The rue du Coq d’Or, Paris, seven in the morning. A succession of furious, choking yells from the street. Madame Monce, who kept the little hotel opposite mine, had come out on to the pavement to address a lodger on the third floor. Her bare feet were stuck into sabots and her grey hair was streaming down.
Madame Monce: ‘Salope! Salope! How many times have I told you not to squash bugs on the wallpaper? Do you think you’ve bought the hotel, eh? Why can’t you throw them out of the window like everyone else? Putain! Salope!’
The woman on the third floor: ‘Vache!’Thereupon a whole variegated chorus of yells, as windows were flung open on every side and half the street joined in the quarrel. They shut up abruptly ten minutes later, when a squadron of cavalry rode past and people stopped shouting to look at them.
I sketch this scene, just to convey something of the spirit of the rue du Coq d’Or. Not that quarrels were the only thing that happened there – but still, we seldom got through the morning without at least one outburst of this description. Quarrels, and the desolate cries of street hawkers, and the shouts of children chasing orange-peel over the cobbles, and at night loud singing and the sour reek of the refuse-carts, made up the atmosphere of the street.

© Penguin Random House Company, 1940

Aan het eind van de jaren twintig van de vorige eeuw woont George Orwell een tijd in Parijs. In eerste instantie kan hij daar enkele bijlessen Engels geven, maar dat duurt maar even. Vrienden helpen hem een tijdje, maar zonder geld en zonder perspectief raak je de meeste van zulke vrienden kwijt. Orwell komt terecht in een krot in de binnenstad waar meer kakkerlakken en ratten dan mensen wonen. uiteindelijk krijgt hij weer werk. Maar wat voor werk is dat? Borden wassen, schoonmaken, vloeren dweilen in een restaurant. En dat alles in een benauwde kelder. Achttien uur werken voor een hongerloontje …
Als hij berooid weer terugkeert naar Londen lijkt daar een baantje voor hem klaar te liggen. Maar ook dat valt tegen. En nu begint Orwell zonder geld en zonder onderdak in een koude, kille wereldstad. Hij zal moeten zwerven, van tehuis naar tehuis, van slaapbrits naar parkbank, van kerkelijke instelling naar gemeentelijke armenvoorziening. En nog altijd geen werk, en nauwelijks een paar stuivers om van rond te komen …

ERK Niveau:

B2

Schrijver:

George Orwell

Jaar van uitgave:

1933

Aantal pagina's:

190

Tijd waarin het verhaal zich afspeelt:

1925-1935

Plaats van handeling:

Londen en Parijs

Bijzonderheden:

Een non-fictie verhaal in 38 genummerde hoofdstukken.
In het Nederlands heet het boek ‘Aan de grond in Londen en Parijs’.

IS HET BOEK VOOR JOU INTERESSANT?

Als je houdt van een waargebeurd verhaal over de twintiger en dertiger jaren van de vorige eeuw, dan moet je ‘Down and Out in Paris and London’ lezen. George Orwell beschreef in deze ‘roman’ zijn ervaringen als armoedzaaier in beide wereldsteden: Parijs en Londen. Het is een waargebeurd maar soms ook bijna ongeloofwaardig verslag van een periode die de schrijver in beide steden doorbracht: een verhaal over armoede, honger, ontberingen en ‘down-and-outs’ in de grote steden.

WAT MOET JE WETEN?

Voor het waarderen van ‘Down and Out in Paris and London’ moet je beseffen dat dit een waargebeurd verhaal is. George Orwell was overtuigd van de slechte behandeling van de ‘havenots’ (de ‘proles’ uit zijn beroemde roman 1984, zou je kunnen zeggen) en nu ervoer hij zelf dat zijn gevoelens klopten: de zwervers en de werklozen waren het uitschot van de maatschappij, zeker in steden als Parijs en Londen. Uitkeringen waren er niet, er was een enorm woningtekort, werkenden verachten de werklozen, mensen zonder contacten, zonder geld en zonder opleiding zouden het nooit redden.

DE TAAL

De woorden en de zinnen in ‘Down and Out in Paris and London’ zijn zeker niet moeilijk te lezen. Dat is een prestatie, gezien het onderwerp en de tijd waarin Orwell dit verhaal schreef. George Orwell weet op een heel simpele manier een ingewikkeld onderwerp aan de orde te stellen: overleven in een grote stad wanneer je weinig geld hebt. En daarvoor heeft hij nooit moeilijke woorden nodig.
De alinea’s en de hoofdstukken zijn over het algemeen van een normale lengte. Er zijn veel dialogen.

DE TAAL EN HET VERHAAL

Wat woorden betreft is ‘Down and Out in Paris and London’ heel toegankelijk: Orwell was een journalist die heel goed wist hoe hij moest vertellen – ook wanneer het om lastige verhalen ging. Mr Orwell gebruikt weinig moeilijke woorden en daardoor is het verhaal tegelijkertijd spannend en soms (vreemd genoeg) humoristisch.
Het verhaal is nergens saai of specialistisch. Als lezer leef je mee met de avonturen van de niet al te rijke stukjesschrijver en (soms) leraar Mr Owell en diens – nog armere – vrienden. Deze mensen overleven door elke cent bijeen te schrapen, tijdelijke slecht betaalde baantjes uit te voeren, soms te stelen en meestal honger en kou te trotseren.
Op basis van deze eigenschappen is ‘Down and Out in Paris and London’ een boek met een literair niveau C 4d en een taal-(ERK-)niveau B2.

Schrijfstijl:

De autobiografische roman ‘Down and Out in Paris and London’is heel mooi geschreven: eerlijk en wrang, humoristisch en tragisch, boeiend en informatief. Het non-fictieverhaal doet niet onder voor de wereldberoemde romans van Orwell, zoals Animal Farm of 1984.

Actie:

De autobiografische roman ‘Down and Out in Paris and London’ is een verhaal met redelijk veel actie. Die actie heeft te maken met de vele manieren waarop George Orwell en zijn onfortuinlijke vrienden proberen te overleven in de wereldsteden Parijs en Londen, terwijl ze (meestal) maar heel weinig geld hebben.

Tijd:

‘Down and Out in Paris and London’ speelt zich af in de jaren 1925-1935. Orwell brengt een tijdje in Parijs en Londen door: in Parijs woont hij ongeveer anderhalf jaar. In Londen duurt zijn dakloosheid korter (een paar weken maar), maar de armoede was veel groter. Bovendien was het weer allerbelabberdst.
Het verhaal wordt chronologisch verteld.

Plaats:

De setting van ‘Down and Out in Paris and London’ is (uiteraard) de steden Parijs en Londen. Maar dan niet de steden zoals we ze meestal geportretteerd krijgen: dit zijn de achterbuurten van de beide mondaine plaatsen: de achterafkamertjes in de oude volkswijken waar hoertjes en alcoholisten wonen en waar kakkerlakken en ratten de dienst uitmaken.

Verhaallijn:

Er is één belangrijke verhaallijn in ‘Down and Out in Paris and London’: hoe zal het George Orwell lukken om te overleven in Londen en Parijs?

Verteller:

De roman ‘Down and Out in Paris and London’ heeft een ik-verteller, wat echter zelden zorgt voor een onbetrouwbaar perspectief; Mr Orwell is een deskundige journalist die een grote objectiviteit weet te bewaren.

Hoofdkarakters:

Het hoofdkarakter in ‘Down and Out in Paris and London’ is:
• George Orwell: de verteller van dit autobiografische verhaal. George Orwell woonde in 1927, 1928 en 1929 een tijdlang in vrij armoedige omstandigheden in zowel Londen als Parijs.

Bijfiguren:

De belangrijkste bijfiguren in ‘Down and Out in Paris and London’ zijn:
In Parijs:
• Boris: de beste vriend van Orwell in Parijs. Een Rus die er trots op is dat hij van adel is (maar die geen geld en geen werk heeft);
• Madame F. en haar echtgenoot: de kamerverhuurders;
• Bewoners van het huurhuis waar Orwell woont: het echtpaar Rougier, Henri (een rioolwerker), R. (een Engelsman), Monsieur Jules, ‘the Roumanian’, Furex (de metselaar), Charlie;
• Personeel van Hotel ‘X’: de Italiaan Mario, ‘The Magyar’, de ober Valenti, de maître d’hotel, the head waiter, the head cook, obers en koks, ‘plongeurs’ (schoonmakers, zoals Orwell), schoonmakers, bedienden en kamermeisjes;
• Bezoekers van de bistro van het Hôtel des Trois Moineaux: Azaya en haar vriendin Marinette, de Spaanse Manuel;
• Personeel van de Auberge waar Orwell werk vindt: de Hongaar Jules, de kokkin, de ‘patron’ en zijn vrouw.
In Londen:
• Paddy Jacques: de beste vriend van Orwell, een Ierse zwerver die werkloos is;
• Bozo: een vriend van Paddy, een kunstenaar die straattekeningen maakt;
• B.: een vriend van Orwell die werk voor hem lijkt te hebben;
• Gasten van de slaapplaatsen waar Orwell overnacht: ‘The Etonian’, de vrienden William en Fred, Bill en Scott.

Website:

https://www.bl.uk/20th-century-literature/articles/an-introduction-to-down-and-out-in-paris-and-london 

Film:

Er zijn al jaren plannen om ‘Down and Out in Paris and London’ te verfilmen, maar tot nu toe is er nog geen bioscoopfilm gemaakt.

Overig:

De autobiografische roman ‘Down and Out in Paris and London’ lijkt een non-fictie werk met veel fictie daarin verwerkt. De schrijver van de latere meesterwerken Animal Farm en 1984 laat hier zien hoe hij journalistiek een zeer spannend verslag kan schrijven.

Link naar pagina over auteur

-->Informatie over George Orwell.

Leessuggesties:

Als je dit een mooi boek vond, zou je ook kunnen lezen:
• Angela’s Ashes van Frank McCourt
• Chronicles: Volume One van Bob Dylan
• A Streetcat Named Bob van James Bowen

Citaat:

Still I can point to one or two things I have definitely learned by being hard up. I shall never again think that all tramps are drunken scoundrels, nor expect a beggar to be grateful when I give him a penny, nor be surprised if men out of work lack energy, nor subscribe to the Salvation Army, nor pawn my clothes, nor refuse a handbill, nor enjoy a meal at a smart restaurant. That is a beginning. (p.189)

Vragen over het boek:

1. Waarom ging Orwell een tijdlang in Parijs wonen?
2. Waarom keerde Orwell later terug naar Londen?
3. Wat is het verschil tussen ‘down and out’ zijn in Parijs en in Londen?
4. Waartegen is dit verhaal een aanklacht?