‘Is this chap really as good as you say?’ asked Harold Meers.
‘Well yes. He may be even better. In the sense that it’s a bit early to tell. At this stage you can’t be sure whether –’
‘You mean technique and that sort of thing.’
‘More than that,’ I said. ‘It’s … He understands the music he plays. You’ll see there that I’ve –’
‘I should have thought they all did that.’
‘They all don’t, believe me.’
‘By definition.’ Harold added suddenly, as if in simple wonderment, ‘He’s from East Germany.’
‘That’s it.’
‘One of the most backward and corrupt and tyrannical regimes in the world. Outside black Africa, of course.’
‘No doubt. It hasn’t stopped Kohler being a cracking good pianist. Perhaps it should have done, but it hasn’t.’
‘As you know I had reservations about running a music column in the first place. People don’t go to concerts any more, they buy records. All part of the stay-at-home culture. We deal with them already. And the whole thing goes on here, anyway. Manchester. Birmingham. Once in a blue moon. You’ve heard me say this isn’t a London newspaper, it’s a national newspaper. Is he a Jew?’
Harold said all this at his usual regular pace and level pitch, his small hands (joined on to small arms and by way of them on small shoulders) loose and palm upwards on his desk, the weak sunshine gleaming tranquilly on his nearly bald head. His style of discourse, with the mild strain it laid on his hearer’s attention and powers of recall, was as usual too. One item, indeed, had strained my lot to breaking-point. I had not known that he had had reservations about my having become, a few months previously, the paper’s music critic, or rather musical-events reporter.

© Victor Gollancz / Penguin Books, 1971/1980.

Douglas is muziekrecensent. Als pianist was hij niet briljant, maar met het schrijven van recensies en het beschrijven van klassieke muziekopnamen en concerten kan hij een goede boterham verdienen bij meerdere kranten en tijdschriften. Douglas is bevriend met Sir Roy Vandervane, een succesvol componist en dirigent, en diens tweede vrouw, Kitty. Verder is hij verliefd (geweest) op de dochter van Roy, Penny, en hij heeft een relatie met Vivienne. Zo verloopt het leven van Douglas, in volle tevredenheid tot hemzelf en meerdere van zijn vrienden.
Maar dan komen er meerdere kinken in de kabel. Roy krijgt een verhouding met een 17-jarig meisje en zowel Roy als zijn vrouw Kitty als zijn dochter Penny vragen Douglas om te helpen dit probleem op te lossen.
Douglas is ten einde raad. Behalve zijn liefde voor muziek heeft hij niet zo veel passies, en relatiebemiddelingen en probleemoplossingen horen daar zeker niet bij. Toch zal hij iets moeten doen. Met name wanneer Roy zijn flat soms wil lenen en wanneer Roy, aangespoord door zijn jeugdige vriendin, zich verdiept in de door Douglas zeer verfoeide popmuziek.

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Kingsley Amis

Jaar van uitgave:

1971

Aantal pagina's:

233

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1970-1980

Plaats van handeling:

UK, Londen

Bijzonderheden:

Een roman in 10 getitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Meisje, 20’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De satire ‘Girl, 20’ gaat over relaties, liefde, lust en de liefde voor muziek. Dat laatste heeft eigenlijk alleen maar betrekking op klassieke muziek – en dat maakt de roman juist zo humoristisch. De hoofdpersoon is een kenner van de klassieke muziek en hij heeft geen enkele waardering voor andere soorten muziek, ook niet wanneer hij ze nauwelijks kan ontwijken: popmuziek, jazz.

WAT MOET JE WETEN?

In ‘Girl, 20’ neemt Mr Amis opnieuw een groep (Britten) op de hak: de puristen onder de muziekkenners, de analisten die koste wat kost vasthouden aan vaststaande (vastgeroeste?) normen voor klassieke muziek. Het is daarbij juist een openbaring dat de ‘echte’ musicus, de dirigent, componist en violist Sir Roy Vandervane open staat voor allerlei vernieuwingen.

DE TAAL

De taal van ‘Girl, 20’ is moeilijk, maar de dialogen en de beschrijvingen van de karakters zijn zeer humoristisch. Dat maakt de taal toegankelijker. Wel gebruiken de hoofdpersonen soms woorden die met klassieke muziek te maken hebben, woorden die niet elke lezer direct zal begrijpen.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman niet gemakkelijk.
Dat geldt zeker niet voor het verhaal zelf. Het is een roman over een pedante betweterige muziekrecensent en zijn oudere maar geestelijk jongere klassieke bevriende beroepsmusicus. De botsingen tussen die twee – op het gebied van muziek, maar ook van opvattingen over trouw, huwelijk en seks – zijn soms hilarisch.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Girl, 20’ een boek met een literair niveau C 5b en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

De ik-verteller, Douglas Yandell, is een expert op het gebied van klassieke muziek. Maar hij staat totaal niet open voor andere soorten muziek (jazz, popmuziek). Dat maakt hem tot een dinosaurus in de Londense gemeenschap van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Zoiets blijkt bijvoorbeeld uit zijn uitspraken als: ‘… that sadly different thing from a popular song, a pop song’; ‘Isn’t pop music music?’ ‘No.’

Actie:

‘Girl, 20’ bevat een verhaal met vrij weinig actie. Maar dat is geen nadeel voor dit verhaal: het is humoristisch genoeg om onderhoudend te blijven.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1970-1980.

Plaats:

De setting van ‘Girl, 20’ is Groot-Brittannië, en dan met name de stad Londen.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Girl, 20’: hoe zal de relatie zich ontwikkelen tussen Douglas en zijn vrienden en vriendinnen?

Verteller:

De roman heeft een ik-verteller wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Girl, 20’ zijn:
• Douglas Yandell: de ik-verteller, een 33-jarige recensent van klassieke muziek (tevens pianist). Douglas veracht alle muziek behalve de (traditionele) klassieke: Miles Davis is ‘music from hell’ en ‘pop music’ is is ‘pop noise’. Ondanks de veranderende ideeën over muziek houdt hij vast aan de oude, ‘echte’ muziek – na 1920 is er weinig goede muziek meer gemaakt, vindt hij. Douglas heeft meerdere vriendinnen gehad. Tegenwoordig is Vivienne zijn vriendin, maar de dochter van zijn vriend Roy, Penny, vindt hij ook erg aardig. Douglas is niet echt een knappe man te noemen, hetgeen zijn veroveringen soms in de weg staat;
• Sir Roy Vandervane: een puissant rijke dirigent. Hij is van oorsprong violist, maar hij verdient het meeste geld met zijn orkest en zijn plaatopnamen. Roy stamt uit een Rotterdamse familie, Van der Veen, die twee generaties eerder in Londen kwam wonen. Naast klassieke muziek componeert Roy tegenwoordig ook popmelodieën. Hij trouwde twee maal en heeft drie kinderen. Naast zijn echtgenote heeft hij meerdere minnaressen gehad;
• Vivienne Copes: de minnares van Douglas, een vrouw die bij een luchtvaartmaatschappij werkt. Vivienne heeft meerdere minnaars (gehad);
• Penny Vandervane: de dochter van Roy (uit zijn eerste huwelijk). Penny is een muzikale, zelfstandige dame, die tegen haar zin nog bij haar vader en stiefmoeder woont.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Girl, 20’ zijn:
• Kitty Vandervane: de (tweede) 46-jarige echtgenote van Roy;
• Gilbert Alexander: de (West-Indische) vriend van Penny Vandervane, tevens een soort bediende (maar dat wil hij zelf niet beamen). Gilbert is heel erg bewust van zijn ras en huidskleur;
• Christopher Vandervane: de 20-jarige zoon van Roy (uit zijn eerste huwelijk);
• Ashley Vandervane: het 6-jarige zoontje van Roy en Kitty, een verwend ventje;
• Sylvia: de 17-jarige minnares van Roy, een verwaand en nogal onuitstaanbaar nest;
• Mr Copes: de vader van Vivienne, een weduwnaar;
• Ruth Ericson: de vriendin van Christopher;
• Medewerkers van de krant waarvoor Douglas werkt: Harold Meers (hoofdredacteur), Albert Coates (features editor), Terry Bolsover (recensent popmuziek);
• Anderen: Philip (producer bij de BBC), de familie Iqbal (buren van Duglas).

 

Website:

https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/kingsley-amis/girl-20/

Film:

De roman ‘Girl, 20’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Girl, 20’ is de elfde roman van Kingsley Amis. Het is opnieuw een satire over botsingen tussen karakters, klassen, rassen en generaties, op een zeer humoristische wijze verwoord.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Kingsley Amis.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Jake’s Thing van Kingsley Amis
• Breakfast of Champions van Kurt Vonnegut Jr.
• High Fidelity van Nick Hornby

 

Citaat:

‘He’s taken to going off for hours at a time, wandering round those woods that lead off from the common apparently. Nothing there apart from trees and sexual maniacs. You know, I sometimes wonder whether I might not end up as one of those, when Girl, 20 and going down and all the rest of it are as if they’d never been. You could easily find yourself stuck with flashing what was left of your hampton at Girl, 8. Or I suppose by that stage it might even be Boy, 8.’ (p.198)

Vragen over het boek:

1. Waaruit blijkt dat de kennis van Douglas (over de klassieke muziek) misschien wel eens minder hoog aangeslagen zal worden dan tot nu toe het geval was?
2. Hoe reageert Penny op de avances van Douglas?
3. Hoe staat Roy Vandervane tegenover andere soorten muziek dan de klassieke?
4. Voor wie eindigt het verhaal gelukkig? En voor wie is dat nog een open vraag?