The story so far:
In the beginning the Universe was created.
This has made a lot of people very angry and been widely regarded as a bad move.
Many races believe that it was created by some sort of God, though the Jatravartid people of Viltvodle VI believe that the entire Universe was in fact sneezed out of the nose of a being called the Great Green Arkleseizure.
The Jatravartids, who live in perpetual fear of the time they call The Coming of The Great White Handkerchief, are small blue creatures with more than fifty arms each, who are therefore unique in being the only race in history to have invented the aerosol deodorant before the wheel.
However, the Great Green Arkleseizure Theory is not widely accepted outside Viltvodle VI and so, the Universe being the puzzling place it is, other explanations are constantly being sought.
For instance, a race of hyperintelligent pan-dimensional beings once built themselves a gigantic supercomputer called Deep Thought to calculate once and for all the Answer to the Ultimate Question of Life, the Universe, and Everything.
For seven and a half million years, Deep Thought computed and calculated, and in the end announced that the answer was in fact Forty-two - and so another, even bigger, computer had to be built to find out what the actual question was.
And this computer, which was called the Earth, was so large that it was frequently mistaken for a planet - especially by the strange ape-like beings who roamed its surface, totally unaware that they were simply part of a gigantic computer program.
And this is very odd, because without that fairly simple and obvious piece of knowledge, nothing that ever happened on the Earth could possibly make the slightest bit of sense.

© Pan Macmillan Ltd / Picador, 1980/2002.

De vijf ruimtereizigers gaan op weg naar The Restaurant at the End of the Universe – door ruimte en door tijd. Maar niet iedereen komt snel op die bestemming terecht: er wordt door enkelen een bezoek gebracht aan The Restaurant at the End of the Universe, aan een vreemd ruimtevaartuig en aan een primitieve planeet. En vreemde wezens ontmoeten ze genoeg: zo is er een koe die aangeeft dat zij graag opgegeten wil worden – en wat haar lekkerste lichaamsdelen zijn …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Douglas Adams

Jaar van uitgave:

1980

Aantal pagina's:

200

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

Een onbekende tijd, maar de gebeurtenissen op aarde vinden plaats in de zeventiger jaren van de twintigste eeuw.

Plaats van handeling:

Meerdere plaatsen in de ruimte: op aarde, in ruimtevaartuigen, op andere planeten.

Bijzonderheden:

Een science fiction-roman in 33 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Het restaurant aan het eind van het heelal’.

Dit is deel II uit de ‘Hitchhiker’-serie. Deze serie bestaat uit de ‘trilogie’:
I ‘The Hitchhiker’s Gide to the Galaxy’
II ‘The Restaurant at the End of the Universe’
III ‘Life, the Universe and Everything’
IV ‘So Long, and Thanks for All the Fish’
V ‘Mostly Harmless’

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Voor het waarderen van ‘The Restaurant at the End of the Universe’ heb je een speciaal gevoel voor humor nodig. Het is een verhaal over gekke avonturen in de ruimte, een hilarisch science fiction-verhaal. Als je als jongere lezer de verhalen over Artemis Fowl vermakelijk vond, dan zul je zeker van de ‘Hitchhiker’-serie genieten. (Overigens schreef de auteur van ‘Artemis Fowl’, Eoin Colfer, een zesde deel bij deze trilogie na de dood van Douglas Adams.)
Wie niet van science fiction houdt en wie niets heeft met melige verhalen over wezens met twee hoofden en meer dan twee armen, moet hier niet aan beginnen. Wie er wel van houdt: veel leesplezier!

WAT MOET JE WETEN?

De science fictionroman ‘The Restaurant at the End of the Universe’ is een persiflage op de honderden serieuze science fiction-boeken. Dit is net een roman van Isaac Asimov, Arthur C. Clarke of Roger Zelazny. Maar dan om te lachen.
Let wel: Douglas Adams noemde The Hitchhiker Serie een trilogie. Maar de serie bestaat uit vijf delen …

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Restaurant at the End of the Universe’ zijn soms lastig. Er worden semiwetenschappelijke zaken toegelicht (Hoe wordt er onderscheid gemaakt tussen tijd en ruimte? Wie heeft de aarde gemaakt?), er worden reizen gemaakt naar onbekende sterren en planeten aan het einde van het heelal, er wordt gegoocheld met plaats en tijd. De taal die daarvoor nodig is, kan wel eens als lastig worden ervaren.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen niet lang; er zijn regelmatig witregels. Er zijn veel (en vaak grappige) dialogen. Dat maakt ‘The Restaurant at the End of the Universe’ tot een lastig, maar nog altijd zeer leesbaar boek.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘The Restaurant at the End of the Universe’ is pittig te noemen. Er worden ingewikkelde zaken uitgelegd (zaken die overigens vrij weinig met onze werkelijkheid te maken hebben) en het onderwerp – reizen door de ruimte – is niet eenvoudig. Maar de hoofdkarakters zijn boeiende types: onnozel, slim, ondernemend, laf of domweg geinig. Het thema – een humoristische kijk op science fiction – is zeer origineel en het zal veel lezers boeien. Vooral de liefhebbers van Eoin Colfer en Terry Pratchett komen met dit boek aan hun trekken.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Restaurant at the End of the Universe’ een boek met een literair niveau C 4b en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘The Restaurant at the End of the Universe’ is zeer humoristisch geschreven. Het is wel vaak humor van een wisselend niveau: platte humor – over lichamelijke ongemakken – wordt afgewisseld met erudiete humor – over literatuur, wetenschap en muziek, bijvoorbeeld.
Voor wie er niet genoeg van kan krijgen: er zouden nog drie delen – met meer van hetzelfde – volgen.

Actie:

‘The Restaurant at the End of the Universe’ bevat een verhaal met veel actie. De ruimtereizigers reizen door tijd en plaats en ontmoeten opnieuw wezens uit allerlei zonnestelsels. De meeste van die wezens staan hen naar het leven …

Tijd:

De science fiction-roman ‘The Restaurant at the End of the Universe’ speelt zich af in een zekere toekomst, maar die toekomst lijkt niet veraf van de onze: Arthur Dent is een gewone man uit de jaren zeventig van de twintigste eeuw. De landing en dreiging van buitenaardse toestellen betreft simpele bezoeken vanuit een andere wereld: met militaire, wetenschappelijke of toeristische motieven. Vreemd, maar niet onmogelijk. Toch?

Plaats:

De plaats waar ‘The Restaurant at the End of the Universe’ is gesitueerd, is de ruimte. Meestal is de setting ruimtevaartuigen, maar regelmatig bezoeken Arthur en de zijnen verre planeten.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Restaurant at the End of the Universe’: hoe overleven de reisgenoten de vele ontberingen die ze op hun reizen tegenkomen?

Verteller:

De roman ‘The Restaurant at the End of the Universe’ heeft een auctoriale verteller. Hij beschrijft de handelingen vaak vanuit het perspectief van de aardbewoner Arthur Dent.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Restaurant at the End of the Universe’ zijn:
• Arthur Dent: een 30-jarige radiomedewerker die in de buurt van de Engelse stad Guildford woont. Hij heeft de pech dat hij zijn huis heeft staan op de geplande ‘hyperspace bypass’: zijn huis zal worden vernietigd omdat het in de weg staat van de ruimtevaartuigen die door het heelal voortspoeden. Voordat zijn huis wordt vernietigd wordt Arthur geholpen door een oude vriend:
• Ford Prefect (een pseudoniem; zijn echte naam is niet uit te spreken): een bewoner van een planeet uit de buurt van de ster Betelgeuse. Hij is als mens vermomd en daardoor tamelijk onopvallend. Hij is medewerker van ‘The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy’, een interstellaire reisgids. Ford kan meestal wel een ritje op een ruimtevaartuig regelen – evenals:
• Zaphod Beeblebrox: President of the Galaxy (the ‘Imperial Galactic Government’). Hij is weliswaar president, maar dat is niet een belangrijke baan. Hij is tweehonderd jaar oud en heeft meerdere hoofden en armen. Voordat hij president werd, had hij allerlei andere werkzaamheden (meestal illegale). Zaphod reist ook door het heelal, meestal vergezeld door:
• Trillian (Tricia McMillan): een enigszins Arabisch uitziende schoonheid, assistente van Zaphod. Zij blijkt ook een ex-aardbewoner te zijn. Trillian helpt Zaphod waar ze kan, evenals:
• Marvin, the robot. Een sikkeneurige en negatieve robot die echter de wezens helpen moet die hem kunnen bevelen – zoals Zaphod. Ondanks zijn negatieve houding en zijn minderwaardigheidscomplex weet Marvin veel gedaan te krijgen.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Restaurant at the End of the Universe’ zijn:
• Prostetnic Vogon Jeltz: een commandant van een ruimte schip van de – nogal agressieve – Vogons;
• Gag Halfrunt: de technisch specialist die de commandant van de Vogons adviseert;
• Zaphod Beeblebrox the Fourth: een voorouder van Zaphod Beeblebrox die zijn achterkleinzoon bekritiseert;
• Zarniwoop: de directeur van de ‘Hitchhiker’s Guide tot he Galaxy’-uitgeverij, een kantoor dat gevestigd is op de planeet Ursa Minor Beta;
• Roosta: een wezen dat zich in de uitgeverij ophoudt;
• Gargravarr, Custodian of the Total Perspective Vortex: een computer die Zaphod naar de dodelijke Vortex begeleidt;
• Hotblack Desiato: een (niet langer in leven lijkende) popster;
• De bodyguard van Hotblack Desiato;
• Max Quordlepleen: de talkshow host die het eind van de geschiedenis inluidt;
• Number One, Number Two en Captain: bemanningsleden van een ruimtevaartuig dat miljoenen in slaap gebrachte wezens naar een andere planeet moet brengen;
• Een oude man in een hut: de Ruler of the Universe; een man die alleen woont met zijn kat en soms naar buiten kijkt;
• Agda en Mella: twee jonge vrouwen die Arthur en Ford op hun reis door de jungle ontmoeten.

Website:

https://hitchhikers.fandom.com/wiki/The_Restaurant_at_the_End_of_the_Universe

Film:

De science fiction-roman ‘The Restaurant at the End of the Universe’ is niet verfilmd.

Overig:

De serie ‘‘The Restaurant at the End of the Universe’’ is een persiflage op science fiction-romans, en wel een hele scherpe. Het verhaal steekt de draak met allerlei ernstige, semiwetenschappelijke werken over de ruimte. Het lijkt wat thema betreft heel erg op Britse TV-series uit de 1960s, zoals ‘Doctor Who’, ‘Monty Python’s Flying Circus’ en ‘The Avengers’: soms serieus, soms dramatisch, maar meestal absurdistisch en hilarisch.

Dit is deel II uit ‘The Hitchhiker Serie’. Het voorgaande deel was:
I The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Douglas Adams.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Life, the Universe and Everything (Hitchhiker III) van Douglas Adams
• Artemis Fowl and the Arctic Incident (Artemis Fowl, Book II) van Eoin Colfer
• The Dark Side of the Sun van Terry Pratchett

Citaat:

This, many claim, is not merely impossible but clearly insane, which is why the advertising executives of the star system of Bastablon came up with this slogan: ‘If you’ve done six impossible things this morning, why not round if off with breakfast at Milliways, the Restaurant at the End of the Universe. (p.81)

Vragen over het boek:

1. Waarom wil Zaphod spreken met de uitgever van The Hitchhiker’s Guide tot he Galaxy?
2. Wat is er bijzonder aan The Restaurant at the End of the Universe?
3. Waarom vliegen de Captain en Number One en Number Two met zo veel gekoelde lichamen rond?
4. Verklaar de titel van het boek.