Dead Papa Toothwort wakes from his standing nap an acre wide and scrapes off dream dregs of bitumen glistening thick with liquid globs of litter. He lies down to hear hymns of the earth (there are none, so he hums), then he shrinks, cuts himself a mouth with a rusted ring pull and sucks up a wet skin of acid-rich mulch and fruity detritivores. He splits and wobbles, divides and reassembles, coughs up a plastic pot and a petrified condom, briefly pauses as a smashed fibreglass bath, stumbles and rips off the mask, feels his face and finds it made of long-buried tannic acid bottles. Victorian rubbish.
Tetchy Papa Toothwort should never sleep in the afternoon; he doesn’t know who he is.
He wants to kill things, so he sings. It sounds slow-nothing like tarmac bubbles popping in a heatwave. His grin takes a sticky hour. Cheering up, he chatters in the voice of a cultured fool to the dry papery wings and under-bark underlings, to the marks he left here last year, to the mice and larks, voles and deer, to the quaint memory of himself as cyclically reliable, as part of the country curriculum. He slips through one grim costume after another as he rustles and trickles and cusses his way between trees. He walks a few paces as an engineer in a Day-Glo vest. He takes a step in a dinner suit, then an Anderson shelter, then a tracksuit, then a rusted jeep bonnet, then a leather skirt, but nothing works. He pauses as an exhaust pipe, then squirms into the shape of a rabbit snare, then a pissed-on nettle into pink-strangled lamb. He plucks a blackbird from the sky and cracks open the yellow beak. He peers into the ripped face as if it were a clean pond. He flings the bird across the forest stage, stands up woodlot bare, bushy, and stamps his spalted feet. His body is a suit of bark-armour with the initials of long-dead teenage lovers carved in the surface. He clomps through the wood, wide awake and hungry for his listening.
Only one thing can cheer up crotchety Toothwort and that’s his listening.

© Faber & Faber, 2019.

De jonge Lanny woont met zijn ouders sinds twee jaar in een rustig dorp ergens in de omgeving van Londen. Zijn moeder, een actrice zonder werk, gaat aan de slag als thrillerschrijfster, zijn vader heeft een drukke baan in de City. Lanny is veel alleen. Maar dat vindt hij niet erg: hij heeft zijn eigen droomwereld, de prachtige natuur en zijn eigen beelden en zelfs een eigen taal.
Wanneer zijn moeder hem laat kennismaken met een oude schilder, heeft Lanny er ineens een echte vriend bij. Deze Peter is een geduldige kunstenaar die de talenten van Lanny opmerkt en benoemt. Lanny bloeit nog meer op en hij is een gelukkig kind.
Maar dan op een dag is hij weg ...
Iedereen gaat op zoek naar Lanny: zijn ouders, zijn vriend Peter, de buren en klasgenoten. Maar wanneer hij naar een paar dagen nog niet gevonden is, maakt men zich zorgen en zoekt men in het dorp naar een mogelijke dader: de eenzaam wonende Peter, de stadse moeder, de onverschillige vader, een perverse kinderlokker …?
Lanny lijkt onvindbaar ….

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

Max Porter

Jaar van uitgave:

2019

Aantal pagina's:

213

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

2010-2020

Plaats van handeling:

UK, een dorpje in de buurt van Londen.

Bijzonderheden:

Een roman in drie delen en in veel getitelde en ongetitelde hoofdstukken.
In het Nederlands heet de roman eveneens ‘Lanny’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

De roman ‘Lanny’ is een moderne fabel over een getalenteerde, maar soms ietwat vreemde jongen, zijn ouders en de mensen in het dorp waar hij woont. Er gebeuren dingen die niet echt kunnen gebeuren – toch is het nergens een onlogisch verhaal. Het element fantasy maakt de roman intrigerend, maar ook wanneer je die fantasy niet herkent of niet wilt herkennen is dit nog een ontroerend boek om te lezen.

WAT MOET JE WETEN?

‘Lanny’ is een verhaal over een dorp. Een dorp met roddels en eeuwenoude verhalen, met argwaan tegen nieuwkomers, kunstenaars, rare kwibussen en afwijkende types. Maar daarnaast is het ook een roman over een onbegrepen jongen die door zijn bijzondere gedrag spotternij, argwaan en soms zelfs wrevel opwekt. En wanneer die jongen iets overkomt, probeert het hele dorp de schuld bij die jongen en zijn ouders of vriend te zoeken.

DE TAAL

De taal is soms de taal van een verwarde geest (een eeuwenoude dorpsgeest), maar vaak ook van de ouder of een vriend – die in flarden denkt en nauwelijks logisch (of chronologisch). De taal van de dorpsgeest is associatief, van de hak op de tak springend – wat het lezen complexer maakt.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De roman ‘Lanny’ is vaak moeilijk te lezen qua taal. Dat komt soms door de woordkeuze, maar vaker nog door de vreemde situaties die beschreven worden en door de stream-of-consciousness-achtige vertelmethode.
Het verhaal wordt vaak verteld via de gedachten van meerdere karakters: de vader, de moeder, de kunstenaar, een dorpsgeest, een verwarde vrouw. Dat maakt het verhaal complexer maar ook interessanter omdat je pas langzaam een beeld krijgt van het wie, wat en waarom in de roman.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Lanny’ een boek met een literair niveau C 5a en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

Het verhaal wordt verteld via de gedachtenspongen van meerdere karakters: de vader en moeder van Lanny, de vriend van Lanny, een dorpsgeest en een oude, vrij verwarde vrouw. Desalniettemin – of misschien wel daardoor – wordt het een verhaal dat hoe langer hoe spannender en intrigerender.

Actie:

De roman ‘Lanny’ is een verhaal met redelijk veel actie. Die actie wordt soms via flashbacks weergegeven.

Tijd:

‘Lanny’ speelt zich af in de jaren 2010-2020. Maar het is een echt fictieverhaal – een soort fabel, dus een exacte tijdsaanduiding kun je niet echt aan het verhaal geven.

Plaats:

De setting van ‘Lanny’ is een dorpje ergens in de omgeving van Londen. Veel inwoners van het dorp werken in Londen en reizen met trein en/of auto naar hun werk.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Lanny’: hoe zal Lanny zich ontwikkelen – een ‘vreemde’ jongen in een ‘gewone’ wereld?

Verteller:

De roman heeft een auctoriale verteller. Maar deze laat het verhaal als het ware vertellen vanuit de gedachten van een vijftal karakters.

Hoofdkarakters:

De hoofdkarakters in ‘Lanny’ zijn:
• Lanny Lloyd: een zonderlinge, maar zeer getalenteerde jongen. Zijn moeder adoreert hem, zijn vader vindt hem soms een beetje vreemd, zijn vriend de kunstenaar Pete ziet allerlei talenten in hem. Lanny voelt en merkt dingen die anderen niet doorhebben;
• Lanny’s Mum (Jolie Lloyd): een actrice zonder werk. Tegenwoordig schrijft ze crime fiction;
• Lanny’s Dad (Robert Lloyd): de vader van Lanny, een succesvolle zakenman die in Londen werkt;
• Pete (Peter Blythe, ‘Mad Pete’): een oudere kunstenaar, een schilder die na zijn succesvolle carrière voor de rust in het dorpje is gaan wonen – de beste vriend van Lanny;
• Dead Papa Toothwort: een fabelachtige figuur. Een soort geest die alles in het dorp al eeuwen in de gaten lijkt te houden en daar zijn commentaar op levert.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Lanny’ zijn:
• Een aantal van de ongeveer 400 inwoners van het dorp: Carl Taylor (forens), Peggy (nieuwsgierige roddelaarster), Jean Coombe (‘Mad Jean’, een zonderlinge vrouw), Fitty McFitterson, Gloria, Stuart, Pam, Nick, Agnieszka, Howarth, Alice, Gary, Theresa, Alyssa, Paul Shilton, Marion, Mick, Mrs Brailsford, Rick, Carla;
• Vrienden en klasgenoten van Lanny: Archie, Toby, Theo, Ben, James Stead, Dean Dawes, Charlotte (Alfie’s Mum), Alfie (een vriendinnetje van Lanny), the Henderson boy en Oscar (twee pubers);
• Mrs Angela Larton (een onaardige buurvrouw van de Lloyds);
• Greg and Sally: vrienden van de Lloyds;
• Charles, line manager: een meerdere van Robert op het kantoor in Londen;
• Politiemensen: Fergus, Gavin, Caroline Freeman;
• Mensen van de uitgeverij waar Jolie’s werk zal worden gepubliceerd: Caroline, Martin, Susan.

Website:

https://www.theguardian.com/books/2019/mar/08/lanny-max-porter-review

Film:

De roman ‘Lanny’ is niet verfilmd.

Overig:

‘Lanny’ wordt mooi verteld: intrigerend, mysterieus, fantasierijk – maar ook behoorlijk ontroerend zo nu en dan. Het verhaal kan eigenlijk in weinig woorden worden verteld, maar omdat de schrijver zijn plot in kleine stukjes openbaart, blijft het verhaal boeien tot het eind.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over Max Porter.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• I’m the King of the Castle van Susan Hill
• The Bluest Eye van Toni Morrison
• Extremely Loud & Incredibly Close van Jonathan Safran Foer

Citaat:

Fifty yards from Lanny’s trap a beech sapling shivers and thickens itself loosely into the shape of a little human being.
Jolie watches him and smiles as she realizes.
Of course.
He is a child. (p.200)

Vragen over het boek:

1. Welke rol speelt Dead Papa Toothwort in het verhaal?
2. Welke rol speelt Peggy in het verhaal?
3. Waarom wordt de leeftijd van Lanny nergens vermeld?
4. Waarom kom je nooit te weten wat er echt met Lanny aan de hand is?