We were discouraged from having pets – or, for that matter, husbands or even boyfriends, and the same went for the men, none of whom were married as far as anybody knew. I think Mission Control would have been happier if we didn't have parents or siblings either, but all of us did, with the exception of Ramsay, an only child whose parents had been killed in a head-on collision when he was in the fourth grade. I often wondered if that had been a factor in the selection process – in his favor, I mean – because it was apparent he was lacking in certain key areas and to my mind, at least on paper, he was the weakest link of the crew. But that wasn't for me to say – Mission Control had their own agenda and for all our second-guessing, we could only put our heads down and hope for the best. As you can imagine, we all sweated out the selection process – during the final months it seemed like we did nothing else – and though we were a team, though we pulled together and had been doing so through the past two years of training, the fact remained that of the sixteen candidates only eight would make the final cut. So here was the irony: while we exuded team spirit, we were competing to exude it, our every thought and move duly noted by Mission Control. What did Richard, our resident cynic, call it? A Miss America pageant without the Miss and without the America.

© Bloomsbury Publishing Plc, 2016

In de woestijn van Arizona werken veel mensen aan een nieuwe wereld. Er is een koepel gebouwd waaronder een miniwereld is nagebootst – compleet met eigen bos en mini-oceaan, zoetwatervoorziening, flora en fauna. In deze wereld zullen acht mensen twee jaar lang moeten leven en werken, pioniers die daarmee moeten aantonen dat het mogelijk is om onder zo’n koepel te overleven - zoals misschien op Mars zal moeten gebeuren in de toekomst, of op aarde, wanneer het milieu zodanig is verontreinigd dat het leven onmogelijk is geworden. Bij de acht uitverkorenen zal een medicus moeten zijn, evenals een paar technici, en mensen die verstand hebben van de natuur en van voeding.
De vertellers van het verhaal, de mooie Dawn en haar ambitieuze vriendin Linda evenals de snelle jongen Ramsay, hopen geselecteerd te worden. Maar wie geselecteerd is, zal daarmee zeker niet een paradijselijk, gemakkelijk of zorgeloos leven kunnen leiden. Het leven onder de koepel is hard en soms meedogenloos: honger ligt op de loer en er kunnen allerlei ziekten en ongemakken ontstaan die wellicht slecht te behandelen zijn.
Maar het grootste gevaar komt van de mede-Terranauts: wie is te vertrouwen en wie niet? En stel je voor dat er (liefdes)relaties ontstaan: hoe zullen die zich ontwikkelen en hoe reageert iedereen daar op?

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

T.C. Boyle

Jaar van uitgave:

2016

Aantal pagina's:

508

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1990-2000

Plaats van handeling:

USA, Arizona, een afgesloten koepel ergens in de woestijn

Bijzonderheden:

Een roman in drie delen: I – ‘Pre-closure’, II – ‘Closure, Year One’, III – ‘Closure, Year Two’ en IV – ‘Reentry’. De delen zijn onderverdeeld in hoofdstukken die beurtelings worden verteld door de drie vertellers.
In het Nederlands heet het boek ‘De terranauten’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je houdt van verhalen die over een utopie (of dystopie) gaan, dan is ‘The Terranauts’ een prima keus. Het is een verhaal over mensen die moeten leren (over)leven in een afgesloten (maar vrij uitgestrekte) ruimte: een nabootsing van de ‘echte’ wereld, compleet met een oerwoud, een savanne en een oceaan. Het verhaal is een soort fantasy, maar deze fantasy zou heel goed werkelijkheid kunnen worden (en misschien zijn er al dit soort testen uitgevoerd of op dit moment aan de gang, as we speak).

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘The Terranauts’ is het nodig dat je iets weet van dit soort anti-utopische verhalen: een parallelle samenleving waar van alles en nog wat gebeurt. De roman lijkt qua thematiek sterk op romans als This Perfect Day en Brave New World, maar ook op young adult novels als The Hunger Games en The Maze Runner. Het verschil met de young adult novels is echter dat ‘The Terranauts’ veel meer een psychologische roman is: de actie van het verhaal staat niet voorop, maar het gaat vooral om de relaties tussen de verschillende karakters.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘The Terranauts’ zijn nergens echt moeilijk, behalve wanneer het gaat over medische of andere specialistisch-wetenschappelijke onderwerpen. In zijn alinea’s legt Mr Boyle veel uit – en dat kan soms heel uitgebreid zijn. Daar staat tegenover dat onverwachte gebeurtenissen en de vele dialogen het verhaal heel leesbaar houden. De hoofdstukken/dagboekfragmenten zijn soms lang, maar ze worden overzichtelijk gehouden door witregels.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De taal van ‘The Terranauts’ is behoorlijk toegankelijk. Als je regelmatig Engelstalige teksten leest, zul je er geen enkel probleem mee hebben.
En dat geldt ook voor het verhaal. De roman begint als de zoveelste dystopie, maar gaandeweg verandert het verhaal. Er wordt nauwelijks aandacht besteed aan de fantasy van deze dystopie: het verhaal lijkt heel logisch. Er worden acht mensen geselecteerd om te leren leven in een beperkte omgeving, onder een koepel, zoals het leven in barre omstandigheden (bijvoorbeeld op Mars) zou kunnen zijn. Het verhaal daarentegen gaat voornamelijk om de relaties tussen de acht personen: wie sluit vriendschap met wie, wie krijgt een relatie met wie – en hoe reageert de rest van de groep daarop?
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Terranauts’ een boek met een literair niveau C 5c en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

De roman ‘The Terranauts’ is heel spannend geschreven. T.C. Boyle is in staat om een mini-samenleving te schetsen, zoals we al wisten uit zijn vorige romans. Waar hij vaak een bepaalde regio van de USA kiest als setting (de kust van Noord-Californië, een eiland voor de kust, de grens met Texas), heeft hij nu een heel klein toneel: een koepel waarin zes mensen leven, die zo nu en dan contact hebben met de begeleiders en observatoren om hen heen.
T.C. Boyle heeft het talent om een spannend verhaal te schrijven zonder dat er veel geweld of spectaculaire gebeurtenissen plaatsvinden – als lezer moet je dit verhaal wel uitlezen.

Actie:

De roman ‘The Terranauts’ is een verhaal met redelijk veel actie. Dat is wel bijzonder omdat het verhaal veel later wordt verteld door drie verschillende vertellers die nu alle drie vanaf een afstand – in tijd – terugkijken op gebeurtenissen van weleer.

Tijd:

‘The Terranauts’ speelt zich af in de jaren 1990-1995. De voornaamste gebeurtenissen vinden plaats in 1994 en 1995: de datum van ‘enclosure’ is 6 maart 1994, het moment waarop de acht Terranauts aan hun experiment beginnen. De (fictionele) verhalen van de drie vertellers worden veel later opgetekend.

Plaats:

De setting van ‘The Terranauts’ is de woestijn van Arizona. Het project zal plaatsvinden in de onbewoonde wereld, op zo’n veertig mijl afstand van de stad Tucson. De ‘Ecosphere’ is een grote koepel waaronder een kleine wereld is nagemaakt – compleet met zout water, zoetwatervallen, bos, een oer-woud, weilanden en een savanne. De acht deelnemers wonen in een groot huis in afzonderlijke slaapvertrekken, maar met gezamenlijke eet- en verblijfsruimten.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Terranauts’: hoe zullen de relaties zich ontwikkelen tussen de acht personen die zich in Ecosphere II bevinden (en mogelijk ook met de personen die zich buiten deze koepel bevinden)?

Verteller:

De roman ‘The Terranauts’ heeft drie ik-vertellers, wat vaak zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief. De vertellers hebben elk hun eigen visie op de gang van zaken, waardoor je als lezer na verloop van tijd toch een min of meer compleet beeld krijgt van de gebeurtenissen.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The Terranauts’ zijn:
• Dawn Chapman: een 29-jarige vrouw, de eerste verteller van het verhaal. Een goede vriendin van Linda. Ze heeft milieukunde gestudeerd. Zij wordt ‘Manager of Domestic Animals’. Ze wordt door Ramsay ‘E’ genoemd (naar haar bijnaam ‘Eos’). Haar ouders wonen in New York City. Dawn is mooi en aardig, maar soms ook wel enigszins naïef;
• Ramsay Roothoorp: een 36-jarige man, de tweede verteller van het verhaal. Zijn bijnaam is ‘Vodge’. Hij is een stoere vent die veel succes heeft bij de vrouwen (maar niet iedereen valt onmiddellijk voor hem). Het feit dat zijn ouders verongelukten toen hij nog maar een kind was, heeft hem vrij gevoelloos gemaakt – hij is nogal egocentrisch ingesteld. Net als Dawn is hij afkomstig uit New York;
• Linda Ryu: een 32-jarige, van oorsprong Aziatische vrouw (haar familie is afkomstig uit Korea), de derde verteller van het verhaal. Een goede vriendin van Dawn. Zij komt van het platteland van Californië; haar ouders hebben een boerderij in de buurt van de stad Sacramento. Ze heeft een opleiding ‘animal studies’ gedaan. De deelnemers aan het project noemen haar ‘Dragon Lady’, ‘Dragon’ en ook wel ‘Komodo’. Linda wil koste wat kost aan het project deelnemen.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Terranauts’ zijn:
De anderen die geselecteerd zijn voor Ecosphere II:
• Tom Cook (bijnaam ‘Gyro’): ‘Techosphere Supervisor’. Een 36-jarige techneut;
• Gretchen Frost; ‘Manager of Wilderness Biomes’. Een 40-jarige wetenschapper die veel weet van dieren;
• Diane Kesselring: ‘Supervisor of Field Crops and Crew Captain’, bijnaam ‘Meadowlark’, ook wel ‘Lark’: de 37-jarige leider van de Terranauts;
• Richard Lack: ‘Medical Officer’,’Lancet’, ‘Bones’; de 48-jarige arts onder de Terranauts;
• Troy Turner (‘TT’): ‘Director of Analytic Systems’: de tweede techneut, samen met Gyro;
• Stevie van Donk: ‘Marine Systems Specialist’, Barracuda’, ‘Cuda’. Een knappe dame die voornamelijk in en bij het water werkt.
Leiders en coördinatoren van het project:
• Jeremiah Reed: de ongeveer 60-jarige bedenker van het project, door de deelnemers onderling oneerbiedig ‘G.C. (‘God and Creator’) genoemd;
• Judy Forester, The President and Director of Operations of SEE (Space Ecosphere Enterprises): de rechterhand van Jeremiah (en tevens zijn minnares);
• Dennis Roper: de opzichter van het project, een beetje een slijmbal;
• Darren Iverson: een ongeveer 55-jarige miljardair, en financier van het project;
• Josie Muller: de secretaresse van de organisatie (‘Mission Control’);
• Rachel; Rudd: de psycholoog van het project.
Andere personen rondom het project:
• Deelnemers aan het project die hopen een volgende keer geselecteerd te worden: Malcolm Burts, Sally McNally, Tricia Berner, Rita Nordquist, Jeff Weston, Gavin Helgeland, Ellen Shapiro, Francisco Viera, Julie Ott;
• Johnny Boudreaux: een 28-jarige bouwvakker die aan het project werkt (hij is bovendien amateurmusicus). Als het project van start zal gaan, heeft hij al een tijdje een relatie met Dawn;
• Rhonda Ronson: een secretaresse, een vriendin van zowel Johnny als van Ramsay.

Website:

http://www.tcboyle.com/page2.html?2 

Film:

De roman ‘The Terranauts’ is niet verfilmd.

Overig:

‘The Terranauts’ is een typische T.C. Boyle-roman vanwege de intermenselijke relaties die in het verhaal worden uitgewerkt. Wat dat betreft is het echt een psychologische roman.
Het is echter ook een anti-utopische roman in de traditie van The Island of Dr Moreau, Brave New World, This Perfect Day, Web en Under the Dome.
Het verhaal is gebaseerd op een experiment dat in de jaren 1991-1992 en in 1994 werkelijk werd uitgevoerd in de buurt van het stadje Oracle in Arizona. De beide experimenten mislukten door problemen met voedsel, dierensterfte en luchtvoorziening, maar ook door problemen van de deelnemers onderling.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over T.C. Boyle.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Lord of the Flies van William Golding
• Web van John Wyndham
• Under the Dome van Stephen King

Citaat:

E2 is right here, all around me, riding the night like a mystery ship. Lights low from deep inside, the black burgeoning leaves of banana and fern and palm press up against the glass as if they’re trying to break free, the spaceframe goes gray, goes dark, hides. Overhead, even deeper inside, a soft rollicking light keeps playing high off the panels, then vanishing and coming back again, and it takes me a while to realize it’s the reflection off the surface of the ocean, the big pool where the Terranauts, wearing suits or not, are even now bobbing gently in the water that’s warm as a bath and stirred and stirred again by the power of hidden machines no one can begin to visualize, not now, not at this hour.
I don’t know how long I sit there, just dreaming – a long time, a very long time. I hear the echo of voices, watch the play of lights. The night deepens, deepens again, and Dawn never comes. (pp.507-508)

Vragen over het boek:

1. Hoe wordt het miljoenen verslindende project rond Ecosphere II gefinancierd?
2. Waarom is Linda zowel de beste vriendin als de grootste tegenstander van Dawn?
3. Hoe komt het dat Ramsay aan de wieg staat van de twee eerste conflicten bij de Terranauts?
4. Waarom is deze manier van vertellen essentieel voor de roman?