It began when George was trying on a black suit in Allders the week before Bob Green’s funeral.
It was not the prospect of the funeral that had unsettled him. Nor Bob dying. To be honest he had always found Bob’s locker-room bonhomie slightly tiring and he was secretly relieved that they would not be playing squash again. Moreover, the manner in which Bob had died (a heart attack while watching the Boat Race on television) was oddly reassuring. Susan had come back from her sister’s and found him lying on his back in the center of the room with one hand over his eyes, looking so peaceful she thought initially that he was taking a nap.
It would have been painful, obviously. But one could cope with pain. And the endorphins would have kicked in soon enough, followed by that sensation of one’s life rushing before one’s eyes which George himself had experienced several years ago when he had fallen from a stepladder, broken his elbow on the rockery and passed out, a sensation which he remembered as being not unpleasant (a view from the Tamar Bridge in Plymouth had figured prominently for some reason). The same probably went for that tunnel of bright light as the eyes died, given the number of people who heard the angels calling them home and woke to find a junior doctor standing over them with a defibrillator.
Then … nothing. It would have been over.
It was too early, of course. Bob was sixty-one. And it was going to be hard for Susan and the boys, even if Susan did blossom now that she was able to finish her own sentences. But all in all it seemed a good way to go.
No, it was the lesion which had thrown him.
He had removed his trousers and was putting on the bottom half of the suit when he noticed a small oval of puffed flesh on his hip, darker than the surrounding skin and flaking slightly. His stomach rose and he was forced to swallow a small amount of vomit which appeared at the back of his mouth.
Cancer.

© Jonathan Cape / Vintage / Random House Group Limited, 2006/2007.

George Hall lijdt aan depressies. Dat heeft hij al een tijdje, eigenlijk steeds vaker sinds hij gepensioneerd is. En nu komt daar nog bij dat hij huidkanker heeft. Ten miste, dat vindt hij: zijn dokter beoordeelt het als een simpel eczeem. Maar George gelooft daar niets van.
Jean, de vrouw van George, heeft zo ook haar ups-and-downs. Haar man heeft ze niet veel meer aan sinds hij vooral bezig is met zijn eigen zorgen. En nu heeft ze sinds een paar maanden een relatie met een oud-collega van haar man. Dat zorgt voor een geweldig seksleven, maar wat moet ze doen: het aan George vertellen, hem in de steek laten, samenwonen met deze intrigerende man?
En dan is daar hun zoon Jamie. Hij heeft na meerdere relaties met mannen de ware gevonden. Denkt hij. Maar is dat wel zo? Houdt hij echt van deze Tony, of is het alleen maar de dampende seks?
Tenslotte dochter Katie. Zij is gescheiden van haar man, ze heeft een veeleisend zoontje en sinds kort woont ze samen met de geweldige, maar ook wel wat simpele Ray. Iemand die niet echt goed valt binnen de familie. Desalniettemin heeft Katie plannen om met Ray te trouwen.
Maar wanneer de trouwdatum nadert, stapelen de problemen zich op. Katie twijfelt aan haar naderende huwelijk en ook Ray lijkt niet zo enthousiast meer, Jamie maakt hevig ruzie met Tony, Jean denkt dat ze voor haar minnaar gaat kiezen. En George? George wordt hoe langer hoe instabieler. Hij trekt zich terug in bed, hij praat soms wartaal, hij gebruikt medicijnen en drank door elkaar en hij besluit zijn kanker zelf weg te snijden …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Mark Haddon

Jaar van uitgave:

2006

Aantal pagina's:

503

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2000-2010

Plaats van handeling:

GB (Londen en enkele andere steden)

Bijzonderheden:

Een roman in 144 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Een akkefietje’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De comedy-of-manners ‘A Spot of Bother’ gaat eigenlijk maar over één familie: een (gepensioneerde) vader en moeder en hun (gescheiden) dochter en hun (homoseksuele) zoon. De moeder heeft een affaire met een oud-collega van haar man. Die man denkt dat hij kanker heeft. Eigenlijk weet je al die schokkende informatie al in de eerst paar van de 144 hoofdstukken.
Maar dan begint het verhaal pas. En naast de spectaculaire thema’s ontspint zich een spannend, ontroerend en soms hilarisch verhaal over een groep volwassenen met hun eigenaardigheden.

WAT MOET JE WETEN?

‘A Spot of Bother’ speelt in het eerste decennium van de eenentwintigste eeuw. Kanker (als George het tenminste bij het rechte eind heeft) is vaak behandelbaar en overspel en homofilie worden vaak geaccepteerd in deze ‘permissive society’ van het Engelse leven. Toch leiden juist deze thema’s tot allerlei strubbelingen en ongemakkelijke situaties. Juist deze moderne mensen hebben moeite elkaar echt te vertellen wat ze elkaar zouden moeten vertellen. En dat maakt de roman tot een genot om te lezen.

DE TAAL

De taal van ‘A Spot of Bother’ is heel goed te begrijpen.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen erg kort (het boek telt maar liefst 144 hoofdstukken). En veel van die korte zinnen, alinea’s en hoofdstukken bestaan ook nog uit dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman zeer toegankelijk, een enkele expliciete seksscene daargelaten
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een verhaal met veel karakters, maar met heel weinig hoofdkarakters: een vader en moeder, een zoon en dochter en een kleinzoon. We volgen het verhaal door de ogen van de vier volwassen hoofdpersonen.
Op basis van deze eigenschappen is ‘A Spot of Bother’ een boek met een literair niveau C 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

Het boek is heel mooi geschreven: humoristisch (ironisch vaak), met veel inzicht in de menselijke ziel (zowel van de man als van de vrouw, zowel van de homoseksuele Jamie als van de heteroseksuele Jean en Katie en van de a-seksuele George).

Actie:

De comedy-of-manners ‘A Spot of Bother’ bevat een verhaal met redelijk veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 2000-2010.

Plaats:

De setting van ‘A Spot of Bother’ is de woonplaats van George en Jean Hall (Peterborough) en de woonplaats van hun kinderen Jamie en Katie (Londen).

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘A Spot of Bother’: hoe gezond is George en hoe staat het met de relaties van zijn familieleden?

Verteller:

De roman heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘A Spot of Bother’ zijn:
• George Hall (57): de man van Jean. George is een gepensioneerde directeur van een bedrijfje dat speeltoestellen voor speeltuinen verkoopt. Hij is aardig, maar weinig invoelend; familieleden en vrienden ervaren hem als ietwat saai. George heeft een paar keer een toeval gehad; sinds kort vermoedt hij dat hij een melanoom op zijn heup heeft;
• Jean Hall: de echtgenote van George. Zij heeft twee parttime banen: als basisschooldocent en als medewerker in een boekhandel. Sinds een tijdje heeft ze een relatie met David, de oud-collega van haar man;
• Katie: de dochter van George en Jean. Zij heeft een universitaire opleiding; ze werkt als medewerkster bij verschillende ‘arts festivals’. Katie is gescheiden; sinds een tijdje heeft ze een nieuwe relatie met een man die nog niet de goedkeuring van haar ouders en broer heeft;
• Jamie Hall (33): de zoon van George en Jean. Hij is homoseksueel en hij heeft meerdere relaties gehad. Maar nu is hij al een tijdje heel gelukkig met Tony. Jamie’s ouders weten van zijn relatie, maar ze praten er niet graag over. Jamie werkt als makelaar;
• Ray Phillips: de vriend en minnaar van Katie. Hij werkt bij een technisch bedrijf. Ray is eenvoudig, maar heel aardig (vooral voor Jacob). Hij is gescheiden van Diana;
• Jacob: het zoontje van Katie en haar ex-man Graham. Een grappig, maar veeleisend ventje.

 

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘A Spot of Bother’ zijn:
• Tony: de vriend en minnaar van Jamie. Tony is een rustige vent die Jamie goed opvangt. Hij heeft een technisch beroep;
• David Symmonds: de minnaar van Jean. Hij was een collega van George, maar hij ging vervroegd met pensioen. Hij scheidde van Mina en reisde daarna veel. Tegenwoordig woont hij alleen in een appartement, waar Jean hem regelmatig bezoekt;
• Alan en Barbara Phillips: de vader van Ray en zijn tweede vrouw;
• Martin: de broer van Ray. Hij zit momenteel in de gevangenis;
• Kennissen van George en Jean: Bob Green (kortgeleden overleden), Susan Green en Jack en Ben (zijn echtgenote en twee zoons);
• Vriendinnen en collega’s van Jean: Betty en Ursula (vriendinnen), Sally, Bea, Miss Cottingham (collega’s);
• Vriend(inn)en van Katie: Mona, Sandra, Jenny, Sarah (solicitor), Craig;
• (Oppas)moeders en juffrouwen van Jacob: June, Jackie;
• Collega’s van Katie: Patsy, Aidan;
• Artsen en medisch personeel: Dr Barghoutian (huisarts), Ms Endicott (clinical psychiatrist), Dr Parris (ziekenhuisarts), Joel Foreman (psychiatrist), Samantha (nurse). Dr Anderson;
• Verdere familie van de Halls: Eileen en Ronnie en Douglas en Maureen (de zus en echtgenoot en broer en echtgenote van Jean), Brian en Gail (broer en schoonzus van George), Becky (de zus van Tony);
• Werknemers en (oud-)collega’s van George: John McLintock, Jim Bowman, Alex Bamford, Jane Fuller;
• (Ex-)vrienden van Jamie: Daniel, Nicolas, Steven, Olly, Geoff, Andrew, Johnny, Charlie, Simon, Garry, Ryan, Mike, Ian;
• Collega’s van Jamie: Shona, Jack Riley, Giles, Josh, Michael, Karen;
• Vriend (en getuige) van Ray: Ed (dentist);
• Buren: Mrs Walker, Derek West.

Website:

https://www.theguardian.com/books/2006/aug/26/fiction.markhaddon

Film:

‘A Spot of Bother’ is niet verfilmd.

Overig:

‘A Spot of Bother’ is de tweede (grote) roman van Mark Haddon, een schrijver die een enorm succes had met The Curious Incident of the Dog in the Night-time. (Overigens lijken beide boeken totaal niet op elkaar.)

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Mark Haddon.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Sweet Shop Owner van Graham Swift
• Stars and Bars van William Boyd
• Ticket to Ride van Dennis Potter

Citaat:

‘So,’ said his father, ‘how are you?’
‘I’m fine,’ said Jamie.
They sat in silence for a few moments.
Then his father said, ‘I’ve been having a spot of bother recently.’
‘Katie told me,’ said Jamie.
‘It’s all sorted out now, though.’ His father eyes were starting to close. ‘If you don’t mind, I’m going to have a little nap. It’s been a tiring day.’ (p.270)

Vragen over het boek:

1. Waarom is Jean een affaire begonnen met David?
2. Welke afleidingsmanoeuvres heeft George bedacht om niet aan zijn ‘ziekte’ te denken?
3. In welk opzicht verandert de ‘ziekte’ van George de relatie tussen de ouders en de kinderen?
4. Heeft de roman een ‘happy end’ volgens jou? Waaruit concludeer je dat?