Those afternoons, those lazy afternoons, when I used to sit, or lie down, on Desolation Peak, sometimes on the alpine grass, hundreds of miles of snowcovered rock all around, looming Mount Hozomeen on my north, vast snowy Jack to the south, the encharmed picture of the lake below to the west and the snowy hump of Mt. Baker beyond, and to the east the rilled and ridged monstrosities humping to the Cascade Ridge, and after that first time suddenly realizing ‘It’s me that’s changed and done all this and come and gone and complained and hurt and joyed and yelled, not the Void’ and so that every time I thought of the void I’d be looking at Mt. Hozomeen (because chair and bed and meadowgrass faced north) until I realized ‘Hozomeen is the Void – at least Hozomeen means the void to my eyes’ – Stark naked rock, pinnacles and thousand feet high protruding from hunch-muscles another thousand feet high protruding from immense timbered shoulders, and the green pointy-fir snake of my own (Starvation) ridge wriggling to it, to its awful vaulty blue smokebody rock, and the ‘clouds of hope’ lazing in Canada beyond with their tittlefaces and parallel lumps and sneers and grins and lamby blanks and puffs of snout and mews of crack saying ‘Hoi! hoil earth!’ – the very top titter-most peak abominables of Hozomeen made of black rock and only when storms blow I dont see them and all they do is return tooth for tooth to storm an imperturbable surl for cloudburst mist – Hozomeen that does not crack like cabin rigging in the winds, that when seen from upsidedown (when I’d do my headstand in the yard) is just a hanging bubble in the illimitable ocean of space –
Hozomeen, Hozomeen, most beautiful mountain I ever seen, like a tiger sometimes with stripes, sun-washed rills and shadow crags wriggling lines in the Bright Daylight, vertical furrows and bumps and Boo! crevasses, boom, sheer magnificent Prudential mountain, nobody’s even heard of it, and it’s only 8,000 feet high, but what a horror when I first saw that void the first night of my staying on Desolation Peak waking up from deep fogs of 20 hours to a starlit night suddenly loomed by Hozomeen with his two sharp points, right in my window black – the Void, every time I’d think of the Void I’d see Hozomeen and understand – Over 70 days I had to stare it.

© André Deutsch Limited / Granada Publishing / Panther Books, 1965/1972.

‘DESOLATION ANGELS’:
• In Solitude:
Jack Duluoz werkt ruim twee maanden als brandwacht in de staat Washington, waarbij hij al die tijd alleen in een hutje in de bergen bivakkeert. Na die tijd reist hij – meestal liftend – richting Californië en daarna naar Mexico.
• In the World:
In San Francisco aangekomen zoekt hij zijn vele vrienden op. Zij feesten, drinken en eten goed, luisteren naar jazzmuziek en hebben diepgaande gesprekken met zo veel mogelijk mensen die tot de ‘beat generation’ behoren.
Ondanks alle buitensporige zaken gedraagt Jack zich voorbeeldig: hij is bevriend met iedereen en hij wil koste wat kost elke ruzie vermijden.

‘PASSING THROUGH’:
• Mexico:
Jack brengt een tijd door in Mexico City, de stad waar ook één van zijn oudere vrienden woont. Het is een stad waar drugs in ruime mate voorradig zijn. Ondanks het ontspannen sfeertje krijgt Jack ook nog het een en ander van de stad te zien;
• New York:
Teruggekeerd in New York logeert Jack bij oude en nieuwe vrienden. Die nieuwe vrienden zijn overigens voornamelijk vriendinnen;
• Tangiers, Paris & London:
Jack bezoekt zijn vriend Hubbard, een aan drugs verslaafde homoseksuele schrijver die vanwege zijn nieuwe passies zijn (deftige) huis en haard verlaten heeft om in Marokko vrij te kunnen wonen en liefhebben. Via Parijs en Londen keert Jack per schip weer terug;
• America:
Uit wroeging voor het verwaarlozen van zijn moeder (die hij te weinig bezoekt) biedt Jack aan met haar samen te gaan wonen in een appartement in San Francisco. Het is de vraag of hij daar de oude dame een plezier mee doet.

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Jack Kerouac

Jaar van uitgave:

1965

Aantal pagina's:

366

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1960-1965

Plaats van handeling:

USA (de staat Washington, de stad San Francisco), Mexico en Marokko.

Bijzonderheden:

Een dagboekroman in zes delen en in veel genummerde hoofdstukken.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘Desolation Angels’ is een speciaal soort autobiografie. De ik-verteller heet geen Jack Kerouac (maar Jack Duluoz). Het verhaal begint met het werk van Jack als brandwacht in de bergen van Washington State wanneer hij 34 jaar oud is. In flashbacks lezen we hier en daar gebeurtenissen uit het verleden van de schrijver – over zijn ouders, zijn twee huwelijken, zijn vele (literaire) vrienden en zijn eerdere reizen.

WAT MOET JE WETEN?

‘Desolation Angels’ is op verschillende manieren geschreven. Als een soort dagboek, maar ook als een soort stream-of-consciousness – compleet met tuimelende gedachten en spontane gedichten.
Het leven dat de ik-verteller hier beschrijft was zijn echte leven: Jack Kerouac vertelde meerdere malen (in andere boeken en verhalen) over zijn werk in de bergen, zijn vrienden in San Francisco en zijn reizen door de USA en naar andere landen (Mexico, Marokko, Frankrijk en Engeland).

DE TAAL

De taal van ‘Desolation Angels’ is heel toegankelijk. Voor die tijd (het boek stamt uit 1965) was de taal soms schokkend – maar dat was het verhaal ook voor veel lezers.
De alinea’s zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman niet echt moeilijk.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Het is een semi-autobiografisch verslag van werk in de bergen en van meerdere reizen. Jack schrijft heel openhartig over drank- en drugsgebruik, maar ook over zijn vele wisselende relaties met heel veel vriendinnen – een unicum voor een boek uit 1965 (dat voor een groot deel al veel eerder geschreven werd).
Op basis van deze eigenschappen is ‘Desolation Angels’ een boek met een literair niveau C 4c en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De roman is als een soort stream-of-consciousness geschreven: soms heel lange zinnen of alinea’s, soms van de hak op de tak springende ideeën. Het verhaal wordt overzichtelijker – en boeiender – wanneer Jack zijn werkelijke reizen beschrijft.

Actie:

‘Desolation Angels’ bevat een verhaal met redelijk veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1960-1965.

Plaats:

De setting van ‘Desolation Angels’ is meerdere plaatsen. Het verhaal begint bij de berg Desolation Peak (in Washington State) waar de ik-verteller 63 dagen alleen als brandwacht werkt. Later verplaatsen de handelingen zich naar San Francisco, New York City en Marokko.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Desolation Angels’: hoe zullen de reizen – en het leven in de vroege jaren zestig – van Jack Duluoz/Kerouac verlopen?

Verteller:

De roman heeft een ik-verteller wat soms zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief.

Hoofdkarakters:

Het hoofdkarakter in ‘Desolation Angels’ is:
• Jack Duluoz (Jack Kerouac): de 34-jarige ik-verteller. Hij groeide op in Lowell (Massachusetts) en woonde een tijdje in New York. Hij trouwde, scheidde twee maal en reisde door de USA (vaak liftend). Het verhaal begint wanneer hij al langere tijd alleen als brandwacht verblijft in een hut in de bergen van de staat Washington.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Desolation Angels’ zijn:
‘Desolation Angels’:
In de staat Washington:
• Mensen die werken voor de staat (als brandweerman, controleur of natuurbeschermer): Blacky Blake en Jarry Wagner (fire fighters), Fred (boatman), Pat Garton (fire watch), Charley, O’Hara, Assistant Ranger Gehrke, Phil Carter, Winter (carpenter).
In San Francisco:
• Irwin Garden (Allan Ginsberg): een literaire vriend van Kerouac, tevens een beroemd dichter;
• Raphael Urso (Gregory Corso): een literaire vriend van Kerouac, een iets minder beroemde dichter;
• Cody Pomeray: een brakeman bij de spoorwegen, tevens een dichter en grote vriend van Jack;
• Vriend(inn)en van Jack Duluoz: Chuck Berman, Bill Slivovitch, Gia Valencia, Richard de Chili, de vrouw en kinderen van Cody (Evelyn, Emily, Gaby en Timmy), Kevin McLoch, Simon Darlovsky, Sonya, Penny, Lazarus.
In Mexico:
• Bull Gaines;: een oude, zieke, verslaafde vriend van Jack;
• Cody, Simon, Lazarus en Irwin: de vrienden uit New York.
In New York:
• Norman en Tony: twee mannen met wie Jack terugrijdt naar New York;
• Ruth Heaper, Ruth Ericson en Alyse Newman: goede vriendinnen van Jack;
• Andere vrienden uit New York: Julien Love, Deni Blue, Varnom Random;
• Bekende artiesten uit die tijd: Salvador Dalí en William Carlos Williams.
In Tangiers en Londen:
• Bull Hubbard (William Burroughs): de verslaafde homoseksuele schrijver die in Marokko heel expliciet schreef over zijn verslaving en over andere, confronterende onderwerpen;
• Een andere kennis: de Britse John Banks.
In de USA:
• Mrs: Duluoz (Kerouac) (‘Memère): de moeder van Jack, een zorgzame, lieve weduwe;
• Andere vrienden in Californië: Ben Fagan, Alex Fairbrother.

 

Website:

https://www.kirkusreviews.com/book-reviews/jack-kerouac/desolation-angels/

Film:

‘Desolation Angels’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Desolation Angels’ is de zestiende roman die Mr. Kerouac schreef. Hoewel sommige romans pas jaren later uitkwamen was dat voor ‘Desolation Angels’ niet het geval. Wel zijn er fragmenten van de roman verwerkt in eerdere (dagboek)romans van de schrijver.
Uit de roman blijkt dat Kerouac zijn tijd ver vooruit was als ‘moderne’, vrijgevochten Amerikaan: hij experimenteerde met drugs en drank, hij had vele vriendinnen, hij reisde veel (en  vaak gratis) maar vestigde zich nergens, hij paste zich vrijwel nooit aan bij de ‘gewone’ Amerikaan en hij was een bewonderaar van (jazz)muziek. Daarnaast bedacht hij boektitels voor vrienden (zoals Alan Ginsberg en William Burroughs) en hij bedacht de term ‘beat generaton’ voor de jongeren uit zijn tijd.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Jack Kerouac.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Under the Volcano van Malcolm Lowry
• The Naked Lunch van William Burroughs
• Heroes of the Frontier van Dave Eggers

Citaat:

A peaceful sorrow at home is the best I’ll ever be able to offer the world, in the end, and so I told my Desolation Angels goodbye. A new life for me. (p.366)

Vragen over het boek:

1. Waarom brengt de ik-verteller zo’n lange periode in de vrije natuur door?
2. Waarom is Jack zo gelukkig in San Francisco?
3. Hoe ervaart Jack zijn tijd in Tanger?
4. Waarom brengt Jack zijn moeder naar San Francisco en hoe is die reis voor hen beiden?