A throng of bearded men, in sad-colored garments, and gray, steeple-crowned hats, intermixed with women, some wearing hoods and others bareheaded, was assembled in front of a wooden edifice, the door of which was heavily timbered with oak, and studded with iron spikes.
The founders of a new colony, whatever Utopia of human virtue and happiness they might originally project, have invariably recognized it among their earliest practical necessities to allot a portion of the virgin soil as a cemetery, and another portion as the site of a prison. In accordance with this rule, it may safely be assumed that the forefathers of Boston had built the first prison-house somewhere in the vicinity of Cornhill, almost as seasonably as they marked out the first burial-ground, on Isaac Johnson’s lot, and round about his grave, which subsequently became the nucleus of all the congregated sepulchres in the old churchyard of King’s Chapel. Certain it is, that, some fifteen or twenty years after the settlement of the town, the wooden jail was already marked with weather-stains and other indications of age, which gave a yet darker aspect to its beetle-browed and gloomy front. The rust on the ponderous iron-work of its oaken door looked more antique than anything else in the New World. Like all that pertains to crime, it seemed never to have known a youthful era. Before this ugly edifice, and between it and the wheel-track of the street, was a grass-plot, much overgrown with burdock, pigweed, apple-peru, and such unsightly vegetation, which evidently found something congenial in the soil that had so early borne the black flower of civilized society, a prison. But on one side of the portal, and rooted almost at the threshold, was a wild rose-bush, covered, in this month of June, with its delicate gems, which might be imagined to offer their fragrance and fragile beauty to the prisoner as he went in, and to the condemned criminal as he came forth to his doom, in token that the deep heart of Nature could pity and be kind to him.

© Ohio State University Center/Penguin Books, 1837/1977.

Een douanebeambte in het kantoor van de Amerikaanse stad Boston vindt een document dat een eeuwenoud, maar zeer aangrijpend verhaal vertelt. De beambte besluit het verhaal op te schrijven.
Zo rond het jaar 1660 is de staat Massachusetts een Britse kolonie, met de stad Boston als grootste en belangrijkste havenstad. Het is in de loop der jaren een toevluchtsoord geworden voor ‘Puritans’, Britse puriteinse gelovigen die Engeland moesten verlaten. Ze vonden eerst onderdak in Nederland (eerst in Amsterdam, later in Leiden), maar ook daar waren ze als zeer behoudende christenen niet welkom. Via Engeland waar ze zich verenigden met andere emigranten voeren ze naar Massachusetts waar ze hun geloof in vrijheid konden beleven.
Maar die vrijheid was niet voor iedereen. Veel inheemse dieren werden gedood, Indianen werden verdreven of gedood, latere Britse gelovige immigranten (zoals de Quakers) werden vervolgd, evenals van hekserij beschuldigde vrouwen. En dan was er nog de onderdrukking van hun eigen gemeenteleden …
Zo was er de uit Engeland afkomstige Hester Prynne. Ze was getrouwd, maar haar man bleef nog een paar jaar in Europa. Na enkele jaren in Boston bevalt zij van een dochter …
Hester wordt berecht, veroordeeld, krijgt gevangenisstraf, wordt publiekelijk tentoongesteld en moet daarna levenslang een letter (de letter A) op haar kleding dragen. Hester is gedwongen om aan de rand van de stad te wonen en genoegen te nemen met slecht betaalde klusjes als borduurster. Toch houdt ze de moed erin, samen met haar dochter Pearl.
En niemand weet wie de vader is. Behalve die vader – die ook in Boston woont …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Nathaniel Hawthorne

Jaar van uitgave:

1850

Aantal pagina's:

240

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1825-1870

Plaats van handeling:

USA (Massachusetts, de stad Boston)

Bijzonderheden:

Een roman in 24 getitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘De scharlaken letter’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘The Scarlet Letter’ is wel een heel speciale historische roman over een maatschappij uit voeger tijden. Het is de zeventiende eeuw, een tijd waarin Puriteinse Britten in de kolonie New England (met Boston als voornaamste stad) hun nieuwe wereld vormgeven. Dat ‘vormgeven’ zorgt voor liefdeloosheid, schijnheiligheid en wegkijken. Sindsdien is er heel veel veranderd in dit deel van de USA, maar helaas zijn er nog plekken op de wereld waar een strenge godsdienst (en de daaruit voortvloeiende schijnheiligheid) de dienst uitmaakt.

WAT MOET JE WETEN?

‘The Scarlet Letter’ vertelt over de rode letter A (van ‘Adulteress’) die de hoofdpersoon haar hele leven moet dragen. Ze is veroordeeld (en kreeg ook gevangenisstraf en een publieke vernedering) vanwege het feit dat ze – getrouwd met een man op wie ze al jaren wacht – een kind baart van een onbekende vader. Haar ‘zonde’ straft haar levenslang (ze wordt gediscrimineerd, bespot en genegeerd) terwijl de biologische vader in geen velden of wegen te bekennen is – terwijl hij toch in de buurt moet wonen en werken …

DE TAAL

De taal van ‘The Scarlet Letter’ is lastig. De roman kent lange uitweidingen over tijd en plaats en karakters in een vrij formeel geschreven taal. Wanneer het verhaal zelf verteld wordt is de taal ook veel gemakkelijker te lezen.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman moeilijk.
Dat geldt niet voor het verhaal. Het is een vertelling over schuld en boete, over een streng gelovige gemeenschap en over het vasthouden aan je principes, over eerlijkheid en bedrog.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Scarlet Letter’ een boek met een literair niveau C 5e en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

De roman wordt voorafgegaan door een heel lang ‘introductiehoofdstuk’ (‘The Custom-House’). Eigenlijk hoort het niet bij de roman, maar Mr. Hawthorne heeft dit hoofdstuk wel als ‘Chapter I’ aangeduid. In dit hoofdstuk legt hij uit – zoals hij wel vaker deed in romans en in korte verhalen – hoe en waarom hij dit verhaal schreef, in hoeverre het op waarheid berust en wat de setting van de roman is.

Actie:

‘The Scarlet Letter’ bevat een verhaal met een beperkte hoeveelheid actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1650-1700. Maar het introductiehoofdstuk (‘The Custom-House’) speelt twee eeuwen later – dan schrijft Mr. Hawthorne het verhaal op.

Plaats:

De setting van ‘The Scarlet Letter’ is de stad Boston in de Amerikaanse staat Massachusetts. Overigens was Boston halverwege de zeventiende eeuw een kleine stad, waar veel mensen elkaar kenden: het waren vrijwel allemaal Engelse kolonisten, die ook nog eens voor een groot deel tot dezelfde geloofsgemeenschap (‘Puritans’) behoorden.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Scarlet Letter’: hoe zal het Hester Prynne en haar dochter vergaan in de Puriteinse stad Boston waar men ‘bastaardkinderen’ niet accepteert?

Verteller:

De roman heeft in het eerste hoofdstuk een ik-verteller die een document vindt over de zaak rond Hester Prynne. Twee eeuwen later publiceert hij dat: het document heeft (en dus ook de rest van het verhaal) een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Scarlet Letter’ zijn:
• Hester Prynne: een Britse gehuwde vrouw die naar New England verhuisde en daar op haar man wachtte. Die man kwam niet en na een paar jaar kreeg Hester een dochtertje, een enorme schande in het Puriteinse Boston. Daarom wordt ze een tijd gevangengezet en moet ze levenslang de rode letter A (‘Adulteress’) dragen;
• Reverend Arthur Dimmesdale: een jonge Puriteinse predikant, de lieveling van de stad. Ondanks zijn populariteit is Master Dimmesdale neerslachtig, zwak van gezondheid en behept met een enorm schuldgevoel (vanwege een groot geheim dat hij met zich meedraagt);
• Roger Chillingworth: een oudere Britse arts die in Engeland en in Amsterdam studeerde. Later zwierf hij door de kolonie Massachusetts waar hij veel van de Indianen leerde over natuurlijke geneeswijzen. Als het verhaal begint vestigt hij zich als arts in Boston, waar hij vriendschap sluit met de zwakke Reverend Dimmesdale;
• Pearl: het dochtertje van Hester. Pearl is lief, klein en mooi en ze is de parel in het leven van haar moeder. Vriendinnen heeft ze niet – want die moeten niets van zo’n ‘onecht’ kind hebben – maar dat stoort haar niet.

 

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Scarlet Letter’ zijn:
In ‘The Custom-House:
• Chief Executive officer: de ik-verteller (Nathaniel Hawthorne), de ‘surveyor of the revenue’. Wanneer de verteller op het douanekantoor werkt, ontdekt hij oude verslagen over een veroordeelde vrouw die een ‘bastaard’dochter baarde;
• Oude mannen die dagelijks in het douanekantoor te vinden zijn: the Inspector, the Collector’s Junior Clerk, the General.
In Boston, twee eeuwen eerder:
• Governor Bellingham: de gouverneur van Massachusetts, de hoogste ambtenaar in dienst van de Britse overheid;
• Reverend John Wilson: een oude, strenge (maar rechtvaardige) Puriteinse kerkvader;
• Master Brackett, jailer: de gevangenbewaarder die op Hester moet passen;
• Mistress Hibbins: de (lichtelijk gestoorde) zus van Governor Bellingham, een soort heks.

Website:

https://www.gutenberg.org/files/59280/59280-h/59280-h.htm

Film:

‘The Scarlet Letter’ is zeer vaak verfilmd – eigenlijk elk decennia wel meerdere keren sinds de uitvinding van de film: een teken dat het verhaal mensen van alle tijden aanspreekt.

Overig:

‘The Scarlet Letter’ heeft als subtitel ‘A Romance’. Zeker een ironische titel wanneer je het verhaal een beetje kent …

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Nathaniel Hawthorne.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The House of the Seven Gables van Nathaniel Hawthorne
• Silas Marner van George Eliot
• The Mayor of Casterbridge van Thomas Hardy

Citaat:

‘God gave me the child!’ cried she. ‘He gave her in requital of all things else, which ye had taken from me. She is my happiness! – she is my torture, none the less! Pearl keeps me here in life! Pearl punishes me too! See ye not, she is the scarlet letter, only capable of being loved, and so endowed with a million-fold the power of retribution for my sin? Ye shall not take her! I will die first!’ (p.137)

Vragen over het boek:

1. Hoe was de band tussen Hester en haar man?
2. Waarom vertelt Hester niet wie de vader van haar kind is?
3. Zijn er mannen bij de notabelen die je als ‘rechtvaardig’ zou kunnen beschouwen? Waar blijkt dat volgens jou uit?
4. Heeft het verhaal een happy end voor de betrokkenen? Wat vind je van dit einde?