I live on Brazzaville Beach. Brazzaville Beach on the edge of Africa. This is where I have washed up, you might say, deposited myself like a spar of driftwood, lodged and fixed in the warm sand for a while, just above the high tide mark.
The beach never had a name until last year. Then they christened it in honor of the famous Conferençia dos Quadros that was held in Congo Brazzaville in 1964. No one can explain why but, one day, over the laterite road that leads down to the shore, some workmen erected this sign: BRAZZAVILLE BEACH, and written below that, CONFERENÇIA DOS QUADROS, BRAZZAVILLE, 1964.
It is an indication, some people say, that the government is becoming more moderate, trying to heal the wounds of our own civil war by acknowledging a historic moment in another country’s liberation struggle. Who can say? Who ever knows the answers to these questions? But I like the name, and so does everyone else who lives around here. Within a week we were all using it unselfconsciously. Where do you live? On Brazzaville Beach. It seemed entirely natural.
I live on the beach in a refurbished beach house. I have a large, cool sitting room with a front wall of sliding screened doors that give directly onto a wide sun deck. There is also a bedroom, a generous bathroom with bath and shower, and a tiny dim kitchen built onto the back. Behind the house is my garden: sandy, patchy grass, some prosaic shrubs, a vegetable plot and a hibiscus hedge, thick with brilliant flowers.

© Penguin Books, 1990/1991.

Hope Clearwater woont sinds een tijdje anoniem in een dorpje aan een dunbevolkte kuststreek in Afrika. Haar leven is hier kalm en zonder veel gebeurtenissen: zo nu en dan vertaalt ze iets en voor de rest koopt ze haar levensmiddelen in het dorp en verder luiert ze wat.
Maar dat was een aantal jaren terug heel anders. Hope was ambitieus, ze studeerde hard en ze werd doctor in de geschiedenis. Ze had meerdere baantjes in Engeland die haar kansen boden om verder onderzoek te doen. Ze ontdekte de man van haar leven: John Clearwater, een briljante, gedreven wiskundige. Haar leventje leek helemaal in orde te zijn.
Later – we maken enige springen in de tijd – werkte ze als onderzoeker van chimpansees in een onderzoekscentrum in het Afrikaanse oerwoud. Ook daar was ze succesvol: ze had een lieve minnaar, ze schreef wetenschappelijke artikelen en ze ontdekte wat nog niemand had onderzocht in het mensapencentrum.
En nu is ze alleen. En dat alles komt door haar liefdesleven in Groot-Brittannië en door haar serieuze onderzoek van de door haar geobserveerde chimpansees.

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

William Boyd

Jaar van uitgave:

1990

Aantal pagina's:

398

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1980-1990

Plaats van handeling:

Afrika, een denkbeeldig land

Bijzonderheden:

Een roman met een proloog en epiloog en één lang verhaal daar tussenin, onderbroken door veel witregels.
In het Nederlands heet de roman ‘Brazzavillestrand’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘Brazzaville Beach’ vertelt het verhaal van een vrouw die zich in de bloei van haar leven in de anonimiteit heeft begeven. Ze maakte veel mee: als geliefde, als onderzoeker. En nu, halverwege haar leven, maakt ze de balans op van dat leven.
De roman geeft veel informatie over het observeren van chimpansees, maar ook over wetenschappelijk (biologisch en wiskundig) onderzoek.

WAT MOET JE WETEN?

‘Brazzaville Beach’ speelt voor een deel in een onrustig Afrikaans land (dat verder niet bij naam genoemd wordt). In dat land werken Westerlingen in betrekkelijke rust, maar op de achtergrond broeit er van alles: burgeroorlogen verscheuren het instabiele land.
Ook maakt de roman duidelijk hoe sommige natuurprojecten worden gefinancierd (en misschien daarom ook worden gemanipuleerd): er komt geld los wanneer er resultaten worden geboekt – vooral positieve resultaten.
Tenslotte gaat het verhaal over een man die bezeten is van de wetenschap waar hij zich dag en nacht mee bezig houdt: de wiskunde.

DE TAAL

De taal van ‘Brazzaville Beach’ is goed te begrijpen, maar je moet wel een ervaren lezer zijn en iemand met een grote algemene kennis (of veel honger daarnaar). Dit boek beschrijft de wereld van academisch gevormde mensen (vaak gepromoveerd) en dat heeft zijn weerslag op de taal. Die taal is erudiet, soms complex, soms expliciet (ook op seksueel gebied).
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte. Hoofdstukken zijn er eigenlijk niet, maar er zijn heel veel witregels die vaak een nieuwe setting beschrijven.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman niet altijd even gemakkelijk.
Dat geldt soms ook voor de roman zelf. Je weet in het begin niet waar het heen zal gaan met het verhaal. Is de verteller een ik-verteller of wordt het verhaal in de derde persoon verteld? De ‘verteller’ laat het zelf een beetje in het midden en schrijft afwisselend als ik-verteller en als auctoriale verteller.
Ook zijn er heel veel tijdssprongen. Door die wisseling van verteller gaan we van het ‘nu’ (in Brazzaville Beach) naar het verleden in een onderzoekscentrum in het oerwoud van Afrika, en even later zijn we – nog verder in de tijd terug – in Groot-Brittannië waar verteld wordt hoe de hoofdpersoon haar ex-man ontmoette en met hem leefde.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Brazzaville Beach’ een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

Het verhaal is ingewikkeld geschreven, met veel tijdssprongen, veel suspense en heel veel flashbacks. Maar daardoor wordt het wel een zeer interessant verhaal om te lezen.

Actie:

‘Brazzaville Beach’ bevat een verhaal met redelijk veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1980-1990.

Plaats:

De setting van ‘Brazzaville Beach’ is vooral een denkbeeldig land ergens op het Afrikaanse continent. Hope groeit op in Groot-Brittannië waar ze ook studeert. Maar later gaat ze werken als onderzoeker van het gedrag van mensapen in Afrika – en weer later verhuist ze naar een gehucht ergens aan de kust: Brazzaville Beach.
De periode voorafgaand aan het Afrikaanse avontuur speelt zich af in Londen en in het Engelse graafschap Dorset.

 

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Brazzaville Beach’: hoe komt het dat Hope op de plek is terechtgekomen op de plek waar ze zich nu bevindt?

Verteller:

De roman heeft een soms een ik- en soms een auctoriale verteller. De verteller (Hope Clearwater) maakt al meteen in het begin van de roman duidelijk dat ze niet precies weet of ze het verhaal in de eerste of in de derde persoon moet vertellen.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Brazzaville Beach’ zijn:
• Hope Dunbar Clearwater: de (soms) ik-verteller, een vrouw van in de veertig. Zij promoveerde in haar vaderland (Groot-Brittannië) en nu werkt en woont ze al een aantal jaren op meerdere plaatsen in Afrika. Ze vertelt over haar liefdes en haar werk;
• John Clearwater: de (ex-)echtgenoot van Hope – een geleerde, doctor in de wiskunde, een man die zijn onderzoeksgebied als passie heeft.
• Eugene Mallabar: de directeur en stichter van het onderzoekscentrum Grosso Arvore Research Project, een onderzoeker die koste wat kost veel wil publiceren over zijn succesvolle project met chimpansees;
• Usman Shoukry: een Egyptische vriend van Hope die als piloot vanuit de provinciale hoofdstad werkt als huursoldaat voor het leger van het Afrikaanse land.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Brazzaville Beach’ zijn:
In Brazzaville Beach:
• Een groep Afrikaanse bewoners van de kustplaats (zoals buurvrouw Marga);
• Een groep Europese en Aziatische immigranten en toeristen: de Duitse directeur van een bauxietmijn, een Syrische winkelier,
• Gunther Neuffer: een kennis van Hope, een verkoper in de bauxietmijn.
Bij het onderzoekscentrum ‘Grosso Arvore Research Project’ in het Afrikaanse oerwoud:
• Europese onderzoekers: Ginga Mallabar (de echtgenote van Eugene), Anton Hauser (laborant), Ian Vail en zijn vrouw Roberta, Toshiro, Milton en Brad;
• Afrikaanse werknemers: Joao (assistent van Hope, getrouwd met Doneta), zijn zoon Alda (waarnemer), Liceu (houseboy), Fidel (houseboy), Martim, Vemba, Tunde, Billy en Fernando (kitchen porters), Dias (assistent);
• Chimpansees: Clovis, Mr Jeb, Rita-Mae, Lester, Muffin, Rita-Lu, Conrad, Lena, Bobo, Darius, Crispina, Gaspar, Pulul, Americo, Sebastian;
• Ikarios Panathatanos: de hoteleigenaar uit de hoofdstad;
• Soldaten van een opstandelingenleger: Dr Amilcar (commander), October-Five, Bengue, Simon;
• Mr Doblin: een Noorse diplomaat.
In Groot-Brittannië:
• (Londen) Professor Edgar Hobbes: de begeleider van Hope bij haar promotieonderzoek;
• Meredith Brock: de beste vriendin van Hope, een docent architectuurgeschiedenis;
• Bogdan en Jenny Lewkovitch: een natuurkundige en collega van John en zijn vrouw;
• (Ipswich) Johns familie in Ipswich: moeder (een weduwe), broer Frank, schoonzus Daphne en neefjes Gary en Gerry;
• (Dorset) Begeleiders van een historisch onderzoeksproject: Graham Munro (directeur), Winfrith (archeoloog), Mrs Bruton-Cross (historicus);
• (Oxfordshire) Ralph en Eleanor Dunbar (de ouders van Hope), Faith/Faye en Bobby Gow en hun kinderen Timmy, Carol en Diana (de zus, zwager en neefje en nichtjes van Hope), Gerald Paul (vriend van de familie);
• Artsen die John behandelen: Dr Richard Prene (neuro-psychiatrist), Dr Fitzpatrick (psychiatrist).

Website:

https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/william-boyd/brazzaville-beach/

Film:

‘Brazzaville Beach’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Brazzaville Beach’ is de vijfde roman van William Boyd. Het verhaal speelt opnieuw in Afrika, een continent dat William Boyd goed kent omdat hij er als kind lange tijd woonde.

 

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over William Boyd.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Blue Afternoon van William Boyd
• The Indian Clerk van David Leavitt
• Talk to Me van T.C. Boyle

Citaat:

I walk along the beach enjoying my indecision, my moral limbo. But it never lasts for long. The beach endures, the waves roll in. (p.398)

Vragen over het boek:

1. Waarom besluit Hope onderzoek te doen in Dorset?
2. Wat is er mis met John Clearwater?
3. Welke ontdekkingen doet Hope in het onderzoekscentrum bij de chimpansees?
4. Waarom is Hope uiteindelijk naar deze stille plek aan de oceaan verhuisd?