I knew at once that it was one of those nights. The drink, such as it had been, was dying out of my brain and leaving a kind of sediment of irritation, vague discomfort and even remorse. It had not been – no, indeed – a ‘bender’ or ‘booze-up’. By the exercise of special pleading I could have persuaded other people that my evening’s consumption had been no more than reasonable with regard to the duties of a host: an English author entertaining professor of English Literature from overseas. I could also have pleaded that it had been my fiftieth birthday and that we had been having, quote, one of those long, continental meals that are at the heart of European civilization, unquote. (Come to think of it, I don’t know if that’s a quote or not. Call it a clitch.) But the indefatigable analyst of my character – myself, that is – would have none of it. There had been those drinks at lunch. They were the first fatal step, implying in themselves a desert period between four and five o’clock when one would feel not justified but urged, shoved, compelled by the process starting at midday to bring the six o’clock hour of offering the guest a drink back to five o’clock, which in its turn – and so on. If I could congratulate myself on a degree of sobriety at half past three in the morning, it was a minuscule triumph that most people have considered a defeat.

© Faber and Faber, 1984/1985.

De schrijver Wilfred Barclay is een gecompliceerd persoon. Bij zijn vrouw en dochter voelt hij zich niet echt senang. In zijn achterhoofd spelen nog altijd de herinneringen aan vroegere liefdes. Daar komt bij dat Wilf heel veel drinkt. Dat alcoholgebruik staat zijn schrijverstalent echter niet in de weg: Wilfred is een succesvol schrijver.
Maar dan komt er een literatuurwetenschapper op zijn pad. Deze Tucker wil dolgraag de biografie van Barclay schrijven. Maar daar heeft deze echt geen zin in. Dus zal Tucker een list moeten bedenken: hij volgt Barclay overal – hij redt zijn leven en hij laat hem kennismaken met zijn mooie jonge vrouw, Mary Lou …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

William Golding

Jaar van uitgave:

1984

Aantal pagina's:

191

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1980-1990

Plaats van handeling:

Europa, meerdere landen

Bijzonderheden:

Een roman in 16 genummerde hoofdstukken.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘The Paper Men’ is een verhaal over literatuur: over schrijven en het succes van schrijven. Maar het is ook een verhaal over een alcoholist en over de moeizame relaties die deze persoon onderhoudt met zijn familie, vrienden en bekenden. Wilfred Barclay is een vrij naar persoon – iemand die niet elke lezer zal willen leren kennen.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘The Paper Men’ heb je weinig specifieke kennis nodig. Het is een verhaal over schrijven en over schrijvers, maar het gaat ook over reizen en kennismaken met andere mensen en culturen. (Maar de hoofdpersoon heeft eigenlijk geen enkele behoefte om kennis te maken met wie dan ook …)

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Paper Men’ zijn niet moeilijk. De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen niet lang en er zijn veel dialogen. De taal is die van ontwikkelde mensen (zoals een schrijver en een professor in de literatuur), maar soms is hun taalgebruik niet altijd even netjes.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is ‘The Paper Men’ zeker toegankelijk. Met een aantal jaren Engelse teksten lezen is de roman heel goed te begrijpen.
Het verhaal is echter lastiger. Er gebeurt weinig en de hoofdpersonen zijn ook niet echt intrigerende types. Je moet echt geïnteresseerd zijn in de beslommeringen van een schrijver met een drankprobleem.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Paper Men’ een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

‘The Paper Men’ is ironisch geschreven. Het verhaal daarentegen is vrij voortkabbelend.

Actie:

De roman ‘The Paper Men’ is een verhaal met weinig actie. De actie die er is bestaat uit de (vaak letterlijke) strubbelingen tussen Wilfred Barclay en Rick Tucker.

Tijd:

‘The Paper Men’ speelt zich af in de jaren 1980-1990. Het verhaal wordt chronologisch verteld en het duurt in totaal een aantal jaren (met de nadruk op het laatste jaar).

Plaats:

De setting van ‘The Paper Men’ is in feite de hele wereld. Barclay reist, op de vlucht voor vrienden en kennissen en een biograaf, van Italië naar Duitsland, van Zwitserland naar Zuid-Afrika (en verder).

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Paper Men’: hoe moet de schrijver Wilfred Barclay omgaan met zijn roem en met zijn (mogelijke) biograaf?

Verteller:

De roman The Paper Men’ heeft een ik-verteller, wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Paper Men’ zijn:
• Wilfred (‘Wilf’) Barclay: een schrijver die goed leven kan van de boeken die hij schreef (en schrijft). Wilfred drinkt uitzonderlijk veel (hij is alcoholist zonder dat te beseffen). Hij is de ik-verteller van het verhaal. Uit alles blijkt dat hij niet echt een aardig persoon is (hij zelf denkt dat het komt omdat hij niet graag met mensen omgaat);
• Assistant Professor Rick L. Tucker: een wetenschapper van de (denkbeeldige) universiteit van Astrakhan in Nebraska, een man die heel graag een biografie van Wilfred Barclay wil schrijven. Hij wordt daarbij gesponsord door een mecenas, een zekere Mr Halliday;
• Mary Lou Tucker: de jonge echtgenote van Rick. Zij was een student van de professor. Ze is mooi om te zien, maar erg slim is ze niet.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Paper Men’ zijn:
• Elizabeth (‘Liz’): de (ex-)echtgenote van Wilfred. De Barclays hebben een dochter, Emily;
• Emily (‘Emmy’): de dochter van de Barclays;
• Humphrey Capstone Bowers: de vriend en vertrouweling van Elizabeth;
• John St John John: een vage kennis van Wilfred. Wilfred ontmoet John op Lesbos waar deze probeert met jonge mannen in contact te komen;
• Herr Adolf Kaufmann: de eigenaar van het hotel in Zwitserland waar Wilfred een tijdje logeert.

Website:

http://www.william-golding.co.uk/books/the-paper-men

Film:

De roman ‘The Paper Men’ is niet verfilmd.

Overig:

‘The Paper Men’ is een afwijkend boek in het oeuvre van William Golding. Meestal hebben zijn romans een morele les – vaak in de vorm van een allegorisch verhaal. Deze roman daarentegen gaat over een bekende kunstenaar, een schrijver. Het dilemma voor hem is hoe hij moet omgaan met zijn roem. Deze schrijver doet dat door te vluchten voor zijn toekomstige biograaf – en door te vluchten in de alcohol, en in verre reizen.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over William Golding.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Talented Mr Ripley van Patricia Highsmith
• How to Be Good van Nick Hornby
• Diary of a Bad Year van J.M. Coetzee

Citaat:

I cursed myself inwardly, then protested to myself that all was not lost. The brandy was still on the table, the mature man’s consolation. Then, paper man that I am, I began to think – what a story! (p.77)

Vragen over het boek:

1. Wat is de reden dat Wilf en zijn vrouw uit elkaar gaan?
2. Wat vind je van de manier waarop Wilf met zijn ex-vrouw en dochter omgaat?
3. Karakteriseer de echtgenote van Rick Tucker, Mary Lou.
4. Welke les kun je leren uit dit verhaal, met name over roem en bekend zijn?