The day before Aunt Leela got married, Mr Patel took Sumitra to Kampala to buy fireworks. Bap always bought the fireworks. He had become something of an expert in staging a display. He knew the names of all the different brands and would spend hours poring over catalogues and working out dramatic colour effects.
‘It is so important,’ he told his daughter as the bus jolted on, ‘to provide the correct balance. Would you, for example, send up a Golden Glory after a Golden Peacock?’
‘No, Bap,’ Sumitra answered dutifully, staring out of the dusty windows at the dry countryside.
‘No!’ echoed her father. ‘You need a Purple Plunderer, an Emerald Emperor, a Blue Bomber to give the right variety and atmosphere.’ He murmured the names of the fireworks again, savouring the sounds and the images they invoked. They conjured up visions of the Gujarat province where he had been born: temples, peacocks, flowers all touched with the hidden passion and mystery of India.
‘And not only colour, but pacing is important,’ he continued, underlining his message with an outstretched finger. ‘First a quick rocket, to lift the eyes, then an action firework exploding in the middle distance, then some fire crackers, for excitement!’ Sumitra had heard it all before. She leant back drowsily on the hard seat and let Bap ramble on.

© The Bodley Head / The Random Century Group, 1982/1983.

Wanneer Sumitra elf jaar oud is, moet ze met haar drie zusjes en haar ouders het land Oeganda verlaten. De familie had het er erg goed, maar de president van het land wilde ‘buitenlanders’ (de familie Patel is Indiaas) het land uit hebben.
In Engeland aangekomen is het leven zwaar. De Patels krijgen geen eigen huis (ze wonen in een opvangtehuis), ze krijgen lange tijd geen werk, en behalve Sumitra spreekt niemand een woord Engels. Hun gebruiken zijn anders, hun godsdienst (hindoestaans) is afwijkend, ze eten ander voedsel en ze hebben hun kamer anders ingericht. Bovendien moeten jonge meisjes – zoals Sumitra – zo snel mogelijk, het liefst met een kennis of een familielid …
Maar Sumitra is anders. Ze wilt heel hard studeren, ze wil niet verplicht trouwen, ze wil misschien wel stewardess worden ….
Dus wanneer ze op een dag in een pub met vrienden gaat eten en (alcoholvrij) drinken, zijn de poppen aan het dansen …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Rukshana Smith

Jaar van uitgave:

1982

Aantal pagina's:

160

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1970-1980

Plaats van handeling:

Afrika (Uganda) en GB (Londen).

Bijzonderheden:

Een jeugdroman in 19 genummerde hoofdstukken.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De jeugdroman ‘Sumitra’s Story’ gaat over aanpassen en je ergens thuis kunnen voelen. Een Indiaas meisje doet haar best, maar haar ouders willen zich niet aanpassen aan het nieuwe land. Dat zorgt voor heel grote problemen bij het meisje.

WAT MOET JE WETEN?

‘Sumitra’s Story’ leest als een echt gebeurd verhaal. Dit soort families leven in alle landen waar mensen zich niet thuis voelen als nieuwe bewoners. De problemen hebben te maken met zeden en gewoonten, met geloof en godsdienst, met traditie en moderne dingen, met acceptatie en racisme.

DE TAAL

De taal van ‘Sumitra’s Story’ is goed te begrijpen, maar soms wordt er veel verteld over problemen die met rassendiscriminatie of politiek te maken hebben. Dat kan voor sommige lezers lastig zijn.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de jeugdroman niet erg moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een spannend en ontroerend verhaal over een meisje dat vanwege haar afkomst – een Indiase uit Oeganda – en haar godsdienst – een hindoestaanse – problemen heeft om zich aan te passen. Die problemen komen vooral uit de familie van het meisje trouwens …
Op basis van deze eigenschappen is ‘Sumitra’s Story’ een boek met een literair niveau B 3b en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De roman is heel mooi geschreven en het verhaal laat je goed zien hoe moeilijk het is voor een immigrant in een onbekend land geaccepteerd te worden.

Actie:

‘Sumitra’s Story’ bevat een verhaal met vrij veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1970-1980. In 1972 verbande de president van Uganda, Idi Amin, alle Aziaten uit zijn land. Velen daarvan vluchtten naar Groot-Brittannië, zoals de familie van Sumitra.

Plaats:

De setting van ‘Sumitra’s Story’ is voornamelijk de Britse hoofdstad Londen.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Sumitra’s Story’: hoe zal het nieuwe leven in Engeland verlopen voor Sumitra en haar familie?

Verteller:

De roman heeft een alwetende verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Sumitra’s Story’ zijn:
• Sumitra Patel (11 jaar oud wanneer zij met haar familie Uganda verlaten moet): een slim meisje dat meerdere talen spreekt (Gujarati, Hindi, Swahili en een beetje Engels). Ze wil later graag stewardess worden, maar ze weet dat ze uitgehuwelijkt zal worden – dat gebeurt altijd met meisjes zoals zij. Wanneer ze in Engeland komt te wonen, merkt ze echter dat er misschien ook andere mogelijkheden zijn …;
• Sandya Patel (9): de zus van Sumitra en lange tijd haar allerbeste vriendin;
• ‘Bap’ Devendra Patel (38): de vader van vier dochters. Hij had een goed lopende zaak in Uganda waar hij radio’s verkocht;
• ‘Mai’ Charulatah Patel (30): de moeder van vier dochters. Zij is erg depressief wanneer ze naar Engeland moet verhuizen en alles moet achterlaten;
• Bimla (5) en Ela (3) Patel: de jongste zusjes van Sumitra;
• Maria: een jonge, gescheiden vrouw met een dochtertje, Sally, die Sumitra ontmoet in het huis voor daklozen;
• Martin: een leraar, ook een bewoner van het huis voor daklozen (hij heeft nog geen woonplek in Londen kunnen vinden).

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Sumitra’s Story’ zijn:
In Uganda:
• Cooky en Yusuf (houseboy): Oegandees personeel van de Patels;
• Birungi (Rungi) (African) en Mary (English): een donker en een wit vriendinnetje van Sumitra;
• Mr Sanghvi: een Indiase winkelier die met zijn dochter Talika de winkel beheert;
• Familieleden van de Patels: Nalima en Sadna;
• Miss Evans: de juffrouw van Sumitra.
In Londen (Groot-Brittannië):
• Aunt Leela: de tante van Sumitra, een meisje dat bij de Patels inwoont. Als het verhaal begint gaat zij trouwen met de man met wie zij volgens de Indiase traditie trouwen moet;
• Jayant: de echtgenoot van Leela. Hij is een heel traditionele man die een goed hindoe wil zijn, samen met zijn familie;
• Motiben: de moeder van Jayant. Zij woont bij haar zoon in huis;
• Docenten op de school van Sumitra: Mr Jones (headmaster), Miss Watkins (teacher), Mr Cherny, Mr Rogers, Mr Baxter (maths);
• Leerlingen: Paul, George, Greg, Mark, Peter, John, Anne, Sulima;
• Hilary Paterson en Lynne Baker: de beste schoolvriendinnen van Sumitra;
• Mrs Johnson, social worker: de ambtenaar die de Patels een huis moet toewijzen;
• Antonio Moni: de huisbaas van een gebouw waar immigranten en andere daklozen worden ondergebracht. Hij beheert het gebouw samen met zijn vrouw, Josefina;
• Andere bewoners van kamers in het tehuis: Jean (een gescheiden vrouw met een zoontje, Francis), Rita (een ongehuwde moeder met een baby), Mike (een jongeman die winkelchef is), Jim, Dr Duval (een ziekenhuisarts), Dorothy (‘Micro Dot’) (monteur);
• Personeel van de bedrijven waar Sumitra werk krijgt: Pat, the director, Roger, Mr Remus, Mr Farley, Mr de Souza, Maureen, Ava, Gwynneth;
• Indiase kennissen van de Patels: Nagin, Mohan, Kirit;
• Dadima: de oma van Sumitra, de moeder van Bap.

Website:

http://www.oocities.org/frankie_meehan/SumitraMaiDiary.htm

Film:

‘Sumitra’s Story’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Sumitra’s Story’ werd geschreven nadat Ms Smith een jonge vrouw uit Azië ontmoet had die in een huis voor daklozen woonde. Uit die vriendschap ontstond het verhaal.
De jeugdroman won in 1982 de ‘Garavi Gujarat Book Award for Racial Harmony’.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Rukshana Smith.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Candle in the Wind van Maureen Wartski
• Re-entry van Rosanne Hawke
• Pigeon English van Stephen Kelman

Citaat:

Sumitra felt that she was going mad, too. In the street she felt Indian, at home she felt English. Nowhere, nowhere did she feel like Sumitra. But who was Sumitra, and what should she feel like? Maria had noticed her friend changing, withdrawing from the real world like a nun into a convent. Maria felt a strength, a purity within the girl, as if she was somehow apart, able to fight the world, but lacking the means at the moment to do so. (p.86)

Vragen over het boek:

1. Waarom gaat de familie Patel naar Engeland (en niet naar India)?
2. Noem tenminste drie redenen waarom het leven voor de familie zo moeilijk lijkt in Engeland.
3. Is de komst van Sumitra’s oma naar Engeland fijn voor Sumitra? Waar blijkt dat uit?
4. Welk besluit neemt Sumitra aan het eind van de roman? Wat vind je van dat besluit?