The summer after his wife died, Dean Evers started watching a lot of baseball. Like so many snow-birds from New England, he was a Red Sox fan who’d fled the nor’easters for the Gulf Coast of Florida and magnanimously adopted the Devil Rays, then perennial punching bags, as his second team. While he’d coached Little League, he’d never been a big fan – never obsessed, the way his son Pat was – but, night after night, as the gaudy sunset colored the West, he found himself turning on the Rays game to fill his empty condo.
He knew it was just a way of passing time. He and Ellie had been married forty-six years, through the good and the bad, and now he had no one who remembered any of it. She was the one who’d lobbied him to move to St. Pete, and then, not five years after they packed up the house, she had her stroke. The terrible thing was that she was in great shape. They’d just played a bracing set of tennis at the club. She’d beat him again, meaning he bought the drinks. They were sitting under an umbrella, sipping chilled gin-and-tonics, when she winced and pressed a hand over one eye.
’Brain freeze?’ he asked.
She didn’t move, sat there stuck, her other eye fixed, staring far beyond him.
’El,’ he said, reaching to touch her bare shoulder. Later, though the doctor said it was impossible, he would remember her skin being cold.
She folded face first onto the table, scattering their glasses, bringing the waiters and the manager and the lifeguard from the pool, who gently laid her head on a folded towel and knelt beside her, monitoring her pulse until the EMTs arrived. She lost everything on her right side, but she was alive, that was what mattered, except, quickly, not a month after she finished her PT and came home from the rehab, she had a second, fatal stroke while he was giving her a shower, a scene which replayed in his mind so often that he decided he had to move to a new place, which brought him here, to a bayside highrise where he knew no one, and anything that helped pass the time was welcome.

© Hodder and Stoughton/Adobe ePub, 2012.

Een aantal jaren geleden ging Dean Evers met pensioen: hij verkocht zijn goedlopende bedrijf en verhuisde van het kille New England naar het aangenaam warme Florida om daar samen met zijn vrouw van hun oude dag te kunnen genieten.
Maar dat liep anders. Zijn vrouw Ellie kreeg een paar beroertes en ze overleed. Sindsdien woont Dean in een ander, anoniem appartement waar hij zijn tijd doorbrengt met TV kijken en ongezond eten en drinken. Contact met zijn zoon en diens gezin heeft hij nauwelijks: Ellie onderhield met name de contacten.
Maar de honkbalwedstrijden op TV geven Dean veel afleiding. Hij kijkt naar zijn favoriete team van vroeger (de Boston Red Sox) en zijn huidige team (de Devil Rays uit Florida) en hij eet en drinkt op de bank voor de TV. Heel aangenaam en heel spannend.
Maar dan gebeurt er iets vreemds. Dean ziet zijn vroegere tandarts in het publiek zitten. En even later zijn vroegere compagnon. En nog later zijn vrouw.
Maar die zijn toch allemaal dood …?

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Stephen King

Jaar van uitgave:

2012

Aantal pagina's:

80

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2010-2020

Plaats van handeling:

USA, Florida en Massachusetts.

Bijzonderheden:

De novelle heeft geen hoofdstukken.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De novelle ‘A Face in the Crowd’ is een horrorverhaal over honkbalwedstrijden. Maar het gaat nog meer over zaken doen, elkaar vertrouwen of niet en over vriendschap en familie. De hoofdpersoon Dean Evers merkt al snel dat familie toch belangrijker is dan veel geld verdienen. En ook dat de geesten van vroeger je nooit met rust zullen laten …

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘A Face in the Crowd’ heb je geen specifieke kennis nodig. Het verhaal gaat over honkbal en honkbalwedstrijden, maar zelfs iemand die geen idee van de regels van die sport heeft, zal het verhaal kunnen waarderen.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘A Face in the Crowd’ zijn van een gemiddeld niveau. De taal is over het algemeen netjes en de taal is de taal van alledag.
De alinea’s zijn van een gemiddelde lengte en er zijn veel dialogen. Hoofdstukken zijn er niet.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘A Face in the Crowd’ heel toegankelijk.
En dat geldt ook voor het verhaal. Het behoort tot het horrorgenre, maar die horror blijft over het algemeen op de achtergrond: veel moet je als lezer zelf bedenken.
Op basis van deze eigenschappen is ‘A Face in the Crowd’ een boek met een literair niveau C 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘A Face in the Crowd’ is mooi geschreven: spannend en verrassend.

Actie:

De novelle ‘A Face in the Crowd’ bevat een verhaal met redelijk veel actie.

Tijd:

‘A Face in the Crowd’ speelt zich af in de jaren 2010-2020. Het jaar is waarschijnlijk 2012, maar er zijn veel flashbacks naar jaren eerder: zo tussen 1950 en 2010.

Plaats:

De setting van ‘A Face in the Crowd’ is een tweetal plaatsen: Dean Evers kijkt TV vanuit zijn appartement in Florida en hij herleeft zijn verleden in het stadje Shrewsbury in New England, waar hij tot een paar jaar geleden woonde.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘A Face in the Crowd’: hoe zal Dean de geesten uit zijn verleden kunnen vergeten?

Verteller:

De novelle ‘A Face in the Crowd’ heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘A Face in the Crowd’ zijn:
• Dean Evers: een gepensioneerde zakenman. Dean had een transportbedrijf dat veel succes had en dat hij goed kon verkopen. Hij verhuisde met zijn vrouw van New England naar Florida. Daar woont hij nu, eenzaam na de dood van zijn vrouw. TV-kijkend. Met name naar honkbalwedstrijden;
• Ellie Evers: de overleden vrouw van Dean. Zij accepteerde veel van haar man en ze steunde hem dood dik en dun. Zij was ook degene die de band met haar zoon onderhield;
• Leonard Wheeler: een vroegere studiegenoot en zakenpartner van Dean. Leonard en Dean begonnen met het vrachtwagenbedrijf, maar Dean kocht Wheeler uit nadat de laatste landelijk wilde gaan opereren. Sindsdien verkoelde de relatie tussen de twee. Later verhuisde Leonard naar Las Vegas, waar hij overleed;
• Chuckie ‘Kaz’ Kazmierski: de beste vriend van Dean, al sinds hun jeugd. Kaz woont ver bij Dean vandaan, maar ze hebben nog veel telefonisch contact.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘A Face in the Crowd’ zijn:
• ‘Young’ Dr. Young: de vroegere tandarts van Dean;
• Martha: de vroegere secretaresse van Dean;
• Pat Evers: de zoon van Dean en Ellie, getrouwd met Sue;
• Lester ‘Soupy’ Embree: een vroegere klasgenoot van Dean en Kaz, een jongen die veel gepest werd;
• Detective Kelly: een agent uit St. Petersburg, Florida;
• Dewayne Staats: een sportverslaggever;
• Honkbalspelers (o.a. van The Red Sox of van The Devil Rays): David Price, Felix Hernandez, Ben Zobrist, Luke Scott, Hellickson, Justin Smoak, Kyle Seager, Longoria, Upton, Kelly Schoppach, Matt Moore, David Ortiz, Dustin Pedroia, Adrian Gonzalez, Beckett. Het zijn de echte namen van spelers, maar ze spelen geen rol in het verhaal.

Website:

https://stephenking.com/works/short/a-face-in-the-crowd.html

Film:

De novelle ‘A Face in the Crowd’ is niet verfilmd.

Overig:

De novelle ‘A Face in the Crowd’ schreef Stephen King samen met Stewart O’Nan, net als Mr. King een Red Sox-fanaat en –kenner, met wie hij eerder het non-fictie boek ‘Faithful’ (ook over honkbal) schreef.
‘A Face in the Crowd’ kwam uitsluitend uit als e-book.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Stephen King.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• A Christmas Carol van Charles Dickens
• A Man in Full van Tom Wolfe
• Netherland van Joseph O’Neill

Citaat:

I’m doomed to baseball, Evers thought.
’Dino? Earth to Dino Martino! You still there?’
’I’m here,’ he said, and turned up the volume. Pedroia flailed and missed. The crowd roared; those irritating cowbells the Rays fans favored clanged with maniacal fervor. ‘Pedie just struck out.’
’No shit. I ain’t blind, Stevie Wonder. The Rays Rooters are pumped up, huh?’
’Totally pumped,’ Evers said hollowly. ‘Great night for a ball game.’
Now Adrian Gonzalez was stepping in. And there, sitting in the first row right behind the screen, doing a fair impersonation of a craggy old snowbird playing out his golden years in the Sunshine State, was Dean Patrick Evers. (p.43)

Vragen over het boek:

1. Waarom bekoelde de relatie tussen Evers en Wheeler?
2. Was Dean Evers schuldig aan de dood van zijn klasgenoot? Waarop baseer je die mening?
3. Wanneer beseft Evers dat die honkbalwedstrijd wel eens heel gevaarlijk voor hem kan worden?
4. Verklaar de titel van de novelle.