The suburb of Saffron Park lay on the sunset side of London, as red and ragged as a cloud of sunset. It was built of a bright brick throughout; its skyline was fantastic, and even its ground plan was wild. It had been the outburst of a speculative builder, faintly tinged with art, who called its architecture sometimes Elizabethan and sometimes Queen Anne, apparently under the impression that the two sovereigns were identical. It was described with some justice as an artistic colony, though it never in any definable way produced any art. But although its pretensions to be an intellectual centre were a little vague, its pretensions to be a pleasant place were quite indisputable. The stranger who looked for the first time at the quaint red houses could only think how very oddly shaped the people must be who could fit in to them. Nor when he met the people was he disappointed in this respect. The place was not only pleasant, but perfect, if once he could regard it not as a deception but rather as a dream. Even if the people were not ‘artists’, the whole was nevertheless artistic. That young man with the long, auburn hair and the impudent face – that young man was not really a poet; but surely he was a poem. That old gentleman with the wild, white beard and the wild, white hat – that venerable humbug was not really a philosopher; but at least he was the cause of philosophy in others. That scientific gentleman with the bald, egg-like head and the bare, birdlike neck had no real right to the airs of science that he assumed. He had not discovered anything new in biology; but what biological creature could he have discovered more singular than himself? Thus, and thus only, the whole place had properly to be regarded; it had to be considered not so much as a workshop for artists, but as a frail but finished work of art. A man who stepped into its social atmosphere felt as if he had stepped into a written comedy.

© Wordsworth Editions, 2008

Op een avond ontmoet geheim agent Gabriel Syme – die zich uitgeeft voor dichter – een lid van de ‘Central Anarchist Council’, een geheime organisatie die alle autoriteiten wil afzetten en – indien mogelijk – uitschakelen of zelfs vermoorden. Ze hebben niets met politiek, godsdienst of overheidsorganisaties. Als kleine groepen kunnen ze die acties niet uitvoeren, ook niet als Londense afdeling van de Council. In de kleine afdeling die snode plannen maakt wordt Gabriel vanwege zijn welsprekendheid gekozen tot afgevaardigde van de afdeling: hij krijgt de schuilnaam ‘Thursday’.
Op een bijeenkomst in een café in Leicester Square van de andere anarchistische organisaties, genaamd ‘the European Dynamiters’, ontmoet hij de andere afgevaardigden: ‘Monday’, ‘Tuesday’, enzovoort. En de opperleider: ‘Sunday’, een uiterst gevaarlijke anarchist en moordenaar. Syme hoort ook op deze bijeenkomst dat de groep besloten heeft om de president van Frankrijk bij een aanslag te vermoorden. Hij besluit om – nog steeds undercover – mee te gaan naar Parijs om daar de moordaanslag te verijdelen.
Gelukkig hoeft hij dat niet alleen te doen. Bij toeval ontdekt hij dat één afgevaardigde in het gezelschap, Professor de Worms, ook een geheim agent van Scotland Yard is. Gezamenlijk schaduwen ze andere leden van de groep. En ze ontdekken meer undercover agenten.
Gezamenlijk ondernemen ze de reis naar Frankrijk. In Calais en omstreken leidt dat tot een veldslag. Een veldslag met spectaculaire gevolgen …

ERK Niveau:

C1

Schrijver:

G.K. Chesterton

Jaar van uitgave:

1908

Aantal pagina's:

127

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1900-1910

Plaats van handeling:

UK, Londen, en Frankrijk, de omgeving van Calais

Bijzonderheden:

Een humoristische roman in 15 korte .
In het Nederlands heet het boek ‘De man die donderdag was’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

‘The Man Who Was Thursday’ is een verhaal voor lezers die houden van oude en humoristische verhalen. Die humor kan vaak wel wat melig overkomen: het is geen gooi- en smijtwerk en schuttingwoorden zul je ook nergens tegenkomen. Maar het is wel een vorm  van  humor die je aan het denken zet: hoe komt het dat sommige mensen zo onnozel kunnen zijn?

WAT MOET JE WETEN?

Voor het begrijpen en waarderen van ‘The Man Who Was Thursday’ heb je niet veel specifieke kennis nodig. Het is een verhaal uit het begin van de 20e eeuw. Veel is dan ook achterhaald: vervoer, communicatie, geheime dienst. Maar het absurde van de mensheid is helaas nog steeds hetzelfde gebleven: veel mensen lopen in zeven sloten tegelijk door hun argeloosheid en hun domheid. Dat is na honderd jaar nog zeker niet veranderd.

DE TAAL

De woorden en de zinnen zijn nergens erg moeilijk te noemen, ondanks het feit dat het een roman uit 1908 betreft. De roman ‘The Man Who Was Thursday’ bevat een toegankelijk verhaal. De alinea’s en hoofdstukken zijn meestal kort en er zijn heel veel – vaak absurde – dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

De roman ‘The Man Who Was Thursday’ is niet echt moeilijk  te lezen. De taal is toegankelijk en dat komt vooral door de schrijfstijl van Chesterton. Hij gebruikt veel dialogen en hij laat veel gebeuren in zijn verhalen. De korte roman kent veel korte hoofdstukken en er is veel actie. Die actie is weliswaar behoorlijk absurd, maar het blijft een vermakelijk verhaal.
Op basis van deze eigenschappen is ‘The Man Who Was Thursday’ een boek met een literair niveau C 4e en een taal-(ERK-)niveau C1.

Schrijfstijl:

De roman ‘The Man Who Was Thursday’ is op een humoristische wijze geschreven. G.K. Chesterton heeft een speciale manier van schrijven. Hij is humorist, maar er zit altijd een soort cynisme in zijn verhalen en romans. Wat hij bekritiseert in deze roman is niet alleen de Britse geheime dienst, maar uiteraard ook de idiote plannen van een stelletje anarchisten en de vreemde ideologieën die zij erop na houden. Daarnaast maakt hij duidelijk hoe iemand zo maar uit het niets leider kan worden, wanneer hij maar op het juiste moment een grote mond durft op te zetten.

Actie:

‘The Man Who Was Thursday’ is een verhaal met redelijk veel actie. Het gaat om een undercover agent van Scotland Yard. Maar het is wel een speciaal soort actie: de gevechten leiden wel tot blauwe ogen en gekneusde ribben, maar het wordt nergens echt gevaarlijk. Daar is het verhaal ook te absurd-humoristisch voor.

Tijd:

De humoristische roman ‘The Man Who Was Thursday’ speelt zich af in de jaren 1900-1910. Dit is te merken aan de communicatie en aan de wijzen van vervoer: per pont, in een rijtuig en per veerboot. Het verhaal speelt zich in enkele dagen af en er zijn geen flashbacks.

Plaats:

De plaats waar ‘The Man Who Was Thursday’ voornamelijk is gesitueerd, is Londen. De handelingen spelen zich op meerdere plaatsen in die stad af. Maar de actie verplaatst zich op een gegeven moment naar de Franse havenplaats Calais en naar het platteland om die stad heen.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘The Man Who Was Thursday’: hoe kan geheim agent Syme een aanslag van de anarchisten op de president van Frankrijk verijdelen?

Verteller:

De roman ‘The Man Who Was Thursday’ heeft een auctoriale verteller.

Hoofdkarakters:

Het hoofdkarakter in ‘The Man Who Was Thursday’ is:
• Mr Gabriel Syme: een dichter en undercover agent werkzaam voor Scotland Yard. Bijnaam: ‘Thursday’.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘The Man Who Was Thursday’ zijn:
• Mr Lucian Gregory: een jonge en heetgebakerde dichter, lid van the Central Anarchist Council;
• ‘Sunday’: het hoofd van de European Dynamiters, een ultra-anarchistische organisatie;
• Professor de Worms: een lid van anarchisten;
• Gogol: een lid van de anarchisten;
• Dr Bull: een lid van de anarchisten;
• Marquis de St Eustache: een lid van de anarchisten.

Website:

http://www.chesterton.org/

Film:

‘The Man Who Was Thursday’ is wel bewerkt voor theater, TV en als computergame, maar het is niet verfilmd.

Overig:

De roman ‘The Man Who Was Thursday’ is een humoristisch verhaal over anarchisme. Misschien nu wat vreemd als het over Groot-Brittannië en over Europa gaat, maar in het begin van de 20e eeuw was dit zeker geen onmogelijke dreiging.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over G.K. Chesterton.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• The Thirty-nine Steps van John Buchan
• Our Man in Havana van Graham Greene
• The Life and Loves of a She-devil van Fay Weldon

Citaat:

As he gazed, the great face grew to an awful size, grew larger than the colossal mask of Memnon, which had made him scream as a child. It grew larger and larger, filling the whole sky; then everything went black. Only in the blackness before it entirely destroyed his brain he seemed to hear a distant voice saying a commonplace text that he had heard somewhere: ‘Can ye drink of the cup that I drink of?’ (p.125)

Vragen over het boek:

1. Verklaar de titel van de roman; waarom is de subtitel: ‘A nightmare’?
2. Waarom is Sunday zo bedreigend voor de deelnemers aan de anarchistenbijeenkomst?
3. Waarom verplaatst de actie zich op een gegeven moment naar Frankrijk?
4. Wat kun je zeggen over het einde van het verhaal? vind je dit een bevredigend einde?