It's morning. For now, night is over. It's time for the bad news. I think of the bad news as a huge bird, with the wings of a crow and the face of my Grade Four schoolteacher, sparse bun, rancid teeth, wrinkly frown, pursed mouth and all, sailing around the world under cover of darkness, pleased to be the bearer of ill tidings, carrying a basket of rotten eggs, and knowing - as the sun comes up - exactly where to drop them. On me, for one.
At our place, the bad news arrives in the form of the bad-news paper. Tig carries it up the stairs. Tig's real name is Gilbert. It's impossible to explain nicknames to speakers of foreign languages, not that I have to do this much.
`They just killed the leader of the interim governing council,' Tig announces. It's not that he's impervious to bad news: on the contrary. He's angular, he has less body fat than I do and therefore less capacity to absorb, to cushion, to turn the calories of bad news - and it does have calories, it raises your blood pressure - into the substance of his own body. I can do that, he can't. He wants to pass the bad news on as soon as possible - get it off his hands, like a hot potato. Bad news burns him.
I'm still in bed. I'm not really awake. I was doing a little wallowing. I was enjoying this morning until now. `Not before breakfast,' I say. I do not add, `You know I can't handle it this early in the day.' I've added that before; it's had only an intermittent effect. After this long together, both of our heads are filled with such minor admonitions, helpful hints about the other person - likes and dislikes, preferences and taboos. Don't come up behind me like that when I'm reading. Don't use my kitchen knives. Don't just strew things. Each believes the other should respect this frequently reiterated set of how-to instructions, but they cancel each other out: if Tig must respect my need to wallow mindlessly, free of bad news, before the first cup of coffee, shouldn't I respect his need to spew out catastrophe so he himself will be rid of it?

© Penguin Random House Company / Anchor Books, 2006

De ‘roman’ ‘Moral Disorder’ bestaat uit de volgende ‘korte verhalen’:
• ‘The Bad News’ (10 pp.): De verteller woont samen met haar man Tig (Gilbert). Ze zijn beiden hulpbehoevend, de wereld om hen heen verandert, maar bij henzelf veroudert alles alleen maar;
• ‘The Art of Cooking and Serving’ (14 pp.): De verteller had als 11-jarig meisje een grote verantwoordelijkheid: haar moeder ging bevallen en verder leek er niemand thuis te zijn;
• ‘The Headless Horseman’ (27 pp.): De verteller maakt voor Hallowe’en een griezelige pop om mee langs de deuren te gaan. Maar die brengt alleen haar zusje maar aan het schrikken;
• ‘My Last Duchess’ (28 pp.): Docent Miss Bessie geeft literatuur. Die is zo complex dat de verteller alles later aan haar vriendje Bill moet uitleggen;
• ‘The Other Place’ (15 pp.): De verteller geeft een jaartje grammaticaonderwijs aan een universiteit in Vancouver;
• ‘Monopoly’ (25 pp.): Een man en een vrouw proberen een leven op te bouwen op het Canadese platteland. Dat gaat met vallen en opstaan: de man is vader van twee zoons (en hij is nog getrouwd) en hij en zijn vriendin hebben geen verstand van het boerenleven;
• ‘Moral Disorder’ (28 pp.): Een samenwonend stel probeert het beste van leven te maken op een primitieve boerderij;
• ‘White Horse’ (26 pp.): Een amateur-boerenechtpaar neemt dieren op de boerderij;
• ‘The Entities’ (23 pp.): Een vrouw koopt een huis en later nog één – voor de ex-vrouw van haar echtgenoot;
• ‘The Labrador Fiasco’ (15 pp.): De verteller herinnert zich hoe zij vroeger bij haar ouders op een afgelegen eiland woonde waar haar vader een laboratorium had;
• ‘The Boys at the Lab’ (24 pp.): De verteller vertelt over haar jeugd en over de jonge mannen die onderzoek deden naar insecten in de Canadese natuur.

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Margaret Atwood

Jaar van uitgave:

2006

Aantal pagina's:

222

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1940-2010

Plaats van handeling:

Canada, meerdere plaatsen

Bijzonderheden:

De roman bestaat uit 11 getitelde verhalen.
In het Nederlands heet het boek ‘Moreel verval’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘Moral Disorder’ is moeilijk te categoriseren. Het boek wordt geafficheerd onder short stories; het zijn ook inderdaad elf korte verhalen. Maar die verhalen gaan allemaal over een periode uit het leven van één vrouw, en behalve het eerste verhaal worden ze chronologisch verteld. Zo kom je het hele levensverhaal van deze vrouw te weten. Daarmee zou je het ook een roman – of misschien ook wel een autobiografie – kunnen noemen. Hoe dan ook, het is qua genre een echte comedy-of-manners: het geeft een mooi beeld van tijd en plaats rond één persoon.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘Moral Disorder’ heb je geen specifieke kennis nodig. Het verhaal beschrijft het leven van een vrouw en haar familie, vrienden en geliefden. Het gaat over een vrij sobere jeugd waarin de verteller niet echt in luxe leeft (maar wel in een rustige, eenvoudige geborgenheid), over een vrij gewone jeugd in de jaren veertig en vijftig en over het hectische leven in een wereld van snel veranderende normen en waarden uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Daarna volgt opnieuw een periode van redelijke rust (in een gezin) en later het ouder worden van de verteller en van haar ouders (met de daarmee gepaard gaande kwalen en gebreken).

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Moral Disorder’ zijn goed te begrijpen, maar je moet de Engelse taal goed beheersen. Ms Atwood schrijft heel verzorgd en ze suggereert vaak meer dan ze vertelt – wat de verhalen heel intrigerend maakt.
De alinea’s en verhalen zijn van een gemiddelde lengte. Er zijn redelijk veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘Moral Disorder’ pittig, maar wel begrijpelijk.
De verhalen zijn zonder meer boeiend. Het eerste verhaal beschrijft een oudere man en vrouw. Daarna gaan we met grote sprongen door het leven van die vrouw heen. Er worden belangrijke gebeurtenissen uit haar leven verteld – scharnierpunten uit haar leven: met ouders en een zus, met vrienden en minnaars, met een man en een kind.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Moral Disorder’ een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘Moral Disorder’ is geschreven als een bundel short stories, maar eigenlijk is het meer een soort autobiografie: als lezer ga je – met grote sprongen weliswaar – door het leven van de verteller heen: haar jeugd, haar vriendjes, haar werk, haar relaties, haar gezin, haar ouder worden.
Het is heel interessant om te lezen dat in de eerste vijf verhalen en inde laatste twee de verteller een ik-verteller is. We staan dan heel dicht bij de hoofdpersoon van die verhalen. De tussenliggende vier verhalen zijn afstandelijker – dat komt mede omdat er dan een auctoriale verteller is.

Actie:

De roman ‘Moral Disorder’ bevat verhalen met redelijk veel actie.

Tijd:

‘Moral Disorder’ speelt zich af in de jaren 1940-2010. De verhalen beschrijven globaal een compleet leven: dat van de verteller/hoofdpersoon – zo tussen 1940 en 2010 ongeveer.

Plaats:

De setting van ‘Moral Disorder’ is het land Canada. De verteller woont op meerdere plaatsen: in Toronto en Vancouver en op het platteland, ergens in de buurt van Montreal.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Moral Disorder’: hoe zal het leven van de verteller (Nell?) en haar familie en vrienden zich ontwikkelen?

Verteller:

De roman ‘Moral Disorder’ heeft een ik-verteller in de eerste vijf en de laatste twee verhalen. De andere vier verhalen hebben een auctoriale verteller. Maar ze hebben dezelfde hoofdpersoon en nu weten we hoe ze heet: Nell. Tenminste, dat vermoeden we als lezer: Ms Atwood zegt het nooit met zoveel woorden.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Moral Disorder’ zijn:
• ‘The Bad News’: de ik-verteller en haar man, Tig;
• ‘The Art of Cooking and Serving’: de ik-verteller en haar moeder en kleine zusje;
• ‘The Headless Horseman’: de verteller en haar vriendin Annie;
• ‘My Last Duchess’: de verteller, haar favoriete docente, Miss Bessie, en haar vriendje Bill;
• ‘The Other Place’: de verteller en een vage vriend, Owen;
• ‘Monopoly’: Nell en Tig, een samenwonend stel;
• ‘Moral Disorder’: Nell en Tig, een samenwonend stel;
• ‘White Horse’: Nell en Tig, een samenwonend stel en Nells zus Lizzie;
• ‘The Entities’: Nell, Tig en Lillie, een makelaar;
• ‘The Labrador Fiasco’: de vader en moeder van de verteller;
• ‘The Boys at the Lab’: de vader en moeder van de verteller.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Moral Disorder’ zijn:
• ‘The Bad News’: geen;
• ‘The Art of Cooking and Serving’: de vader en de broer van de verteller;
• ‘The Headless Horseman’: het zusje van de verteller;
• ‘My Last Duchess’: klasgenoten en andere docenten van de verteller;
• ‘The Other Place’: kamerverhuurders van de verteller;
• ‘Monopoly’: Oona, de ex-vrouw en de twee zoons van Tig;
• ‘Moral Disorder’: buren van Nell en Tig;
• ‘White Horse’: Billie en andere vrienden en kennissen van Nell en Tig;
• ‘The Entities’: Oona, de ex-vrouw van Tig en Susan, een vriendin van Nell;
• ‘The Labrador Fiasco’: geen;
• ‘The Boys at the Lab’: studenten die in het lab van de vader werken.

Website:

https://www.theguardian.com/books/2006/sep/23/fiction.margaretatwood

Film:

De roman ‘Moral Disorder’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Moral Disorder’ lijkt een verhalenbundel, maar alle verhalen gaan over een vrouw in verschillende periodes van haar leven. Zo zou het een autobiografie kunnen zijn, ware het niet dat het perspectief wisselt: van een ik-perspectief naar een auctoriaal perspectief en weer terug naar datzelfde ik-vertel-perspectief.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Margaret Atwood.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Angela’s Ashes van Frank McCourt
• The Discomfort Zone van Jonathan Franzen
• When You Are Engulfed in Flames van David Sedaris

Citaat:

They got together, they had secret meetings, they conferred, they cooked up our book list among them. They knew something we needed to know, but it was a complicated thing – not so much a thing as a pattern, like the clues in a detective story once you started connecting them together. These women – these teachers – had no direct method of conveying this thing to us, not in a way that would make us listen, because it was too tangled, it was too oblique. It was hidden within the stories.(p.75)

Vragen over het boek:

Analyseer de volgende verhalen:
1. ‘The Art of Cooking and Serving’
2. ‘My Last Duchess’
3. ‘Moral Disorder’
4. ‘White Horse’