England is a haunted country. Several explanations, for the ubiquity of the ghost in this land, can be offered. Alone among the countries of Europe, England is bordered by original British (or Celtic) nations. The popularity of the English ghost tradition – the English see more ghosts than anyone else – is deeply rooted in its peculiar mingling of Germanic, Nordic and British superstitions. The English are also in many respects obsessed with the past, with ruins, with ancient volumes. It is the country where archaeology is placed on national television, and where every town and village has its own local historian. Ghosts therefore may be seen as a bridge of light between the past and the present, or between the living and the dead. They represent continuity, albeit of a spectral kind.
The word is of Old English derivation yet, curiously enough, the Anglo-Saxons did not see ghosts. But they told two strange stories of haunting. One of them occurs in Beowulf, where the monstrous figure of Grendel would immediately be understood by medieval listeners as a revenant. Grendel stands apart from life and joy. He is uncanny. He moves through walls, and cannot be touched by sword or spear. His only purpose is to destroy, and the terror he induces is one associated with primal fear of the darkness. The other Old English story is of more solid variety. The famous poem 'The Ruin' opens with the line ‘Wraetlic is thaes wealhstane’, to be translated as ‘Wraith-like is this native stone’. In the stone of England itself lies the wraith. The wraith is an emanation of England. Although the Anglo-Saxons saw no ghosts, they knew themselves to be haunted. The English have a rich repository of words to describe uneasy soil – ‘marsh’, ‘mere’, ‘mire’, ‘fen’, ‘bog’ and ‘swamp’ among them – and it is not at all coincidental that they have also been used to describe the abode of ghostly apparitions.

© Chatto & Windus, 2010.

De 80 verhalen zijn in 7 thema's onderverdeeld:
1. ‘The phantom in the house’
2. ‘The wandering ghost’
3. ‘Clerical souls’
4. ‘Animal spirits’
5. ‘Moving things’
6. ‘Farewell’
7. ‘The living and the dead’
Peter Ackroyd heeft heel veel verhalen verzameld. En hij heeft een systeem ontdekt in die verhalen: geesten (spoken, klopgeesten, demonen, hoe je ze maar noemen wilt) doen zich in veel vormen en op veel plaatsen voor en dat al eeuwen lang. De eerste verhalen in de UK stammen van ver vóór het christendom, de laatste zijn heel recent (de twintigste eeuw had meer meldingen van geesten dan ooit tevoren).

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Peter Ackroyd

Jaar van uitgave:

210

Aantal pagina's:

273

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

Vele eeuwen

Plaats van handeling:

UK, meerdere plaatsen.

Bijzonderheden:

Een bundel in 7 delen met daarin 80 korte verhalen.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De verzameling verhalen in ‘The English Ghost’ leest als een historische roman over geesten door de eeuwen heen. Het is geen droge verhandeling, maar een verzameling spannende en minder spannende verhalen, verslagen en ooggetuigenverslagen van mensen die (vaak letterlijk) in aanraking kwamen met zulke spoken.

WAT MOET JE WETEN?

‘The English Ghost’ geeft aan hoe lang er al spoken worden gezien op de Britse eilanden. Dat heeft gezorgd voor veel namen in meerdere Engelse, Britse en Keltische talen en dialecten: ‘spook’, ‘dobby’, ‘bug’, ‘ghost’, ‘spectre;, ‘hobbit’’, ‘boggart’’, ‘powry’, en ga zo maar door. Sommige namen zijn – al of niet verbasterd – nog terug te vinden in modernere (jeugd)romans, zoals in die van J.J.R. Tolkien, J.K. Rowling en Eoin Colfer.

DE TAAL

De taal van ‘The English Ghost’ is heel goed te begrijpen. Mr Ackroyd schreef in een zeer heldere taal en hij legt goed uit wanneer er iets van heel vroeger wordt verteld dat qua taal minder toegankelijk lijkt te zijn.
De alinea’s en de verhalen zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de bundel nergens moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor de verhalen zelf. Ze zijn verrassend, grappig, ernstig of ironisch. Na het lezen van de eerste 20 verhalen kan er uiteraard wel enige verveling optreden, maar die kun je overwinnen door zo nu en dan enkele verhalen te lezen.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The English Ghost’ een boek met een literair niveau C 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De verhalen zijn heel boeiend (her)verteld. Peter Ackroyd is een meester verteller.

Actie:

‘The English Ghost’ bevat verhalen met vrij veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de bundel spelen zich af over een periode van heel veel eeuwen. Ver vóór de (christelijke) jaartelling hadden de Britten (en, in groter verband, de Kelten) al te maken met bovennatuurlijke verschijningen en verschijnselen. Volgens Mr Ackroyd zelfs vaker dan welk volk dan ook.

Plaats:

De setting van ‘The English Ghost’ is heel veel plaatsen en streken en graafschappen in het Verenigd Koninkrijk: Londen, the Home Counties en Yorkshire, Devon en Cornwall, Wales en Scotland.

Verhaallijn:

Er zijn veel verschillende verhaallijnen in ‘The English Ghost’.

Verteller:

De bundel heeft een meestal een auctoriale verteller, maar soms, bij ooggetuigenverslagen, een ik-verteller.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘The English Ghost’ zijn:
• Ooggetuigen: bewoners van een huis of kasteel, kerkgangers, reizigers, personeel, militairen.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The English Ghost’ zijn:
• De geesten in veel vormen: spoken, geesten, demonen, klopgeesten.

Website:

https://www.theguardian.com/books/2011/oct/04/english-ghost-peter-ackroyd-review

Film:

De verhalen uit ‘The English Ghost’ zijn niet verfilmd.

Overig:

‘The English Ghost’ is een mooi voorbeeld van de vele historische romans en de non-fictie die Peter Ackroyd schreef in de loop der jaren: hij is een zeer veelzijdige auteur met een grote kennis van zaken.
De subtitel van de bundel is ‘Spectres through Time’.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Peter Ackroyd.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Beowulf
• Ghostwritten van David Mitchell
• At Home van Bill Bryson

Citaat:

Mrs D. called in the aid of a Unitarian minister who, on entering the house, remarked that ‘Oh yes, there’s someone here. But it’s nothing to be frightened about. He won’t harm you.’ The minister spoke gently but firmly into the air, telling the young man that he was frightening the little girl and asking him to leave. The ghost never returned. (p.236)

Vragen over het boek:

Leg uit wat je het meest opvallend vond in de verhalen over:
1. ‘The phantom in the house’
2. ‘The wandering ghost’
3. ‘Clerical souls’
4. ‘Moving things’