4/5 - (1 stemmen)

The Subterraneans

Niveau:
Genre: love
Thema: art

Getagd op:
Verkrijgbaar bij bol.com
var bol_sitebar_v2={"id":"bol_1695470304338", "baseUrl":"partner.bol.com","productId":"34403130","familyId":"34403130","siteId":"30874","target":true,"rating":true,"price":true,"deliveryDescription":true,"button":true,"linkName":"PMC%20Subterraneans%2C%20Jack%20Kerouac","linkSubId":""};

SNEL NAAR...





Het begin!

Once I was young and had so much more orientation and could talk with nervous intelligence about everything and with clarity and without as much literary preambling as this; in other words this is the story of an unself-confident man, at the same time of an egomaniac, naturally, facetious won’t do – just to start at the beginning and let the truth seep out, that’s what I’ll do –. It began on a warm summernight – ah, she was sitting on a fender with Julien Alexander who is … let me begin with the history of the subterraneans of San Francisco …
Julien Alexander is the angel of the subterraneans, the subterraneans is a name invented by Adam Moorad who is a poet and friend of mine who said ‘They are hip without being slick, they are intelligent without being corny, they are intellectual as hell and know all about Pound without being pretentious or talking too much about it, they are very quiet, they are very Christlike.’ Julien certainly is Christlike. I was coming down the street with Larry O’Hara old drinking buddy of mine from all the times in San Francisco in my long and nervous and mad careers I’ve gotten drunk and in fact cadged drinks off friends with such ‘genial’ regularity nobody really cared to notice or announce that I am developing or was developing, in my youth, such bad freeloading habits though of course they did notice but liked me and as Sam said ‘Everybody comes to you for your gasoline boy, that’s some filling station you got there’ or say words to that effect – old Larry O’Hara always nice to me, a crazy Irish young businessman of San Francisco with Balzacian backroom in his bookstore where they’d smoke tea and talk of the old days of the great Basie band or the days of the great Chu Berry – of whom more anon since she got involved with him too as she had to get involved with everyone because of knowing me who am nervous and many leveled and not in the least one-souled – not a piece of my pain has showed yet – or suffering – Angels, bear with me – I’m not even looking at the page but straight ahead into the sadglint of my wallroom and at a Sarah Vaughan Gerry Mulligan Radio KROW show on the desk in the form of a radio, in other words, they were sitting on the fender of a car in front of the Black Mask bar on Montgomery Street, Julien Alexander the Christlike unshaved thin youthful quiet strange almost as you or as Adam might say apocalyptic angel or saint of the subterraneans, certainly star (now), and she, Mardou Fox, whose face when first I saw it in Dante’s bar around the corner made me think, ‘By God, I’ve got to get involved with that little woman’ and maybe too because she was Negro.

© Grove Press / Zebra Books, 1966

^ Terug naar boven

Algemeen

Leo Percepied is schrijver. Hij heeft een boek gepubliceerd en hij werkt gelijktijdig aan drie andere manuscripten. Kortgeleden is hij vanuit New York komen varen, werkend aan boord van een vrachtschip op weg naar Japan. Maar omdat hij zich niet goed kon aanpassen aan het regime op het schip, nam hij ontslag en ging hij in San Francisco bij zijn moeder wonen. Leo en zijn moeder komen oorspronkelijk uit het noordoosten van de USA (New England) – zij spreken onderling Frans (deze afstammelingen van Fransen worden door de Amerikanen 'Canucks' genoemd). ’s Avonds slaapt Leo meestal thuis; ook maakt hij het avondeten voor zijn moeder en hij schrijft in haar huis zo veel als hij kan aan zijn manuscripten.
Maar waar mogelijk hangt hij de beest uit in het centrum van de stad San Francisco. De hippe stad is een paradijs voor gebruikers van drank en drugs, het is de plek voor vrije seks en het is één van de hotspots van de jazzmuziek. Leo kijkt naar de optredens van Thelonius Monk, Charlie Parker, Art Blakeley en veel andere jazzberoemdheden uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw. Hij drinkt en rookt zo veel (met name ‘tea’) dat hij ‘s morgens vaak niet meer weet waar hij ’s avonds is geweest. Hij brengt veel tijd door bij een stel hippieachtige figuren die lijken te leven voor feesten: het is een groep onaangepasten die Leo 'the subterraneans' noemt.
En daar ontmoet hij de bloedmooie, zwarte, jonge vrouw Mardou Fox. Ze heeft minnaars genoeg gehad en ze lijkt zich nauwelijks voor de intellectuele Leo te interesseren. Maar uiteindelijk weet Leo haar voor zich te winnen.
Het tweetal gaat een romantische periode tegemoet; ze kunnen geen dag – of nacht – zonder elkaar. Totdat Leo zijn vrienden, zijn drank en zijn drugs begint te missen …


^ Terug naar boven

Boekinformatie

ERK Niveau:
C1

Schrijver:
Jack Kerouac

Jaar van uitgave:
1958

Aantal pagina's:
152

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:
1950-1960

Plaats van handeling:
USA, Californië, de stad San Francisco

Bijzonderheden:
Een semi-autobiografische roman in twee ongetitelde hoofdstukken met hier en daar witregels


^ Terug naar boven

Het boek - onderwerp

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘The Subterraneans’ is een boek over feesten en je te buiten gaan aan allerlei uitbundige verslavingen. Maar het is ook een verhaal over liefde. En over literatuur en over het omgaan met andere rassen.
Dit is een woordenvloed van een gedreven schrijver. In een soort stream-of-consciousness-verhaal vertelt de hoofdpersoon over zijn liefdes en zijn tekortkomingen. Als je houdt van verhalen over mensen aan de rand van de gevestigde samenleving (‘the subterraneans’) die feesten vieren, met elkaar de liefde bedrijven en discussiëren over literatuur, dan is deze roman een goede keus voor jou.


WAT MOET JE WETEN?

‘The Subterraneans’ speelt zich af in de vijftiger jaren van de vorige eeuw. De wereld – ook die in de USA – zag er heel anders uit dan de onze: geen mobiele telefoons of computers, maar ook geen snelle auto’s of vliegtuigen. Er was minder geld dan tegenwoordig: de meeste Amerikanen werkten keurig hard voor een goed bestaan. Maar er waren ook andere: de ‘drop-outs, de ‘beatniks’, de ‘hipsters’, ‘the subterraneans’ (zoals Kerouac ze noemde). Jack Kerouac was een vernieuwer in de literatuur; en in het leven van de hoofdpersonen gebeuren veel zaken die de moderne lezer nog altijd kunnen schokken.




^ Terug naar boven

Het boek - Moeilijkheid

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Subterraneans’ zijn behoorlijk lastig. Kerouac gebruikt regelmatig complexe zinnen en schrijft lange alinea’s – vooral wanneer hij het over jongerentaal, over kunst of over literatuur heeft.
De alinea’s zijn lang. Hoofdstukken zijn er niet; de roman bestaat uit twee delen. Er zijn de nodige dialogen, maar die zijn vaak verstopt tussen de stream-of-consciousness teksten. Dat maakt het lezen voor de minder geroutineerde lezer tot een lastige exercitie.


DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is ‘The Subterraneans’ nogal moeilijk zo nu en dan. Kerouac gebruikt moeilijke woorden en zijn zinnen en alinea’s zijn lang (soms beslaat een zin uit meer dan één pagina). Ook is Kerouac vrij expliciet wanneer het over drankgebruik (-misbruik) of over seks gaat; veel lezers zal dit tegenstaan. Daar staat tegenover dat het verhaal heel mooi geschreven is; de specifieke schrijfstijl maakt dat het boek nog steeds leest als een moderne roman.
Het verhaal is vrij romantisch en ook wel dramatisch. Vanaf het begin krijg je te horen dat dit een verhaal over een mislukte liefdesgeschiedenis is. Kerouac legt de vinger vaak op de zere plek: hij maakt duidelijk dat hij weet dat hij het moeilijk zal krijgen (als blanke met een zwarte vrouw), hij weet dat hij zwak is wanneer het om drank, drugs, feesten of andere vrouwen gaat en hij beseft heel goed dat hij zijn grote liefde vaak niet goed behandelt.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Subterraneans’ een boek met een literair niveau C 5d en een taal-(ERK-)niveau C1.


Schrijfstijl:

Het verhaal van ‘The Subterraneans’ wordt verteld in één lange monoloog: de hoofdpersoon vertelt over zijn liefdesperikelen met de zwarte vrouw Mardou. Die monoloog leest vaak als een stream-of-consciousness-roman: gedachten en gebeurtenissen wisselen elkaar af in een razendsnel tempo, er zijn veel flashbacks en ook flash forwards.
Het verhaal is bijzonder goed geschreven; als je eenmaal begonnen bent, lees je de roman zeker uit.



^ Terug naar boven

Het boek - het verhaal

Actie:

De roman ‘The Subterraneans’ is een verhaal met veel actie. Die actie bestaat vaak uit uitbundig feesten, de beest uithangen en de liefde bedrijven. Toch is het totaal niet een platvloers verhaal; daar is Kerouac een te geroutineerde schrijver voor.


Tijd:

‘The Subterraneans’ speelt zich af in de jaren 1950-1960. Het jaar dat genoemd wordt is 1953.
Het verhaal heeft een aantal flashbacks en flash forwards; toch wordt het chronologisch verteld. De roman speelt zich af over een periode van een aantal weken.


Plaats:

De setting van ‘The Subterraneans’ is de stad San Francisco aan de Amerikaanse West Coast (in de staat Californië). San Francisco was altijd al een stad voor jongeren, voor moderne mensen, voor afwijkende personen. Dat blijkt ook uit de groep ‘sunbterraneans’ die hier met elkaar woont: het zijn een soort hippies – maar meer dan tien jaar voordat dat woord was uitgevonden.


Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Subterraneans’: hoe zal de liefde verlopen tussen Leo en zijn vriendin Mardou?


Verteller:

De roman ‘The Subterraneans’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief. Toch is de hoofdpersoon – een schrijver – een behoorlijk eerlijke verteller: hij maakt regelmatig duidelijk wat zijn tekortkomingen tegenover zijn minnares zijn.




^ Terug naar boven

Het boek - de karakters

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Subterraneans’  zijn:
• Leo Percepied: de 31-jarige verteller van het verhaal. Hij is het alter ego van Jack Kerouac;
• Mardou Fox: een jonge zwarte vrouw met wie Leo een verhouding krijgt. Zij is acht jaar jonger dan Leo. Kerouac had in Greenwich Village een verhouding met Akene Lee (1931-1991), de vrouw die model stond voor Mardou.


Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Subterraneans’  zijn:
• Frank Carmody: een vriend en auteur (gebaseerd op het karakter van de schrijver William S. Burroughs);
• Adam Moorad: een vriend en auteur (gebaseerd op het karakter van de dichter Allen Ginsberg);
• Arial Lavalina: een auteur (gebaseerd op het karakter van de schrijver Gore Vidal);
• Leroy: een goede vriend (gebaseerd op het karakter van Neal Cassady, de beste vriend van Jack Kerouac);
• Subterraneans (een soort voorloper van de hippies in San Francisco): Julie Alexander, Larry O’Hara, Sam, Ross Wallenstein, Roger Beloit, Walt Fitzpatrick, Fritz Nicholas, Jack Steen;
• Andere vrienden van Leo: Adam Aylward, Charles Bernard, Victor, Harold Sand, Jimmy Lowell, Austin Bromberg, Paddy Cordavan;
• Yuri Gligoric: een jonge, knappe schrijver die uit Oregon komt;
• John Gols: een schrijver (en buurman van Mardou);
• Balliol MacJones: een schrijver met wie Leo minder goed kan opschieten.





^ Terug naar boven

Het boek - verder


Film:

‘The Subterraneans’ is in 1960 verfilmd.


Overig:

De korte roman ‘The Subterraneans’ is semi-autobiografisch. Jakc Kerouac had ooit een verhouding met een zwarte vrouw (Alene Lee) in Greenwich Village in New York. Veel bekenden en vrienden van Kerouac komen voor in dit verhaal, maar dan onder andere namen.



^ Terug naar boven

Auteur en Werken

Link naar pagina over auteur
-->Informatie over Jack Kerouac.

Auteur:

Werken:


^ Terug naar boven

Meer

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
The Naked Lunch van William S. Burroughs
The Graduate van Charles Webb
• Post Office van Charles Bukowski


Citaat:
… my little Mardou, whom I love, who’d never read my unpublished works but only the first novel, which has guts but has a dreary prose to it when all’s said and done and so now holding her and spent with sex I dream of the day she’ll read great works by me and admire me, remembering the time when Adam had said in sudden strangeness in his kitchen, ‘Mardou, what do you really think of Leo and myself as writers, our positions in the world, the rack of time’, asking her that, knowing that her thinking is in accord in some ways more or less with the subterraneans whom he admires and fears … (p.100)

Vragen over het boek:

1. Wat trekt Leo zo aan in Mardou? En hoe is dat omgekeerd?
2. Hoe kan Leo zich handhaven in de wereld van ‘the subterraneans’ (ook financieel)?
3. Waarom mislukt de relatie tussen Leo en Mardou op een gegeven moment?
4. Is de stream-of-consciousness monoloog van deze roman de beste manier van vertellen, volgens jou? Waarom vind je dat?




^ Terug naar boven

Comments are closed.