By our grandfather’s cabin, on the high ridge, opposite a slope of buckeye trees, Claire sits on her horse, wrapped in a thick blanket. She has camped all night and lit a fire in the hearth of that small structure our ancestor built more than a generation ago, and which he lived in like a hermit or some creature, when he first came to this country. He was a self-sufficient bachelor who eventually owned all the land he looked down onto. He married lackadaisically when he was forty, had one son, and left him this farm along the Petaluma road.
Claire moves slowly on the ridge above the two valleys full of morning mist. The coast is to her left. On her right is the journey to Sacramento and the delta towns such as Rio Vista with its populations left over from the Gold Rush.
She persuades the horse down through the whiteness alongside crowded trees. She has been smelling smoke for the last twenty minutes, and, on the outskirts of Glen Ellen, she sees the town bar on fire – the local arsonist has struck early, when certain it would be empty. She watches from a distance without dismounting. The horse, Territorial, seldom allows a remount; in this he can be fooled only once a day. The two of them, rider and animal, don’t fully trust each other, although the horse is my sister Claire’s closest ally. She will use every trick not in the book to stop his rearing and bucking. She carries plastic bags of water with her and leans forward and smashes them onto his neck so the animal believes it is his own blood and will calm for a minute. When Claire is on a horse she loses her limp and is in charge of the universe, a centaur. Someday she will meet and marry a centaur.

© Bloomsbury Publishing Plc, 2007.

Twee (pleeg)zussen en hun (pleeg)broer groeien op bij hun vader, een weduwnaar die een kleine boerderij in een onherbergzaam gebied in Californië heeft. Een traumatische gebeurtenis vernietigt hun toch wel vrij rustige bestaan.
Wanneer we de drie karakters opnieuw tegenkomen is de ene zus advocaat in San Francisco, de broer is beroepsgokker (kaartspeler) en de andere zus literair biograaf in Zuid-Frankrijk. Het is de vraag of de advocate en de gokker elkaar nog zullen ontmoeten in de staat waar ze beiden zijn blijven wonen. De onderzoeker Anna woont in het oude huis waar een Franse schrijver het laatste deel van zijn leven sleet. Gaandeweg komt ze veel meer over de man en over zijn leven te weten. Zo leert ze op een gegeven moment een zigeuner kennen die als jongen veel met de schrijver sprak en samenwerkte. Beiden, de zigeuner en de schrijver, groeiden op in het barre klimaat van Zuid-Frankrijk waar het boerenleven hard was. Dat zware leven vormde de twee stugge, stille mannen en maakte ze tot wie ze uiteindelijk werden.

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

Michael Ondaatje

Jaar van uitgave:

2007

Aantal pagina's:

273

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1915-2005

Plaats van handeling:

USA (Californië) en Europa (Zuid-Frankrijk)

Bijzonderheden:

Een roman in 3 getitelde delen en in veel getitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman eveneens ‘Divisadero’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De bildungsroman ‘Divisadero’ beschrijft de levens van een aantal Franse en Amerikaanse personen: uiterlijk hebben ze niets met elkaar te maken, maar er blijken vaak verbanden te zijn. Een traumatisch verleden jaagt een meisje weg van haar vader en diens boerderij. Een Franse schrijver ontvlucht zijn familie om elders een nieuw leven te beginnen op hoge leeftijd. Het klinkt misschien allemaal ingewikkeld, maar het verhaal is heel leesbaar.

WAT MOET JE WETEN?

‘Divisadero’ beschrijft het Amerikaanse platteland van Californië, de (kaart)gokwereld van Las Vegas, Reno en Tahoe en de Franse plattelandswereld in de buurt van de Middellandse Zee. De overeenkomst tussen beide gebieden is een bar klimaat dat mensen hardt in hun gedrag en in hun relaties.

DE TAAL

De taal van ‘Divisadero’ is nergens erg moeilijk. Soms is Mr. Ondaatje expliciet in zijn beschrijvingen op het gebied van seks en geweld. Maar over het algemeen is de taal heel beeldend en poëtisch.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn van een gemiddelde lengte.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Qua taal is de roman goed te lezen.
Dat geldt zeker ook voor het verhaal zelf. Hoewel het een verhaal is met heel veel lange flashbacks werkt dit nooit storend. We volgen de hoofdpersonen vanaf de eerste jaren van de eenentwintigste eeuw terug naar de jaren tachtig en negentig en gaan daarna nog verder terug naar de jaren zestig en terug tot aan de Eerste Wereldoorlog. En het verhaal blijft heel begrijpelijk.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Divisadero’ een boek met een literair niveau C 5c en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

De roman is heel mooi geschreven: poëtisch met veel ruimte voor de fantasie van de lezer. De cliffhangers zorgen ervoor dat je blijft doorlezen.

Actie:

‘Divisadero’ bevat een verhaal met vrij veel actie.

Tijd:

De gebeurtenissen in de roman spelen zich af in de jaren 1980-2005.

Plaats:

De setting van ‘Divisadero’ is voornamelijk twee landelijke gebieden: het platteland van de Amerikaanse staat Californië en de streek Gers aan de Franse zuidkust (in de buurt van de Franse stad Montpellier).

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Divisadero’: hoe zullen de relaties tussen de broer en zussen en tussen de Franse schrijver en zijn vrienden zich ontwikkelen?

Verteller:

De roman heeft afwisselend ik-vertellers en auctoriale vertellers.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Divisadero’ zijn:
In Californië:
• Anna: de dochter van de boer. Haar moeder, Lydia Mendez, overleed op haar 23e jaar bij de geboorte van haar dochter. Anna zal later wetenschappelijke publicaties schrijven voor een universiteit in Californië, onder andere over de Franse auteur Lucien Segura;
• Claire: de geadopteerde dochter van de boer. Claire is als kind en puber een meisje dat graag met haar paard de omgeving verkent. Door een ongeluk met een paard loopt ze mank;
• Coop (eigenlijk: Cooper): de boerenknecht – maar eigenlijk ook een geadopteerd kind. Zijn ouders werden vermoord en daarna heeft zijn buurman hem in huis genomen. Coop is vier jaar ouder dan zijn pleegzussen;
In Frankrijk:
• Lucien Segura: een schrijver die in Marseillan (aan de Franse zuidoostkust, in de buurt van de stad Montpellier) opgroeit. Lucien is succesvol als schrijver, maar met zijn leven is hij niet zo tevreden; vandaar dat hij een drastisch besluit neemt;
• Rafael: een zigeuner (‘manouche’) die Anna in het departement Gers ontmoet. Rafael kende de schrijver Segura als kind toen hij met zijn ouders een tijd met hem meereisde.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Divisadero’ zijn:
In Californië:
• De (naamloze) boer: de vader van Anna en de pleegvader van Claire en Coop. Na de dood van zijn vrouw en van zijn buren adopteert hij Claire en neemt hij Coop in huis. De boer is een stugge man, maar ook een goede vader die zijn (pleeg)kinderen zo goed mogelijk opvoedt;
• Edward Dorn: een hippie (‘The Deadhead’), een uiterlijk vrijgevochten jongeman die een beroepskaartspeler is. In werkelijkheid is hij daarnaast ook een rustige kerel die een vriendin in een slaperig dorpje in Nevada City heeft;
• Andere kaartspelers: Mancini, The Dauphin, The Brethren;
• Axel (‘The Gentile’): een kaartspeler die met zijn vriendin Lina in de woestijn van Californië woont;
• Ruth: de vriendin van Dorn;
• Aldo Vea, deputy in the Office of the Public Defender: een advocaat die overheidszaken behartigt op het kantoor waar hij de leidinggevende van Claire is, die daar samen werkt met de advocaat Shaun;
• Bridget: een mooie jongedame die Coop in een hotel-restaurant ontmoet. Bridget is een drugsgebruiker die ’s avonds haar geld verdient als zangeres in een band;
• Gil: de vriend van Bridget, een professionele kaartspeler.
In Frankrijk:
• Monsieur en Madame Q: de schoonmakers van het huis dat Anna huurt;
• Branka: een vriendin van Anna;
• Liébard (Astolphe), Aria, en Rafael: het zigeunergezin dat met Lucien meereist;
• Odile Segure: de moeder van Lucien, een ongehuwde moeder die met een klokkenmaker trouwt. Na diens dood gaat ze met haar zoon Lucien in de heuvels bij Marseillan wonen;
• Roman en Marie-Neige: de buren van Lucien en Odile;
• Monsieur Porcelain: een arts die Lucien opereert;
• Lucette, verloofd met Henri Courtade, en Thérèse, verloofd met Pierre Le Cras: de dochters en latere schoonzoons van Lucien.

Website:

https://www.theguardian.com/books/2007/sep/01/featuresreviews.guardianreview18

Film:

‘Divisadero’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Divisadero’ is de vijfde roman van Michael Ondaatje.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Michael Ondaatje.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Of Mice and Men van John Steinbeck
• Mr. Vertigo van Paul Auster
• The Harder They Come van T. Coraghessan Boyle

Citaat:

What was the fictional street’s name? I no longer remember. I come from Divisadero Street. Divisadero, from the Spanish word for ‘division’, the street that at one time was the dividing line between San Francisco and the fields of the Presidio. Or it might derive from the word ‘divisar’, meaning ‘to gaze at something from a distance’. (p.142)

Vragen over het boek:

1. Welke familieleden komen uiteindelijk weer bij elkaar: Anna, Claire en/of Coop?
2. Waarom is de vriendschap tussen Coop en Bridget zo desastreus?
3. Waarom zijn zowel Rafael als Lucien als Roman zo gesloten van karakter?
4. Welke overeenkomst is er tussen Lucien Segura en zijn biografe Anna?