaal opgemaakt.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Washington Square’ zijn:
• Mrs. Elizabeth Almond: de zus van Dr. Sloper, moeder van negen kinderen;
• Mr. Jefferson Almond: de zwager van Dr. Sloper;
• Marian Almond: één van de dochters van Mr. en Mrs. Almond;
• Arthur Townsend: de verloofde van Marian Almond;
• Mrs. Montgomery: de zus van Morris, een weduwe bij wie hij in huis woont;
• Anderen: Mr. Macalister (een weduwnaar), John Ludlow (een jonge, ongehuwde man), Miss Sturtevant (een huwbare jongedame).

Website:

https://www.gutenberg.org/files/2870/2870-h/2870-h.htm

Film:

‘Washington Square’ is een aantal malen verfilmd. Tevens werden er toneelstukken, een ballet en een opera van gemaakt.

 

Overig:

‘Washington Square’ is de zevende roman van Henry James: een compact verhaal dat altijd een heel populair werk van Mr. James is gebleven.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Henry James.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Portrait of a Lady van Henry James
• Emma van Jane Austen
• The Awakening van Kate Chopin

Citaat:

‘Ah, Morris!’ she murmured, for all answer. Or rather not for all; for she put her hand into his own. He kept it a while, and presently he kissed her again. This is all that need be recorded of their conversation; but Mrs. Penniman, if she had been present, would probably have admitted that it was as well it had not taken place beside the fountain in Washington Square. (p.53)

Vragen over het boek:

1. Waarom wil Dr. Sloper niets weten van Morris Townsend?
2. Wat kun je zeggen over het kapitaal waarover Morris Townsend beschikt?
3. Welke rol speelt Mrs. Penniman in de liefdesaffaire?
4. Wat kun je vertellen over het eind van de liefdesaffaire tussen Morris en Catherine?