North of Arkham the hills rise dark, wild, and wooded, and much overgrown, an area through which the Miskatonic flows seaward, almost at one boundary of the wooded tract. Travelers in this region are seldom impelled to go beyond the outskirts of the wood, though a faint track leads into it and presumably goes through to the hills, and beyond the hills, to the Miskatonic, and beyond that into open country once more. What deserted houses have been left by the ravages of time bear a surprisingly uniform aspect of weatherbeaten squalor, and, while the wooded region itself shows signs of singular vitality, there seems to be little evidence of fertility in the country around. Indeed, a traveler on the Aylesbury Pike, which opens from River Street in Arkham, and proceeds in leisurely fashion west and northwest of the ancient, gambrel-roofed town towards the strange, lonely Dunwich country beyond Dean’s Corners, cannot help but be impressed with the remarkable degree of what, at first glance, might seem reforestation in that region, but which, on closer examination, proves to be not new growth, but ancient, hardy trees flourishing, it seems, centuries after time should have taken its toll of them.
Arkham people have forgotten almost all about it; there were legends, dark and vague, which their granddames brooded about at the fireside, some of them harking back to the time of the witchcraft fever; but like so many similar tales, their tenuousness eventually slipped completely away, and nothing was left to be said but that the wood was ‘Billington’s Wood’, and the hills were ‘Mr. Billington’s’, and all that property around, including the great house which could not be seen but was none the less there, deep in that wood, on a pleasant knoll, it was said, ‘near the tower and the circle of stones’. The gnarled, old trees invited none of the curious, the dark wood beckoned no traveler, not even the horde of scavengers in search of antiquities of customs, legends, and household appurtenances, who might conceivably have been drawn to the old Billington house. The wood was shunned; the casual traveler hastened by, urged on by a curious dislike for which he had no explanation, by his fancies and his imagination, which left him no regrets and brought him safely home again, whether he came from Arkham or Boston or from the lost hamlets of the Massachusetts countryside.

© Panther Horror Books, 1945/1969.

De Engelse landeigenaar Ambrose Dewart gaat terug naar het landgoed van zijn voorouders: een verlaten, maar goed onderhouden landhuis met veel grond eromheen bij een afgelegen bos in de Amerikaanse staat Massachusetts. Al snel ziet Ambrose dat bij zijn landgoed een toren behoort, omgeven door een zijtak van een nabijgelegen rivier. In het landgoed zelf vindt hij talloze, vaak zeer oude boeken. Maar ook ziet hij een intrigerend raam waardoor hij soms vreemde dingen kan zien.
Soms hoort Ambrose vreemde geluiden ’s nachts en ook voelt hij dat hij zo nu en dan wordt geobserveerd.
Wanneer hij rondneust in de boeken en in de dagboeken die hij vindt leest hij dat zijn voorvaderen (overgrootvader en over-overgrootvader) contact hadden met andere werelden en met wezens uit die andere werelden. Ook leest hij veel waarschuwingen voor de bewoners van het huis: laat de toegang in de toren dicht, doe het raam in de bibliotheek niet open, luister niet naar vreemde stemmen.
Maar uiteraard houdt Ambrose zich daar niet helemaal aan. Dat merkt ook zijn neef Stephen Bates die bij hem komt logeren.
Maar is Ambrose nog te redden? En met hem: is er nog redding voor de bewoners van de streek …?

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

H.P. Lovecraft

Jaar van uitgave:

1945

Aantal pagina's:

160

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1900-1950

Plaats van handeling:

USA (Massachusetts)

Bijzonderheden:

Een roman bestaande uit drie delen:
1. ‘Billington’s Wood’
2. ’Manuscript of Stephen Bates’
3. ‘Narrative of Winfield Phillips’

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De horrorroman ‘The Lurker at the Threshold’ is een postuum uitgegeven boek van de Amerikaanse horrorschrijver Lovecraft. Deze was voornamelijk een verhalenschrijver, maar dit is een korte roman, bestaande uit drie vanuit verschillende perspectieven vertelde delen. Het is een klassiek horrorverhaal dat voortborduurt op de horror van Horace Walpole en Edgar Allan Poe en dat duidelijk van invloed is geweest op de horrorverhalen van Stephen King en Peter Straub.

WAT MOET JE WETEN?

‘The Lurker at the Threshold’ speelt zich af bij de uitgestrekte bossen van Massachusetts. We kunnen deze staat kennen als een moderne staat met goede verbindingen en dito infrastructuur, maar in de tijd waarover Lovecraft schrijft (1921) waren er duidelijk nog zeer geïsoleerde gebieden in dit bosrijke deel van de USA. De folklore en de oude Indiaanse verhalen speelden een belangrijke rol, iets wat we kennen uit de verhalen over de eerste Europese kolonisten van het gebied.

DE TAAL

De taal van ‘The Lurker at the Threshold’ is regelmatig heel lastig. Zinnen zijn soms lang en woorden zijn soms archaïsch: Mr. Lovecraft heeft veel woorden nodig om zijn boodschap goed over te brengen.
De alinea’s zijn behoorlijk lang.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman niet eenvoudig.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een verhaal vol verwijzingen naar oude gebruiken en folkloristisch (bij)geloof. Daarmee is niets gezegd over de kwaliteit van de roman. Het is een uiterst spannend verhaal dat op een heel originele wijze – zoals alleen H.P. Lovecraft dat kan – ons de stuipen op het lijf kan jagen wanneer hij over zijn geliefde New England vertelt.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Lurker at the Threshold’ een boek met een literair niveau C 5b en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

Het verhaal is spannend geschreven, met soms iets te uitgebreide informatie. Desalniettemin blijft het spannende verhaal de lezer zeker lang bij.

Actie:

‘The Lurker at the Threshold’ bevat een verhaal met vrij veel actie. Je moet alleen even doorlezen voordat je aan die actie toekomt.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1900-1950: het jaar 1921 wordt vermeld, maar er zijn flashbacks (via dagboeken) naar eerdere jaren.

Plaats:

De setting van ‘The Lurker at the Threshold’ is de USA: de staat Massachusetts – de denkbeeldige stadjes Duxbury, Arkham, Dunwich, en de bossen eromheen.

Verhaallijn:

De belangrijkste verhaallijn in ‘The Lurker at the Threshold’ is: hoe ontstaat die doorgang vanuit een andere wereld en hoe is deze weer te dichten?

Verteller:

De roman heeft een auctoriale verteller en twee ik-vertellers.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Lurker at the Threshold’ zijn in:
• Ambrose Dewart: de erfgenaam van een groot landgoed in de staat Massachusetts. Ambrose heeft zijn hele leven in Engeland gewoond waar zijn over-overgrootvader een landgoed kocht. Maar nu wil hij wel eens kijken op het Amerikaanse landgoed van zijn voorvaderen. Ambrose woont al snel tot volle tevredenheid in het landhuis; hij is niet bang uitgevallen om alleen te wonen in een huis dat (misschien wel een eeuw) heeft leeggestaan. Toch raakt hij langzamerhand beïnvloed door iets dat hem beloert …;
• Stephen Bates: de ik-verteller van het tweede deel (‘Manuscript of Stephen Bates), een wetenschapper – en tevens de neef van Ambrose Dewart; bovendien een deskundige op het gebied van folklore en geschiedenis in Massachusetts.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Lurker at the Threshold’ zijn in:
Leden van het geslacht Billington:
• Richard Billington: de eerste eigenaar van het landgoed, een man die de oude magische boeken en de kennis van de Indiaanse ‘Wonder-Workers’ grondig had bestudeerd, zodat hij de toegang tot andere werelden kon openen;
• Alijah Billington: de zoon van Richard, een machtige en ook wel geliefde landeigenaar. Later emigreert hij met zijn zoon naar Engeland;
• Laban Billington: de zoon van Alijah. Hij hield een dagboek bij van de gebeurtenissen op en rond het landgoed.
Anderen:
• Quamus: een Indiaan van de Narragansett stam, een bediende van Alijjah;
• Rev. Ward Phillips: een dominee uit het stadje;
• John Druven: een vriend van Rev. Ward Phillips;
• Dr. Armitage Harper: de bibliothecaris in Arkham;
• Winfield Phillips: de tweede ik-verteller, een assistent van Dr. Lapham (tevens een afstammeling van Rev. Ward Phillips);
• Dr. Seneca Lapham: een wetenschapper en vriend van Dr. Harper;
• Deliverance Westripp: een vriend van Phillips en Druven;
• Bewoners van een gehucht in de bergen: Luther, Seth, Mrs. Bishop, Mrs. Giles;
• Lem Wately: een jongen die in de buurt van het landhuis woont.

Website:

https://www.hplovecraft.com/writings/texts/fiction/dq.aspx

Film:

‘The Lurker at the Threshold’ is niet verfilmd.

Overig:

‘The Lurker at the Threshold’ is een postuum verschenen boek van H.P. Lovecraft. Het boek werd in 1945 gepubliceerd door de auteur August Derleth.
Het lijkt alsof een populaire Netflix-serie als ‘Stranger Things’ en veel andere boeken en film(series) beïnvloed zijn door dit verhaal: een horrorverhaal waarbij er verbindingen zijn of worden gemaakt tussen verschillende (onder- of boven-)werelden.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over H.P. Lovecraft.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Stories van Edgar Allan Poe
• It van Stephen King
• The Bone Clocks van David Mitchell

Citaat:

Great globes of light massing towards the opening, and not alone these, but the breaking apart of the nearest globes, and the protoplasmic flesh that flowed blackly outward to join together and form that eldritch, hideous horror from outer space, that spawn of the blankness of primal time, that tentacled amorphous monster which was the lurker at the threshold, whose mask was as a congeries of iridescent globes, the noxious Yog-Sothoth, who froths as primal slime in nuclear chaos forever beyond the nethermost outposts of space and time! (p.160)

Vragen over het boek:

1. Waarom emigreerde Alijah Billington naar Engeland?
2. Wat is de rol van de Indiaanse bediende, Quamus?
3. In hoeverre is Stephen Bates in staat om zijn neef te helpen?
4. Waarom zijn Winfield Phillips en Dr. Lapham belangrijke voor de climax van het verhaal?