Halfway down a by-street of one of our New England towns stands a rusty wooden house, with seven acutely peaked gables, facing towards various points of the compass, and a huge, clustered chimney in the midst. The street is Pyncheon Street; the house is the old Pyncheon House; and an elm-tree, of wide circumference, rooted before the door, is familiar to every town-born child by the title of the Pyncheon Elm. On my occasional visits to the town aforesaid, I seldom failed to turn down Pyncheon Street, for the sake of passing through the shadow of these two antiquities,– the great elm-tree and the weather-beaten edifice.
The aspect of the venerable mansion has always affected me like a human countenance, bearing the traces not merely of outward storm and sunshine, but expressive also, of the long lapse of mortal life, and accompanying vicissitudes that have passed within. Were these to be worthily recounted, they would form a narrative of no small interest and instruction, and possessing, moreover, a certain remarkable unity, which might almost seem the result of artistic arrangement. But the story would include a chain of events extending over the better part of two centuries, and, written out with reasonable amplitude, would fill a bigger folio volume, or a longer series of duodecimos, than could prudently be appropriated to the annals of all New England during a similar period. It consequently becomes imperative to make short work with most of the traditionary lore of which the old Pyncheon House, otherwise known as the House of the Seven Gables, has been the theme. With a brief sketch, therefore, of the circumstances amid which the foundation of the house was laid, and a rapid glimpse at its quaint exterior, as it grew black in the prevalent east wind,– pointing, too, here and there, at some spot of more verdant mossiness on its roof and walls,– we shall commence the real action of our tale at an epoch not very remote from the present day. Still, there will be a connection with the long past – a reference to forgotten events and personages, and to manners, feelings, and opinions, almost or wholly obsolete – which, if adequately translated to the reader, would serve to illustrate how much of old material goes to make up the freshest novelty of human life. Hence, too, might be drawn a weighty lesson from the little-regarded truth, that the act of the passing generation is the germ which may and must produce good or evil fruit in a far-distant time; that, together with the seed of the merely temporary crop, which mortals term expediency, they inevitably sow the acorns of a more enduring growth, which may darkly overshadow their posterity.

© Airmont Books, 1851/1963.

De oude, verbitterde Hepzibah Pyncheon woont samen met haar geestelijk nogal labiele broer Clifford in het eeuwenoude landhuis ‘The House of the Seven Gables’. Uit armoede verhuurt ze ook enkele kamers aan een kunstenaar, Mr. Holgrave. In het stadje woont een rijke neef, Judge Jaffrey Pyncheon, een hardvochtige man die klaarblijkelijk zo veel geld heeft dat het landhuis van de arme broer en zus zou kunnen verkopen. Om toch nog wat geld te verdienen begint Hepzibah een winkeltje in haar huis – maar zonder veel succes.
Op een dag komt er een nicht van het platteland langs: Phoeve Pyncheon. En vanaf dat moment komt er – letterlijk en figuurlijk – licht in het duistere huis. Phoebe slaagt erin van het winkeltje een succes te maken, ze fleurt de oude Hepzibah op en ze lijkt de enige te zijn die Clifford een beetje minder bedroefd te maken. Zelfs de kamerhuurder Mr. Holgrave is van haar onder de indruk.
Maar Judge Pyncheon heeft andere plannen: hij wil het huis en de grond eromheen opeisen …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Nathaniel Hawthorne

Jaar van uitgave:

1851

Aantal pagina's:

285

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1825-1870

Plaats van handeling:

USA (New England)

Bijzonderheden:

Een roman in 21 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman ‘Het huis met de zeven gevels’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘The House of the Seven Gables’ leest soms als een negentiende-eeuwse thriller: een vloek bepaalt de levens van een familie zeker twee eeuwen nadat die vloek is uitgesproken. Het lijkt alsof die vloek werd uitgesproken tegen een Puritan (een streng religieus genootschap, de Puriteinen), een Britse inwoner van de kolonie New England. Deze Puritans bepaalden alles voor iedereen, beïnvloed door hun grote geloof in een rechtvaardige, maar zeer wraakzuchtige God (waarbij de ‘rechtschapen’ gemeenteleden op de stoel van God meenden te moeten zitten). Dat geloof zorgde voor heel veel slachtoffers: zowel wilde dieren en ‘onbeschaafde mensen’ (Indianen) als ‘heksen’ of andere gelovigen (zoals Quakers) werden het slachtoffer van deze ‘rechtspraak’.

WAT MOET JE WETEN?

‘The House of the Seven Gables’ speelt zich af in het oudste deel van de Britse kolonie in de USA: New England. Dit deel van het land (met als belangrijkste stad Boston) werd het eerste – en in eerste instantie ook het belangrijkste – deel van de USA waar de WASPs (White Anglo-Saxon Protestants) de dienst uitmaakten.

DE TAAL

De taal van ‘The House of the Seven Gables’ is lastig. Vooral de inleidende hoofdstukken en eerste alinea’s van een hoofdstuk zijn niet gemakkelijk te lezen.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman niet eenvoudig.
Dat geldt zeker niet voor het verhaal zelf. Het is een verhaal dat geconcentreerd is rond een vloek die over een familie is uitgesproken. Die vloek lijkt de leden van de dynastie de eeuwen na die vloek nog steeds ernstig te duperen. Maar de dreiging lijkt de laatste jaren meer te komen vanuit de familie zelf dan van buitenaf.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The House of the Seven Gables’ een boek met een literair niveau C 5d en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

De roman is mooi en spannend geschreven, maar het duurt wel een tijdje voor het verhaal op gang komt.

Actie:

‘The House of the Seven Gables’ bevat een verhaal met redelijk veel actie. Je moet je echter wel door het omslachtig vertelde eerste hoofdstuk heen worstelen. Ook tijdens de vertelling heeft de auctoriale verteller de neiging om zaken zeer uitvoerig te vertellen.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1850-1900, maar ze zijn een gevolg van de daden van een lid van de Pyncheon-familie in de zeventiende eeuw (waarnaar in hoofdstuk 1 wordt verwezen).

Plaats:

De setting van ‘The House of the Seven Gables’ is een niet nader genoemde stad in New England, de voormalige Britse kolonie in het noordoosten van de USA. Het verhaal speelt zich waarschijnlijk af in de huidige staat Massachusetts.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The House of the Seven Gables’: hoe zal het de familieleden van de Pyncheons vergaan: in hoeverre hebben zij nog last van de vloek die over de familie werd uitgesproken?

Verteller:

De roman heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The House of the Seven Gables’ zijn:
• Miss Hepzibah Pyncheon: een oudere ongetrouwde dame die samen met haar broer (en met een huurder) op het verwaarloosde landgoed Pyncheon House woont. Hepzibah heeft nooit hoeven werken (vanwege het familiebezit), maar kortgeleden heeft ze uit geldgebrek besloten om een winkeltje te beginnen in het oude huis;
• Phoebe Pyncheon: de jonge dochter van de overleden Cousin Arthur die op het platteland woonde. Wanneer haar moeder hertrouwt besluit zij in de stad werk te zoeken (en een tijdje bij haar nicht Hepzibah te gaan wonen);
• Clifford Pyncheon: de broer van Hepzibah, een oude man die geestelijk niet erg sterk is. Het is lang onduidelijk hoe hij zo geestelijk instabiel is geworden;
• Judge Jaffrey Pyncheon: een zeer rijk en invloedrijk lid van de familie. Hij is feitelijk de eigenaar van Pyncheon House, een landhuis waar hij zelf overigens helemaal niet woont;
• Mr. Holgrave: een jongeman die een deel van Pyncheon House huurt. Hij werkt als ‘daguerreotypist’, een kunstenaar die portretten maakt met een toentertijd modern apparaat (een soort voorloper van een fototoestel). Mr. Holgrave is een soort bohemien die omgaat met artistieke types; hij is tevens iemand die goed nadenkt over van alles en nog wat.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The House of the Seven Gables’ zijn:
In de zeventiende en achttiende eeuw:
• Colonel Pyncheon: een aanzienlijke Puriteinse grootgrondbezitter die zijn buurman wegens hekserij laat terechtstellen. Na diens dood kan hij zijn grond uitbreiden en op dat grondgebied een groot landhuis neerzetten;
• Matthew Maule: een oude man die terechtgesteld wordt omdat hij een ‘witch’ zou zijn. Hij vervloekt op het schavot de man die hem veroordeelt – en diens nakomelingen met de woorden ‘God will give him blood to drink’;
• Matthew Maule: de kleinzoon van Matthew (‘the wizard’);
• Alice Lyncheon: een beeldschone, maar nogal arrogante jonkvrouw, opgegroeid in Engeland;
• Mr. Pyncheon: de kleinzoon van Colonel Pyncheon en de vader van Alice. Hij is in Engeland getrouwd, een land waar hij ook jaren heeft gewoond;
• Anderen: Thomas Maule (de zoon van Matthew), Rev. Mr. Higginson (een dominee), Black Scipio (een zwarte bediende).
In de negentiende eeuw:
• Uncle Venner: een bejaarde buurman die Hepzibah van nuttige (en minder nuttige) adviezen voorziet;
• Buurtgenoten: Ned Higgins (een jongetje dat graag snoept), Mrs. Gubbins (een buurvrouw), Dixey en zijn vriend (twee buurtgenoten).

 

Website:

https://www.gutenberg.org/files/59280/59280-h/59280-h.htm

Film:

‘The House of the Seven Gables’ is in ieder geval drie maal verfilmd: in 1910, in 1940 en in 1967.

Overig:

‘The House of the Seven Gables’ is de derde roman van Nathaniel Hawthorne, opnieuw met een verhaal dat zich in het negentiende-eeuwse New England afspeelt.
De subtitel van de roman is ‘A Romance’, waarmee Hawthorne volgens eigen zeggen – in de ‘Preface’ van de roman – verklaart dat dit een eenvoudig soort roman is, een verhaal met minder verhaallijnen dan in een reguliere roman.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Nathaniel Hawthorne.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Marble Faun van Nathaniel Hawthorne
• Washington Square van Henry James
• Under the Greenwood Tree van Thomas Hardy

Citaat:

Maule’s well, all this time, though left in solitude, was throwing up a succession of kaleidoscopic pictures, in which a gifted eye might have seen foreshadowed the coming fortunes of Hepzibah and Clifford, and the descendant of the legendary wizard, and the village maiden, over whom he had thrown love’s web of sorcery. The Pyncheon Elm, moreover, with what foliage the September gale had spared to it, whispered unintelligible prophecies. And wise Uncle Venner, passing slowly from the ruinous porch, seemed to hear a strain of music, and fancied that sweet Alice Pyncheon – after witnessing these deeds, this bygone woe and this present happiness, of her kindred mortals – had given one farewell touch of a spirit’s joy upon her harpsichord, as she floated heavenward from the House of the Seven Gables! (pp.284-285)

Vragen over het boek:

1. Waaruit blijkt het effect van de vloek die Matthew Maule uitsprak over de Pyncheon-dynastie?
2. Waarom is Clifford Pyncheon geworden zoals hij is?
3. Wat is er bedreigend aan Judge Pyncheon?
4. Wat kun je vertellen over het einde van de roman? Vond je dit een bevredigend eind?