His name is John Sidney Hoard, and he is a member of my club in London. I came in for dinner that night at about eight o'clock, tired after a long day of conferences about my aspect of the war. He was just entering the club ahead of me, a tall and rather emaciated man of about seventy, a little unsteady on his feet. He tripped over the doormat as he went in and stumbled forward; the hall porter jumped out and caught him by the elbow.
He peered down at the mat and poked it with his umbrella. 'Damned thing caught my toe,' he said. 'Thank you, Peters. Getting old, I suppose.'
The man smiled. 'Several of the gentleman have caught their foot there recently, sir' he said. 'I was speaking to the Steward about it only the other day.'
The old man said: 'Well, speak to him again and go on speaking till he has it put right. One of these days you'll have me falling dead at your feet. You wouldn't like that to happen - eh?' He smiled quizzically.
The porter said: 'No, sir, we shouldn't like that to happen.'
'I should think not. Not the sort of thing one wants to see happen in a club. I don't want to die on a doormat. And I don't want to die in a lavatory, either. Remember the time that Colonel Macpherson died in the lavatory, Peters?'
'I do sir. That was very distressing.'
'Yes.' He was silent for a moment. Then he said: 'Well, I don't want to die that way, either. See he gets that mat put right. Tell him I said so.'
'Very good, sir.'
The old man moved away. I had been waiting behind him while all this was going on because the porter had my letters. He gave them to me at the wicket, and I looked them through. 'Who was that?' I asked idly.
He said: 'That was Mr Howard, sir.'
'He seemed to be very much concerned about his latter end.'
The porter did not smile. 'Yes, sir. Many of the gentlemen talk in that way as they get on. Mr Howard has been a member here for a great many years.'
I said more courteously: 'Has he? I don't remember seeing him about.'
The man said: 'He has been abroad for the last few months, I think, sir. But he seems to have aged a great deal since he came back. Getting rather frail now, I'm afraid.'

© Pan Books, 1942/1970.

De verteller ontmoet tijdens de Tweede Wereldoorlog in zijn club een oude man die hem vertelt over zijn reis door Frankrijk. De zeventigjarige Howard ging terug naar een favoriete vakantieplek in de Jura om daar te wandelen en te vissen. Hij was sinds een paar jaar weduwnaar, zijn dochter was getrouwd en woonde ver weg in de USA en tot zijn grote verdriet verongelukte zijn zoon met een vliegtuig.
In de Jura lijkt hij tot rust te komen. Maar dan breekt de oorlog ook in Frankrijk uit: Duitsers bezetten het noorden en trekken snel op naar Parijs. Howard besluit zo snel mogelijk naar een haven in het westen te reizen om daar de boot naar Engeland te nemen.
Maar die tocht gaat niet zo soepel. Treinen komen tot stilstand, bussen worden gebombardeerd, auto’s staan zonder benzine en Fransen vluchten naar het zuiden. En er komt nog iets bij dat de reis voor Howard heel moeilijk maakt ...
Wanneer hij uit het hotel in de Jura vertrekt, vraagt een Brits echtpaar dat in Zwitserland woont en werkt of hij hun twee kinderen mee wil nemen naar familie in Engeland. Dat belooft Howard. Maar dan vraagt nog iemand of hij een nichtje mee wil nemen. En dan is er nog een weeskind … en een Nederlandse vluchteling … en een Joodse jongen … en een dochter van een nazi …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Nevil Shute

Jaar van uitgave:

1942

Aantal pagina's:

342

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1940-1945

Plaats van handeling:

Frankrijk, meerdere plaatsen

Bijzonderheden:

De roman bestaat uit genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Kruistocht der liefde’ (of ook wel ‘Geleide’ en ‘Kinderen kwamen tot hem’).

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De oorlogsroman ‘Pied Piper’ is behalve een oorlogsverhaal ook een soort road novel: een oude man reist door Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog, vergezeld door veel kleine kinderen. Het is een spannend verhaal, maar ook een ontroerend verhaal: de oude man offert alles op om de kinderen te kunnen helpen.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘Pied Piper’ heb je weinig specifieke kennis nodig. Wel moet je beseffen dat Frankrijk niet in een dag veroverd werd: veel Fransen – en ook de Engelse Mr Howard – dachten dat ze veilig waren, zolang ze maar naar het zuiden of naar de zee vluchtten.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Pied Piper’ zijn goed te begrijpen. Soms is de taal verouderd; het is dan ook al een oudere roman.
De alinea’s zijn van een gemiddelde lengte, de hoofdstukken zijn vrij lang. Er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat taal betreft is ‘Pied Piper’ nog altijd toegankelijk, ondanks het soms trage verteltempo.
Het verhaal blijft een mooi verhaal: een man die uit menslievendheid kleine kinderen wil wegbrengen uit het bezette Frankrijk.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Pied Piper’ een boek met een literair niveau C 4d en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘Pied Piper’ is heel spannend geschreven. Vaak is het verhaal ontroerend en het helpt je nadenken over goed en kwaad.

Actie:

De oorlogsroman ‘Pied Piper’ is een verhaal met redelijk veel actie.

Tijd:

‘Pied Piper’ speelt zich af in de jaren 1940-1945. Het verhaal begint midden in de Tweede Wereldoorlog – 1942- wanneer Mr Howard zijn verhaal vertelt. En dat verhaal speelt zich af in de eerste weken van de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk.

Plaats:

De setting van ‘Pied Piper’ is Frankrijk: soms in steden, vaker op het platteland. De reis gat van de bergen in de Jura via steden als Dijon, Chartres en Rennes naar de Bretonse kust.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Pied Piper’: zal het Mr Howard lukken om zichzelf en de kinderen in veiligheid te brengen?

Verteller:

De roman ‘Pied Piper’ heeft een auctoriale verteller. Maar het verhaal begint en eindigt met een neutrale ik-verteller, die het verhaal van Mr Howard van hemzelf hoort.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Pied Piper’ zijn:
• Mr John Sidney Howard: een 70-jarige Engelsman, een gepensioneerde advocaat. Hij is al jaren weduwnaar, zijn dochter Enid woont met haar man en zoon in de USA en zijn zoon Martin leeft niet meer. De verteller ontmoet Howard in hun gezamenlijke Londense club waar Howard hem vertelt over de tocht die hij tijdens de eerste maanden van de Tweede Wereldoorlog door Frankrijk maakte;
• Ronald (8) en Sheila (5): de kinderen Cavanaugh die bij hun moeder in het hotel verblijven;
• Rose (10): het dochtertje van een ober die in Londen werkt. Rose woont bij haar tante in het hotel in de Jura. Zij mag als derde kind meereizen met Mr Howard;
• Pierre Duchot (5/6): een jongetje dat Howard bij een bombardement op een aantal auto’s vindt. Hij mag als vierde kind meereizen met Mr Howard;
• Willem Eybe (7): een Nederlandse vluchteling. Niemand weet waar zijn ouders zijn; niemand zegt daar iets over. Hij mag als vijfde kind meereizen met Mr Howard;
• Nicole Rougeron: een jonge vrouw die Howard in Chartres opzoekt. Zij kennen elkaar van een vakantie in de Alpen. Nicole kent de zoon van Howard ook heel goed;
• Marjan Estreicher (10): een joodse jongen die bij de familie Arvers woont. Hij mag als zesde kind meereizen met Mr Howard;
• Anna Diessen (5): het nichtje van Major Diessen. Zij mag als zevende kind meereizen met Mr Howard.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Pied Piper’ zijn:
• Personeel van de club van Howard en de verteller: Peters, Ernest;
• Madame Lucard: de hotelmanager in de Jura;
• Monsieur Lucard: een jager;
• Mrs Felicity Cavanaugh: een vrouw die tijdelijk in het hotel woont in verband met de dreiging van de oorlog;
• Mr Eustace Cavanaugh: een ambtenaar in The League of Nations in Genève (een voorloper van de Verenigde Naties);
• Roger Dickinson: een Britse reporter die in de Jura werk doet;
• Twee R.A.F.-mannen die in Frankrijk gestrand zijn;
• Madame Rougeron: de moeder van Nicole; zij en haar dochter wonen in Chartres;
• Aristide Arvers: een rijke paardenfokker, een vriend van de familie Rougeron;
• Simon Focquet: een Bretonse visser;
• Duitse militairen: Feldwebels en andere officieren, waaronder Major Diessen van de Gestapo;
• Charenton: een geheime Britse agent.

Website:

https://www.nevilshute.org/Reviews/piedpiper2.php

Film:

De oorlogsroman ‘Pied Piper’ is in 1942 en in 1989 verfilmd.

Overig:

De titel ‘Pied Piper’ verwijst naar de legende van de rattenvanger van de Duitse stad Hameln die allerlei kinderen met zich mee lokte met zijn mooie fluitspel.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Nevil Shute.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Fair Stood the Wind for France van H.E. Bates
• Empire of the Sun van J.G. Ballard
• The Tenth Man van Graham Greene

Citaat:

There was an exclamation of concern. ‘I had no idea! But they’re in such a state! Have you seen their poor little heads? My dear, they’re lousy, everyone of them.’
There was a shocked pause. ‘That horrible man – I wonder how he came to be in charge of them.’
The old man closed his eyes, smiling a little. This was the England that he knew and understood. This was peace. (p.340)

Vragen over het boek:

1. Waarom ging Mr Howard naar de Jura?
2. Waarom gaan de kinderen Cavanaugh met Howard mee?
3. Waarom gaat Rose met Mr Howard mee?
4. Waarom gaat Pierre met Mr Howard mee?